Lontano 2036 - Rancore

Quando ti dissi che sarei partito all’inizio, ricordo, ho vomitato il cuore

Pensare a te è stato un po' come un vizio, si può far sempre anche se non si

vuole

Io sono sempre arrabbiato ma qualcosa è cambiato, a certe cose devo dire addio

E tutto quello che dico mi suggerisce che qua a spiegarmi male sono io

Questa qui è la Grande Guerra, è immensa, dove dire sì, dire no, è marginale

Quando dentro hai la Grande Guerra, è immensa, la più grande guerra che si può

immaginare

È la vosta Grande Guerra, la terza, abbandonerete ogni morale, mortale

Sopra questa grande terra emersa tu sei l’unica che mi crede

Siamo nati lontano (Lontano)

Ed è lì che torniamo (Lontano)

Nel momento in cui eravamo partiti eravamo tornati

Era solamente un altro piano, quando guardo lontano (Lontano)

Ancora più lontano (Lontano)

Finché ogni ferita in un attimo sarà guarita

E poi sarà finita quella guerra inutile per cui lottiamo

Principessa, che rendi una fortezza di creta

E vegli sul mio cuore di infinita tristezza

Noi siamo le vittime, il conflitto non cessa

Ha vinto l’arma più terribile in quanto non ha fattezza

Concreta, concreta invece la tua pezza

Di seta, ne sento spesso la tua essenza

Ho sete, in questa guerra mentale noi siamo preda di un arma che non si vede

Orme sulla sabbia, una vita tra due virgole, vuoi vederle?

Abbiamo occhi troppo piccoli per le stelle

Eppure grandi per le singole particelle

Dai, cosa vuoi guardare?

Siamo come granelli in delle celle

Chiusi in delle conchiglie, illusi di essere già perle

Rare, vite lontane, scorrono in tempo reale (Scorrono in tempo reale)

Siamo nati lontano (Lontano)

Ed è lì che torniamo (Lontano)

Nel momento in cui eravamo partiti eravamo tornati

Era solamente un altro piano, quando guardo lontano (Lontano)

Ancora più lontano (Lontano)

Siamo vento nel vento sopra un campo di grano

Ora che senti il mio canto, tra un battito e un altro

Sai che questo è il momento

Dell’attimo esatto

L’ultima occasione in cui staremo in stretto contatto

Intanto che aspetto manca poco all’impatto

Vedrai, chi mi diceva che ero pazzo era matto

E dirti che sei bella è solo un complimento del cazzo

Però detto in un momento come questo è perfetto

Mi si spegne lo sguardo, in mano il tuo fazzoletto

Mi si spegne prima il tatto, poi l’olfatto e piano piano poi parto lontano

Siamo nati lontano

Quando guardo lontano (Lontano)

Ancora più lontano (Lontano)

Finché ogni ferita in un attimo sarà guarita

E poi sarà finita quella guerra inutile per cui lottiamo

Questa qui è la Grande Guerra, è immensa, dove dire sì, dire no, è marginale

Quando dentro hai la Grande Guerra, è immensa, la più grande guerra che si può

immaginare

È la vosta Grande Guerra, la terza, abbandonerete ogni morale, mortale

Sopra questa grande terra emersa tu sei l’unica che mi crede

Siamo nati lontano

Toen ik je vertelde dat ik in het begin zou vertrekken, herinner ik me dat ik mijn hart overgaf

Aan jou denken was een beetje als een ondeugd, je kunt het altijd doen, zelfs als je het niet doet

wil

Ik ben altijd boos maar er is iets veranderd, ik moet afscheid nemen van bepaalde dingen

En alles wat ik zeg suggereert dat ik het hier ben die mezelf slecht uitlegt

Dit hier is de Grote Oorlog, het is immens, waar ja zeggen, nee zeggen marginaal is

Als je de Grote Oorlog van binnen hebt, is het immens, de grootste oorlog die er kan zijn

voorstellen

Het is jouw Grote Oorlog, de derde, je zult alle morele, sterfelijke verlaten

Boven dit geweldige land dat is ontstaan, ben jij de enige die me gelooft

We zijn ver weg geboren (ver weg)

En daar gaan we terug (ver weg)

Tegen de tijd dat we vertrokken waren we terug

Het was gewoon een ander vliegtuig, als ik wegkijk (Away)

Nog verder (ver)

Totdat elke wond in een oogwenk is genezen

En dan zal die nutteloze oorlog waar we voor vechten voorbij zijn

Prinses, je maakt een fort van klei

En waak over mijn hart van oneindige droefheid

Wij zijn de slachtoffers, het conflict houdt niet op

Het meest verschrikkelijke wapen heeft gewonnen omdat het geen functie heeft

Beton, beton in plaats van jouw stuk

Van zijde, ik voel vaak je essentie

Ik heb dorst, in deze mentale oorlog zijn we ten prooi aan een wapen dat niet wordt gezien

Voetafdrukken in het zand, een leven tussen twee komma's, wil je ze zien?

We hebben ogen die te klein zijn voor de sterren

Maar toch geweldig voor individuele deeltjes

Kom op, wat wil je kijken?

We zijn als granen in cellen

Gesloten in schelpen, in de waan dat het al parels zijn

Zeldzame, verre levens, stroom in realtime (Flow in realtime)

We zijn ver weg geboren (ver weg)

En daar gaan we terug (ver weg)

Tegen de tijd dat we vertrokken waren we terug

Het was gewoon een ander vliegtuig, als ik wegkijk (Away)

Nog verder (ver)

We zijn wind in wind over een korenveld

Nu je mijn lied hoort, tussen de ene beat en de andere

Je weet dat dit het moment is

Op het exacte moment

De laatste keer dat we nauw contact zullen hebben

Ondertussen, welk aspect ontbreekt er een beetje?

Je zult zien, wie me vertelde dat ik gek was, was gek

En je vertellen dat je mooi bent, is gewoon een verdomd compliment

Maar zei op een moment als dit is perfect

Mijn ogen gaan uit, je zakdoek in mijn hand

Eerst gaat mijn aanraking uit, dan mijn reukvermogen en langzaam vertrek ik ver weg

We zijn ver weg geboren

Als ik weg kijk (Away)

Nog verder (ver)

Totdat elke wond in een oogwenk is genezen

En dan zal die nutteloze oorlog waar we voor vechten voorbij zijn

Dit hier is de Grote Oorlog, het is immens, waar ja zeggen, nee zeggen marginaal is

Als je de Grote Oorlog van binnen hebt, is het immens, de grootste oorlog die er kan zijn

voorstellen

Het is jouw Grote Oorlog, de derde, je zult alle morele, sterfelijke verlaten

Boven dit geweldige land dat is ontstaan, ben jij de enige die me gelooft

We zijn ver weg geboren