Giovani artisti - Rancore

Se, se, giovani artisti

Dietro sguardi tristi

La vita è un film, ma noi siam gli attori o i registi?

Misti, le nostre teste frullano di idee

Cambiano come maree

Non esiste fifty/fifty

Nelle mie sensazioni vedo sempre bianco/nero

Come un lifting non distinguo qual è il falso qual è il vero

Sono intero, oppure parte del mio corpo?

Sono al largo oppure al porto?

Sono vivo o sono morto?

Sclero, se penso che molti hanno talento

E restano nel buio, portati via dal vento

Guardo gente che riceve meriti

Sono degli emeriti coglioni che non san seguire il tempo

Mi sento, come se ormai tutto fosse falso

Come se c’ho fuoco sotto ai piedi e sono scalzo, e

Ad ogni passo la temperatura aumenta

Ma la vita ormai si è spenta

Perchè io non provo un cazzo

Cos'è che ispira, quella scintilla

Io so' lo scultore e tutta questa è la mia argilla

Cos'è che dà, forma al mio pensiero

La consapevolezza che se esiste allora è vero!

Cos'è che ispira, quella scintilla

Io so' lo scultore e tutta questa è la mia argilla

Cos'è che dà, forma al mio pensiero

La consapevolezza che se esiste allora è vero!

Sembra strano

Ma noi scriviamo rime mentre siamo

Disattenti alle lezioni di italiano

Io sono entrato in un mondo non perfetto

Per il semplice fatto che fa schifo ad ogni aspetto

Questo è il mio mondo, noi siamo gli artisti

Viviamo in mezzo ai fischi, gli applausi, i dissing

Ci muoviamo in crew

Con i boys come tribù

Andiamo in fondo, sempre giù

Fino a che tocchiam gli abbissi

Dentro un lago come Nessie

Nessuno c’ha mai visti

Ma siam sempre gli stessi, connessi

Poeti detti MC, animali perchè ci esprimiamo in versi

Spesso persi e dispersi il mille testi

Parole come flussi di coscienza in cui bagnarsi

Imparando sempre a stare attenti, a non distrarsi

Spesso questa vita fa cattivi scherzi sai

Ma spesso fa dei bei regali non dimenticarlo mai

Cos'è che ispira, quella scintilla

Io so' lo scultore e tutta questa è la mia argilla

Cos'è che dà, forma al mio pensiero

La consapevolezza che se esiste allora è vero!

Cos'è che ispira, quella scintilla

Io so' lo scultore e tutta questa è la mia argilla

Cos'è che dà, forma al mio pensiero

La consapevolezza che se esiste allora è vero!

Io scrivo sempre

Ma la gente qui è scettica

E c'è chi rischia di morire e poi neanche si spettina

E quindi io sopravvivo dentro tutto questo hip-hop

Sfumo i quadri di Van Gogh

Per una perfetta estetica

Io cerco l’ago dentro 'sto pagliaio immondo

Difficile, come vedere oltre questo sfondo

Il sudore che io grondo

Mi funziona ormai da inchiostro

Sono sempre più iracondo

Sono diventato un mostro!

Scrivo «rancore» e poi l’appiccico sul muro

Perchè oltre alla mia pelle pure dentro sono scuro

Te lo giuro

Vorrei rappresentare quella gente che si sbatte

Sapendo che poi non si vince niente

Chi crede veramente che il proprio volere

Ti porta oltre orizzonti che non puoi vedere

E anche il giorno in cui non faremo più 'sti dischi

Rimarremo sempre e solo

Giovani artisti!

Cos'è che ispira, quella scintilla

Io so' lo scultore e tutta questa è la mia argilla

Cos'è che dà, forma al mio pensiero

La consapevolezza che se esiste allora è vero!

Cos'è che ispira, quella scintilla

Io so' lo scultore e tutta questa è la mia argilla

Cos'è che dà, forma al mio pensiero

La consapevolezza che se esiste allora è vero!

Als, als, jonge artiesten

Achter droevige blikken

Het leven is een film, maar zijn wij de acteurs of de regisseurs?

Gemengd, onze hoofden tollen van de ideeën

Ze veranderen als getijden

Er is geen vijftig / vijftig

In mijn gevoel zie ik altijd zwart/wit

Net als bij een facelift maak ik geen onderscheid wat de valse is, welke de ware is

Ben ik heel of een deel van mijn lichaam?

Ben ik offshore of in de haven?

Leef ik of ben ik dood?

Sclero, als ik denk dat velen getalenteerd zijn

En ze blijven in het donker, meegesleept door de wind

Ik kijk naar mensen die verdienste ontvangen

Het zijn emeritus ballen die niet weten hoe ze de tijd moeten bijhouden

Ik heb het gevoel dat alles nu vals is

Alsof er vuur onder mijn voeten is en ik blootsvoets ben, en

Bij elke stap stijgt de temperatuur

Maar het leven is nu uitgestorven

Omdat ik me niet rot voel

Wat inspireert het, die vonk?

Ik ken de beeldhouwer en dit is allemaal mijn klei

Wat is het dat vorm geeft aan mijn gedachte

Het besef dat als het bestaat, het waar is!

Wat inspireert het, die vonk?

Ik ken de beeldhouwer en dit is allemaal mijn klei

Wat is het dat vorm geeft aan mijn gedachte

Het besef dat als het bestaat, het waar is!

Het lijkt vreemd

Maar we schrijven rijmpjes terwijl we dat zijn

Niet oplettend bij lessen Italiaans

Ik ben een niet-perfecte wereld binnengegaan

Voor het simpele feit dat het in elk aspect zuigt

Dit is mijn wereld, wij zijn de artiesten

We leven te midden van gefluit, applaus, dissing

We bewegen als een bemanning

Met de jongens als stam

We gaan naar de bodem, altijd naar beneden

Totdat we de abbissi aanraken

In een meer zoals Nessie

Niemand heeft ze ooit gezien

Maar we zijn altijd hetzelfde, verbonden

Dichters genaamd MC, dieren omdat we ons uitdrukken in verzen

Vaak verloren en missen de duizend teksten

Woorden als bewustzijnsstromen om in te baden

Altijd leren voorzichtig te zijn, niet afgeleid te worden

Vaak speelt dit leven slechte trucs, weet je?

Maar het maakt vaak leuke cadeaus vergeet het nooit

Wat inspireert het, die vonk?

Ik ken de beeldhouwer en dit is allemaal mijn klei

Wat is het dat vorm geeft aan mijn gedachte

Het besef dat als het bestaat, het waar is!

Wat inspireert het, die vonk?

Ik ken de beeldhouwer en dit is allemaal mijn klei

Wat is het dat vorm geeft aan mijn gedachte

Het besef dat als het bestaat, het waar is!

ik schrijf altijd

Maar mensen hier zijn sceptisch

En er zijn mensen die het risico lopen dood te gaan en dan niet eens in de war raken

En zo overleef ik in al deze hiphop

Ik meng de schilderijen van Van Gogh

Voor perfecte esthetiek

Ik ben op zoek naar de naald in deze vuile hooiberg

Moeilijk, hoe verder te kijken dan deze achtergrond

Het zweet dat ik druppel

Ik werk nu als een inkt

Ik word steeds bozer

Ik werd een monster!

Ik schrijf "wrok" en dan plak ik het op de muur

Want naast mijn huid ben ik ook donker van binnen

ik zweer

Ik wil graag die mensen vertegenwoordigen die elkaar verslaan

Wetende dat er dan niets gewonnen wordt

Wie gelooft echt in zijn eigen wil?

Het brengt je voorbij horizonten die je niet kunt zien

En ook de dag dat we deze platen niet meer gaan maken

We zullen altijd alleen zijn

Jonge artiesten!

Wat inspireert het, die vonk?

Ik ken de beeldhouwer en dit is allemaal mijn klei

Wat is het dat vorm geeft aan mijn gedachte

Het besef dat als het bestaat, het waar is!

Wat inspireert het, die vonk?

Ik ken de beeldhouwer en dit is allemaal mijn klei

Wat is het dat vorm geeft aan mijn gedachte

Het besef dat als het bestaat, het waar is!