Nervosa - Silent Planet

Look straight through me, look at the nightmare

Our past is but a dream that we’re trying to escape

Trying to evade to erase ourselves

Look through me and see the advent of our obsessions

Behold, your child, perfection

A rotting shell of atrophy

Watching: crowds like crows, we furiously flock to tragedy

Observe the hurt then hasten back to our peaceful, quiet nests of blasphemy

Scapegoat: rather die and know, drag your failing body in tow

Witnessing the wake, conflagrate the ready oil at the stake

Binging: the culmination of purging what our lusts have borne

We hoarded all the world to find we’d lost any semblance of ourselves

This dying dance

I am not my own reflection

I am not myself, I am not myself

No, I am haunted by a non-existent lover

The specter, the ghost, the soul-starving host

I am haunted by a non-existent lover

I was gifted with the vision but cursed to be the witness

Invisible to me

I’ll be pale to match the walls and warped to trace the beams

Flushed to fit across the floor so you can step right over me

Scouring this filthy slate, these crooked bones they won’t break straight

Cracked and splintered like our house, upended by that first summer squall

Fading: so thin, you could snap me into the shape you need

Gaunt enough to slide through that wedding dress then stitch me to a

Fraying matrimony

Embalmed inside a never-ending ceremony

I am not my own reflection

I am not myself, I am not myself

No, I am haunted by a non-existent lover

The specter, the ghost, the soul-starving host

I am haunted by a non-existent lover

I was gifted with the vision but cursed to be the witness

Invisible to me

Invisible to me

Invisible to me

Kijk dwars door me heen, kijk naar de nachtmerrie

Ons verleden is slechts een droom waaraan we proberen te ontsnappen

Proberen te ontwijken om onszelf te wissen

Kijk door mij heen en zie de opkomst van onze obsessies

Zie, je kind, perfectie

Een rottende schil van atrofie

Kijken: menigten als kraaien, we woeden massaal naar de tragedie

Observeer de pijn en haast je dan terug naar onze vredige, stille nesten van godslastering

Zondebok: sterf liever en weet, sleep je falende lichaam op sleeptouw

Wees getuige van het kielzog, steek de olie op de brandstapel

Binging: het hoogtepunt van het zuiveren van wat onze lusten hebben voortgebracht

We hebben de hele wereld verzameld om te ontdekken dat we elke schijn van onszelf waren kwijtgeraakt

Deze stervende dans

Ik ben niet mijn eigen spiegelbeeld

Ik ben mezelf niet, ik ben mezelf niet

Nee, ik word achtervolgd door een niet-bestaande minnaar

Het spook, de geest, de zielverhongerende gastheer

Ik word achtervolgd door een niet-bestaande minnaar

Ik was begiftigd met het visioen, maar vervloekt om de getuige te zijn

Onzichtbaar voor mij

Ik zal bleek zijn om bij de muren te passen en kromgetrokken om de balken te volgen

Doorgespoeld om over de vloer te passen, zodat je recht over me heen kunt stappen

Deze smerige leisteen schurend, deze kromme botten zullen ze niet recht breken

Gebarsten en versplinterd zoals ons huis, op zijn kop door die eerste zomerse bui

Vervaging: zo dun dat je me in de vorm kunt klikken die je nodig hebt

Mager genoeg om door die trouwjurk te glijden en me dan aan een te naaien

rafelend huwelijk

Gebalsemd in een nooit eindigende ceremonie

Ik ben niet mijn eigen spiegelbeeld

Ik ben mezelf niet, ik ben mezelf niet

Nee, ik word achtervolgd door een niet-bestaande minnaar

Het spook, de geest, de zielverhongerende gastheer

Ik word achtervolgd door een niet-bestaande minnaar

Ik was begiftigd met het visioen, maar vervloekt om de getuige te zijn

Onzichtbaar voor mij

Onzichtbaar voor mij

Onzichtbaar voor mij