Afterdusk - Silent Planet

First the auspices, they came dripping from the sky, set their course to the

coast, black sand blazing in their eyes.

We woke and bore witness to a

tarnished veil of gold tiny corpses line the strand, obsolescence unfolds.

Intravenously, hypodermic pipelines seep toxins to the sea adorning our shores

with negligence.

Suffocate, immolate — cauterize the surface.

Poison dances in

the sky.

Walk with me.

Walk with me and see our colonies breeding dystrophy.

Can you feel, feel the disconnect resonate, burn inside your chest?

Palpitating, palpitating pulse — failing heart, cardiac convulse.

The violence we love, it’s cyclical.

We rise and we fall, it’s inevitable.

Is it fatal?

Is the fallout inevitable?

It was all for nothing — spiraling out of control.

(Misdirected decathect, both indirect and circumspect, oh architect of

disconnect, in retrospect I now suspect.)

Trace the hills with your hungry eyes.

Witness how, like an orphan’s spine,

cities protrude on the horizon line.

Greed will rise and carve out the sky,

blinding us to the…

Repercussion.

Pull the blood from the earth, leave a grave for your sons.

Oil is the ink, fueling missiles like pens — writing oblivion.

Walk with me.

Walk with me and see our colonies breeding dystrophy.

Can you feel, feel the disconnect resonate, burn inside your chest?

Palpitating, palpitating pulse — failing heart, cardiac convulse.

The violence we love, it’s cyclical.

We rise and we fall, it’s inevitable.

Is it fatal?

Is the fallout inevitable?

It was all for nothing — spiraling out of control.

Is it fatal?

Is the fallout inevitable?

It was all for nothing — spiraling out of control.

This violence we love, it’s cyclical.

We rise and we fall, it’s inevitable.

The violence we love, it’s cyclical.

We rose just to fall.

I followed the harm to the site of infection.

The exit wounds where we made our

home.

We were gorged with the earth and drunk off the seas.

And now we die with

the taste of decay on our tongues.

Eerst de auspiciën, ze kwamen druipend uit de lucht, zetten hun koers naar de

kust, zwart zand dat in hun ogen brandt.

We werden wakker en getuigden van een

bezoedelde sluier van goud kleine lijken omlijnen de streng, veroudering ontvouwt zich.

Intraveneus sijpelen hypodermische pijpleidingen gifstoffen naar de zee die onze kusten siert

met nalatigheid.

Verstikken, opofferen — dicht het oppervlak dicht.

Gif danst binnen

de lucht.

Loop met me.

Loop met me mee en zie hoe onze kolonies dystrofie kweken.

Kun je de ontkoppeling voelen, voelen, resoneren, branden in je borst?

Hartkloppingen, hartkloppingen - falend hart, hartstuipen.

Het geweld waar we van houden, is cyclisch.

We stijgen en we vallen, het is onvermijdelijk.

Is het dodelijk?

Is de fall-out onvermijdelijk?

Het was allemaal voor niets - het liep uit de hand.

(Onjuist gericht decathect, zowel indirect als omzichtig, oh architect van

loskoppelen, achteraf vermoed ik nu.)

Traceer de heuvels met je hongerige ogen.

Wees getuige van hoe, als de ruggengraat van een wees,

steden steken uit op de horizonlijn.

Hebzucht zal opstijgen en de lucht uitsnijden,

ons verblinden voor de...

Gevolg.

Trek het bloed van de aarde, laat een graf achter voor je zonen.

Olie is de inkt, die raketten van brandstof voorziet als pennen - schrijvende vergetelheid.

Loop met me.

Loop met me mee en zie hoe onze kolonies dystrofie kweken.

Kun je de ontkoppeling voelen, voelen, resoneren, branden in je borst?

Hartkloppingen, hartkloppingen - falend hart, hartstuipen.

Het geweld waar we van houden, is cyclisch.

We stijgen en we vallen, het is onvermijdelijk.

Is het dodelijk?

Is de fall-out onvermijdelijk?

Het was allemaal voor niets - het liep uit de hand.

Is het dodelijk?

Is de fall-out onvermijdelijk?

Het was allemaal voor niets - het liep uit de hand.

Dit geweld waar we van houden, is cyclisch.

We stijgen en we vallen, het is onvermijdelijk.

Het geweld waar we van houden, is cyclisch.

We stonden op om te vallen.

Ik volgde de schade op de plaats van infectie.

De uitgangswonden waar we onze

thuis.

We waren volgestopt met de aarde en dronken van de zeeën.

En nu gaan we dood met

de smaak van bederf op onze tong.