L'Albatro - Marracash, Dargen D'Amico, Rancore

E debba fingere e vivere come un uomo

Io lo so perché è successo a me, anni or sono

Durante un volo troppo radente, troppo curioso

Inizialmente, fra, ho amato l’umanità

Sempre tesa tra ciò che si fa e non si fa

All’improvviso chiedersi «e se fosse tutto qua?»

Avrei ucciso, credimi, per una dose di novità

Da quassù le gru fanno il lifting alla città

Nascondono l’età, ma riescono per metà

C'è elettricità nel cielo, milioni di affari umani

Blu come un monitor, banchi di nuvole e di dati

E sulla terra deridono gli albatri e i liberi arbitrii

Già dagli albori nei primi canti e nei primi miti

Potrei allenarmi per migliorarmi

Voglio alienarmi, voglio ignorarvi

Senza calarsi non c'è catarsi

Siamo mortali, ma siamo caparbi

E vado su, lontano dall’eco dei miei rimpianti

E le città da qua sembrano piccoli cancri

Sulla terra sono solo come un cane, ma posso volare

E, poi, migliaia di braccia protese su cui atterrare

Su, sempre più su

Perché non arriva quel dolore quassù

Volo oltre i confini come un albatro

Volo oltre i confini come un albatro

Giù, so che laggiù

I fatti della vita si ripetono in loop

Volo oltre i confini come un albatro

Volo oltre i confini come un albatro

Ascolta, non sono qui per farmi giudicare da Klaus Davi

Farmi vestire su misura sfruttando gli schiavi

Farmi imboccare o rimboccare da moldave

Io sono qui per praticarti ciò che sognavi

Arrivo sulla terra piatta senza promozione

Per un vizio nella planata o una deviazione

Non è che snobbi l’arbitro né la scena

Ma per l’albatro l’atterraggio è sempre un problema

Ottantacinque chili di carne, cuore di latta

Rivalutato, in volo trovo la mia scienza esatta

Questa musica infiltrata, americana, come Gladio

Non ne parli se non l’hai mai fatto chistu, come Claudio

Questa musica è poesia perché ci scappa il morto

Che poi alla fine sono io per la fame che porto

L’albatro s’abbassa, la fame passa e non mangio più

Pianto tutto, il male passa e all’alba non piango più

Ottiche cinematografiche e pose fasulle

Ci stan strappando i meglio anni e le meglio fanciulle

Ma se moriamo non sarà invano, sarà in volo

Sul divano, mi torna la fame e ti divoro

Su, sempre più su

Perché non arriva quel dolore quassù

Volo oltre i confini come un albatro

Volo oltre i confini come un albatro

Giù, so che laggiù

I fatti della vita si ripetono in loop

Volo oltre i confini come un albatro

Volo oltre i confini come un albatro

Se queste ali saranno come due remi, remando controcorrente

Precipito perché un vento incoerente cambia il livello

Chi spinge verso l’oceano, chi resta nel suo torrente

Chi ha fatto un biglietto aereo, chi parte con il cervello

E se hai coraggio apri gli occhi adagio quando ti infrangi

Qui è un macello, qui c'è un buio lancinante e ti lanci

Qui c'è un acqua allucinante, pioggia, pisci o piangi

Stanotte gli angeli daranno i calci

E se la libertà porta fuori, tu ci incarceri nei paraggi

Ci imprigioni come piccioni, viaggiatori senza messaggi

Quando il sole sta taciturno, quando ruzzola coi suoi raggi

Ma che lusso il cielo notturno quando è bussola dei miei viaggi

Ora le stelle vanno a slalom, tutti attenti, tutti agitati

Tanto che ho imparato a volare e sono sempre tutti girati

Prima toglierai con un camion le foglie secche dagli isolati

Dopo si sta come d’autunno sopra quegli alberi quei soldati

E gli equipaggi del pacifico lo dicono già da un’era

Che chi regna incontrastato in cielo, in terra non si rivela

E per un albatro se il vento tira ai lati è già primavera

Perché sull’albero della nave è già fiorita la prima vela

Su, sempre più su

Perché non arriva quel dolore quassù

Volo oltre i confini come un albatro

Volo oltre i confini come un albatro

Giù, so che laggiù

I fatti della vita si ripetono in loop

Volo oltre i confini come un albatro

Volo oltre i confini come un albatro

En moeten doen alsof en leven als een man

Ik weet het omdat het mij jaren geleden is overkomen

Tijdens een vlucht die te laag is, te nieuwsgierig

Aanvankelijk, bro, hield ik van de mensheid

Altijd gespannen tussen wat wordt gedaan en wat niet wordt gedaan

Plotseling afvragend "wat als dat alles was?"

Ik zou hebben gedood, geloof me, voor een dosis nieuwigheid

Vanaf hier doen de kranen de facelift naar de stad

Ze verbergen leeftijd, maar ze zijn half succesvol

Er is elektriciteit in de lucht, miljoenen menselijke aangelegenheden

Blauw als een monitor, wolkenbanken en data

En op aarde bespotten ze albatrossen en vrije wil

Al vanaf de dageraad in de eerste liedjes en in de eerste mythen

Ik zou kunnen trainen om mezelf te verbeteren

Ik wil mezelf vervreemden, ik wil je negeren

Zonder afdalen is er geen catharsis

We zijn sterfelijk, maar we zijn koppig

En ik ga omhoog, weg van de echo van mijn spijt

En de steden van hier zien eruit als kleine kankers

Op aarde ben ik alleen als een hond, maar ik kan vliegen

En dan, duizenden uitgestrekte armen om op te landen

Omhoog, hoger en hoger

Waarom komt die pijn hier niet naar boven?

Ik vlieg over de grens als een albatros

Ik vlieg over de grens als een albatros

Beneden, ik weet het daar

De feiten van het leven herhalen zich in een lus

Ik vlieg over de grens als een albatros

Ik vlieg over de grens als een albatros

Kijk, ik ben hier niet om beoordeeld te worden door Klaus Davi

Kleed me op maat door slaven uit te buiten

Laat me eten of instoppen door Moldavië

Ik ben hier om te oefenen waar je van gedroomd hebt

Ik kom op platte aarde zonder promotie

Voor een glijdefect of een afwijking

Het is niet dat ik de scheidsrechter of de scène afsnauw

Maar landen is altijd een probleem voor de albatros

Vijfentachtig kilo vlees, hart van blik

Opnieuw beoordeeld, tijdens de vlucht vind ik mijn exacte wetenschap

Deze geïnfiltreerde muziek, Amerikaans, zoals Gladio

Praat er niet over als je het nog nooit gedaan hebt, zoals Claudio

Deze muziek is poëzie omdat de doden aan ons ontsnappen

Wat ik dan uiteindelijk ben voor de honger die ik meebreng

De albatros zakt weg, de honger gaat voorbij en ik eet niet meer

Ik huil alles, het kwaad gaat voorbij en bij het ochtendgloren huil ik niet meer

Filmische optica en nep-poses

De beste jaren en de beste meisjes nemen van ons af

Maar als we sterven, zal het niet tevergeefs zijn, het zal tijdens de vlucht zijn

Op de bank komt mijn honger terug en ik verslind je

Omhoog, hoger en hoger

Waarom komt die pijn hier niet naar boven?

Ik vlieg over de grens als een albatros

Ik vlieg over de grens als een albatros

Beneden, ik weet het daar

De feiten van het leven herhalen zich in een lus

Ik vlieg over de grens als een albatros

Ik vlieg over de grens als een albatros

Als deze vleugels zijn als twee roeispanen, roeien tegen de stroom in

Ik crash omdat een inconsistente wind het niveau verandert

Wie duwt naar de oceaan, wie blijft in zijn stroom

Wie heeft een vliegticket gemaakt, wie vertrekt met het brein

En als je dapper bent, open dan langzaam je ogen als je breekt

Hier is een slachthuis, hier is er ondraaglijke duisternis en gooi je jezelf

Hier is een hallucinerend water, regen, pis of huilen

Vanavond zullen de engelen schoppen

En als vrijheid leidt, zet je ons in de gevangenis

Je zet ons gevangen als duiven, reizigers zonder berichten

Wanneer de zon zwijgt, wanneer hij tuimelt met zijn stralen

Maar wat een luxe is de nachtelijke hemel als hij het kompas van mijn reizen is

Nu gaan de sterren slalommen, allemaal oplettend, allemaal opgewonden

Zozeer zelfs dat ik heb leren vliegen en ze zijn altijd allemaal neergeschoten

Eerst haal je de droge bladeren van de blokken

Daarna staan ​​die soldaten als in de herfst boven die bomen

En de bemanningen van de Stille Oceaan zeggen dit al een tijdje

Dat wie onbetwist in de hemel regeert, zich niet op aarde openbaart

En voor een albatros, als de wind naar de zijkanten waait, is het al lente

Want het eerste zeil is al gebloeid aan de mast van het schip

Omhoog, hoger en hoger

Waarom komt die pijn hier niet naar boven?

Ik vlieg over de grens als een albatros

Ik vlieg over de grens als een albatros

Beneden, ik weet het daar

De feiten van het leven herhalen zich in een lus

Ik vlieg over de grens als een albatros

Ik vlieg over de grens als een albatros