Depths III - Silent Planet

I knew one truth, and that truth was the sea

Cold and knowing, it saw the coward in me

And as the stain of epochs lines my tongue

I choked heavy on the past, too numb to speak back

We’re each abandoned by the hands of time

That set us down to sail circles across a straight line

Sister moon, are we all that’s left?

Just a silent satellite and the sigh of flesh

Come down and rest your lunar head on my breast

Listen to the terror tear in my chest

Our masts in tatters, oars shattered

Feel free to pull me back to the vast, unforgiving mass

Should we call this art «My Falling Apart»?

The tangents of an imbalanced heart

As matter multiplied, I divide, but I digress

The deprivation is taking effect

You said if I stood against my darkness

Not all of me would die

But all I see on the surface is a shadow

And it occurs to me this could mean suicide

When you went quiet, I turned to silence

Seven sisters draw me back across the moor

Could you still love me in my leaving?

Would you remember me by the moments we forgot?

And as the waves slapped at my raft

I curse the fate like our vows, they broke at the bow

Flanked by the mist, I inhaled the breath of existence

That you call me for one last time

I am the wind, the be and the still

I am the Depths, the Immeasurable Will

And when I awoke in that garden

Lord, did you see me as I was dreaming?

I locked eyes with the storm

The sky sank down to receive the fury of the sea

The abolition of my being

The precipice of eternity

Incandescence burst through the black

The veil was torn as the void collapsed

The rain will subside

Be my eyes, show me hope in the maw of the night

Our fractured pasts fall into one

A dozen stars collide as a perpetual sun

And as we disintegrate

Will you be the fire that burns in my lungs?

Breathe me in

Watch me burn

Come breathe me in, breathe me in

You’ll watch me burn

Ik kende één waarheid, en die waarheid was de zee

Koud en wetend, zag het de lafaard in mij

En terwijl de smet van tijdperken mijn tong bedekt

Ik stikte zwaar in het verleden, te verdoofd om terug te praten

We zijn allemaal in de steek gelaten door de handen van de tijd

Dat bracht ons ertoe om cirkels over een rechte lijn te zeilen

Zuster maan, zijn we alles wat er nog over is?

Gewoon een stille satelliet en de zucht van vlees

Kom naar beneden en laat je maanhoofd op mijn borst rusten

Luister naar de terreur traan in mijn borst

Onze masten aan flarden, roeispanen verbrijzeld

Voel je vrij om me terug te trekken naar de enorme, meedogenloze massa

Moeten we deze kunst «My Falling Apart» noemen?

De raaklijnen van een onevenwichtig hart

Naarmate de materie zich vermenigvuldigt, deel ik, maar ik dwaal af

De ontneming treedt in werking

Je zei dat als ik tegen mijn duisternis zou staan

Ik zou niet allemaal doodgaan

Maar alles wat ik aan de oppervlakte zie, is een schaduw

En het komt me voor dat dit zelfmoord kan betekenen

Toen je stil werd, veranderde ik in stilte

Zeven zussen trekken me terug over de hei

Zou je nog steeds van me kunnen houden tijdens mijn vertrek?

Zou je me herinneren aan de momenten dat we het zijn vergeten?

En terwijl de golven op mijn vlot sloegen

Ik vervloek het lot zoals onze geloften, ze braken bij de boog

Geflankeerd door de mist, ademde ik de adem van het bestaan ​​in

Dat je me nog een laatste keer belt

Ik ben de wind, het zijn en de stilte

Ik ben de diepten, de onmetelijke wil

En toen ik wakker werd in die tuin

Heer, heb je me gezien terwijl ik droomde?

Ik sloot mijn ogen met de storm

De lucht zonk naar beneden om de woede van de zee te ontvangen

De afschaffing van mijn wezen

De afgrond van de eeuwigheid

Gloeilamp barstte door het zwart

De sluier scheurde toen de leegte instortte

De regen zal afnemen

Wees mijn ogen, toon me hoop in de mond van de nacht

Onze gebroken verledens vallen in één

Een dozijn sterren botsen als een eeuwige zon

En terwijl we desintegreren

Zul jij het vuur zijn dat in mijn longen brandt?

Adem me in

Zie me branden

Kom adem me in, adem me in

Je zult me ​​zien branden