A Flood Strong Enough to Consume the House - Silent Planet

Oh my offspring, oh fragile one:

I lay on the altar

When will my reaping end?

When will my reaping end?

You plunged your blade into the horizon

To let it bleed out visceral hues of red for the last time

Such capacity for inhumanity!

Taking in that we’ll never again begin

Diverge to a static rot

And if you, oh Lord, reside upon this serene seafloor

I’m compelled to implore

Did you sink, or did you simply abide in my deep?

Out of nothing, but something, you came

And it’ll reap the sow of this tableau tonight

Guards paradoxically living under lock and key

I must rescind my sentience, the nescience I extol

The antithesis of life, that sickness unto death

I must rescind my sentience: the sickness that I know

Faith is to fate, a pale horse to its rider

It is we who are free

No longer captive to your coercive control

I must rescind my sentience: the sickness that I know

Father, I…

I know our margins have widened

But could there be space for a fool to wander this earth

To ink our name in the blood of a martyr on your footstool?

No boundaries or borders

«I should have been a pair of rugged claws

Scuttling across the floors of silent seas»

But first tell me: Did you see through my opacity?

Innocent, I do not assent to the unrelenting tide

There’s blood staining these waters

Evaporated to circle the sky

Innocent, I do not assent to the unrelenting tide

My blood’s staining your waters

Evaporated to circle the sky

No, «I am a man of unclean lips»

I’ll welcome that coal to send away my sin

Oh mijn nageslacht, oh fragiele:

Ik lag op het altaar

Wanneer eindigt mijn oogst?

Wanneer eindigt mijn oogst?

Je stortte je mes in de horizon

Om voor de laatste keer viscerale tinten rood te laten bloeden

Wat een vermogen tot onmenselijkheid!

Er rekening mee houden dat we nooit meer zullen beginnen

Afwijken naar een statische rot

En als u, o Heer, op deze serene zeebodem verblijft?

Ik ben genoodzaakt om te smeken

Ben je gezonken, of bleef je gewoon in mijn diepte?

Uit niets, maar iets, kwam je

En het zal vanavond de zeug oogsten van dit tafereel

Bewakers leven paradoxaal genoeg achter slot en grendel

Ik moet mijn gevoel herroepen, de onwetendheid die ik verheerlijk

De antithese van het leven, die ziekte tot de dood

Ik moet mijn zin intrekken: de ziekte die ik ken

Geloof is voor het lot, een bleek paard voor zijn berijder

Wij zijn het die vrij zijn

Niet langer gevangen in uw dwangmatige controle

Ik moet mijn zin intrekken: de ziekte die ik ken

Vader, ik...

Ik weet dat onze marges groter zijn geworden

Maar zou er ruimte zijn voor een dwaas om over deze aarde te dwalen?

Om onze naam in het bloed van een martelaar op je voetenbank te zetten?

Geen grenzen of grenzen

"Ik had een paar stoere klauwen moeten zijn"

Zinkend over de vloeren van stille zeeën»

Maar vertel me eerst: heb je mijn ondoorzichtigheid doorzien?

Onschuldig, ik stem niet in met het niet aflatende tij

Er is bloed dat deze wateren kleurt

Verdampt om de lucht te omcirkelen

Onschuldig, ik stem niet in met het niet aflatende tij

Mijn bloed kleurt je wateren

Verdampt om de lucht te omcirkelen

Nee, "ik ben een man van onreine lippen"

Ik verwelkom die steenkool om mijn zonde weg te sturen