X Agosto 2048 - Rancore

Bello mio di papà, come stai?

Dalla foto ho notato che ti sei alzato

Io sto bene, mi manchi e lo sai, ti do un bacio per ogni secondo passato

Mi sono domandato se ero un bel pensiero, se ti guidavo o ero passeggero

Neanche a dire che papà è su una navicella, non puoi vedermi se guardi il cielo

Ricevuti ordini, tu di anni ne avevi otto, facevi i compiti in salotto

Era una bella poesia il X Agosto, a costo di farmi rimanere me la ripetevi

Non eravamo più complici e mi dicevi sarei finito male, come le rondini

Ricordo molto poco dei fatti tranne che a tratti non trattenevi le

Lacrime su lacrime su lacrime

Guarda come cadono

Lacrime su lacrime su lacrime

Tutto è collegato da

Lacrime su lacrime su lacrime su lacrime

Lacrime su lacrime su lacrime

Piove sul bagnato

Bello mio mi ricordo i primi passetti, i bacetti alla mamma quand’eri nel ventre

Poi una grande guerra, dopo l’atmosfera, ogni bomba era una stella cadente

Mentre presero giovani, come adulti e anziani, da nomi e cognomi secondo le

iniziali

Furono mandati in orbita ma nel ruolo di spazzini spaziali

Non vedere tuo padre cattivo, ti ho abbandonato, sì, ma sei vivo

Dalla mattina fino alla notte vestito da angelo netturbino

Ancora mi ricordo una poesia di Pascoli: la vita mia è come quella delle rondini

E da quel giorno X di agosto, ti ho accanto e ti parlo, tu ascoltami canto di

Lacrime su lacrime su lacrime

Guarda come cadono

Lacrime su lacrime su lacrime

Tutto è collegato da

Lacrime su lacrime su lacrime su lacrime

Lacrime su lacrime su lacrime

Tutto allagato

Lacrime su lacrime su lacrime

Guarda come cadono

Lacrime su lacrime su lacrime

Tutto è collegato da

Lacrime su lacrime su lacrime su lacrime

Lacrime su lacrime su lacrime

Piove sul bagnato

È una guerra, partiamo, io e lei ci guardiamo, la spargo di baci,

la scorgo poi colgo un «ti amo»

Tu, figlio mio, guardami in volto, io corro sul carro guardiano, andiamo

Biglietto nel palmo trascorro minuti a guardarlo, lo apro, lo leggo, ti penso,

ma piango e

Non reggo l’intenso distacco e non posso rileggere più il X agosto

San Lorenzo, io lo so perché tanto

Di stelle per l’aria tranquilla

Arde e cade, perché sì gran pianto

Nel concavo cielo sfavilla

Ritornava una rondine al tetto:

L’uccisero: cadde tra i spini:

Ella aveva nel becco un insetto:

La cena de' suoi rondinini

Ora è là, come in croce, che tende

Quel verme a quel cielo lontano;

E il suo nido è nell’ombra, che attende

Che pigola sempre più piano

Anche un uomo tornava al suo nido:

L’uccisero: disse: Perdono;

E restò negli aperti occhi un grido:

Portava due bambole in dono

Ora è là, ora è là, nella casa romita

Lo aspettano, aspettano in vano:

Egli immobile, attonito, addita (Addita)

Le bambole al cielo lontano

E tu, tu, Cielo, dall’alto dei mondi

Sereni, infinito, immortale

Oh, oh!

D’un pianto di stelle lo inondi

Quest’atomo opaco del Male

Lacrime su lacrime su lacrime

Tutto è collegato da

Lacrime su lacrime su lacrime su lacrime

Tutto allagato

Lacrime su lacrime su lacrime

Guarda come cadono

Lacrime su lacrime su lacrime

Tutto è collegato da

Lacrime su lacrime su lacrime su lacrime

Lacrime su lacrime su lacrime

Piove sul bagnato

Mijn lieve vader, hoe gaat het met je?

Op de foto zag ik dat je opstond

Het gaat goed met me, ik mis je en je weet het, ik kus je voor elke seconde

Ik vroeg me af of ik een aardige gedachte was, of ik je aan het begeleiden was of dat ik een passagier was

Zelfs niet om te zeggen dat papa op een dropship zit, je kunt me niet zien als je naar de lucht kijkt

Bestellingen ontvangen, je was acht jaar oud, je deed je huiswerk in de woonkamer

Het was een prachtig gedicht op 10 augustus, ten koste van mij te laten blijven, herhaalde je het voor mij

We waren niet langer medeplichtigen en je vertelde me dat ik slecht zou eindigen, zoals zwaluwen

Ik herinner me heel weinig van de feiten, behalve dat je je soms niet inhield

Tranen op tranen op tranen

Kijk hoe ze vallen

Tranen op tranen op tranen

Alles is verbonden door

Tranen op tranen op tranen op tranen

Tranen op tranen op tranen

Het regent in de regen

Mijn knappe, ik herinner me de eerste kleine stapjes, de kusjes aan mijn moeder toen je in de baarmoeder was

Toen een grote oorlog, na de atmosfeer was elke bom een ​​vallende ster

Terwijl ze jongeren, zoals volwassenen en ouderen, namen bij voor- en achternamen volgens de

initialen

Ze werden in een baan om de aarde gestuurd, maar in de rol van ruimtevangers

Zie je slechte vader niet, ik heb je verlaten, ja, maar je leeft

Van 's morgens tot 's avonds verkleed als vuilnisengel

Ik herinner me nog een gedicht van Pascoli: mijn leven is als dat van zwaluwen

En sinds die dag X van augustus heb ik je naast je en ik spreek tot je, luister je naar mij zingen van

Tranen op tranen op tranen

Kijk hoe ze vallen

Tranen op tranen op tranen

Alles is verbonden door

Tranen op tranen op tranen op tranen

Tranen op tranen op tranen

Alles overstroomd

Tranen op tranen op tranen

Kijk hoe ze vallen

Tranen op tranen op tranen

Alles is verbonden door

Tranen op tranen op tranen op tranen

Tranen op tranen op tranen

Het regent in de regen

Het is oorlog, we vertrekken, zij en ik kijken elkaar aan, ik verspreid kusjes,

Ik zie het en dan vang ik een "ik hou van jou"

Jij, mijn zoon, kijk naar mijn gezicht, ik ren op de strijdwagen, laten we gaan

Ticket in de palm Ik kijk er minuten naar, ik open het, ik lees het, ik denk aan jou,

maar ik huil en

Ik kan de intense onthechting niet uitstaan ​​en ik kan 10 augustus niet meer herlezen

San Lorenzo, ik weet waarom zo veel

Van sterren voor de kalme lucht

Het brandt en valt, want zo veel gehuil

In de holle lucht schittert het

Een zwaluw keerde terug naar het dak:

Ze doodden hem: hij viel tussen de doornen:

Ze had een insect in haar snavel:

Het diner van zijn zwaluwen

Nu is het daar, zoals aan het kruis, dat het zich uitstrekt

Die worm naar die verre hemel;

En zijn nest is in de schaduw, wachtend

Dat tjilpt steeds langzamer

Zelfs een man keerde terug naar zijn nest:

Ze doodden hem: hij zei: Vergeving;

En een kreet bleef in de open ogen:

Hij had twee poppen bij zich als cadeau

Nu is het daar, nu is het daar, in het kluizenaarshuis

Ze wachten op hem, ze wachten tevergeefs:

Hij wijst roerloos, verbaasd (Addita)

Poppen naar de verre hemel

En jij, jij, de hemel, van de top van de wereld

Vreedzaam, oneindig, onsterfelijk

Oh Oh!

Overspoel het met een kreet van sterren

Dit ondoorzichtige atoom van het Kwaad?

Tranen op tranen op tranen

Alles is verbonden door

Tranen op tranen op tranen op tranen

Alles overstroomd

Tranen op tranen op tranen

Kijk hoe ze vallen

Tranen op tranen op tranen

Alles is verbonden door

Tranen op tranen op tranen op tranen

Tranen op tranen op tranen

Het regent in de regen