Il meglio di me - Claver Gold, Rancore

Ritorna in ballo la mia malattia, bella mia

Il vento ci ha spazzato via

Noi che scappavamo lungo strade di periferia

Chiamala canzone, oppure storia, chiamala poesia

Perdo fiato a 100 bpm di tachicardia

Attacchi di panico, malinconia

Tiro giù le tapparelle e metto al minimo la suoneria

Danzo sopra un ago, crisi di agorafobia

Per guardarmi veramente dentro servirebbe un’autopsia

Mama, cambia la trama

Ricoprimi di nuovo sotto frasi di lana

Il freddo entrava in casa come sbirri in borghese

Le mie mani eran tese verso la tua sottana

Alle sette del mattino sbocco il vino delle venti e accuso pugnalate

Puttanate, soffermate, serenase, serenate

Io non mi sentivo più a mio agio ed arrivò l’estate

Ora che la vita ci ha tradito dimmi come state

Ora che la vita ci ha tradito dimmi come state

Ora che la vita ci ha tradito dimmi come posso fare a dare il meglio di me

Sono rimasto solo in casa a domandarmi perché

Siamo arrivati sopra al cielo e il paradiso dov'è?

Il suo sorriso non c'è, il paradiso dov'è?

E dimmi come posso fare a dare il meglio di me

Sono rimasto solo in casa a domandarmi perché

Sono tornato nell’inferno per sapere com'è

La vita senza di te, lo vuoi sapere com'è?

A volte penso, dovrei dare solo il peggio di me

Ma qui, peggio di così non c'è più un cazzo di niente

Ci siamo già mandati a fare in culo ognuno per sé

In verità ero già sboccato, si ma ora che ho sbroccato totalmente

Vorrei dare meno impegno cerebrale nei testi

Essere il primo a dire che gli sta sul cazzo chi fa il saggio

Dando più spazio a qualche parolaccia in questi versi

Avremo l’illusione poi di esprimere meglio il disagio

Parlare come a vuoto, questa lingua è ormai una vipera

Ma ti incontrassi in giro giuro in gola avrei un nodo

Dirtelo con una foto, piangere nel condividerla

Perché non condivido neanche il farsi le foto

E nulla porta nostalgia più dei luoghi

Di un ricordo che ti parla, ogni fotogramma sembra un dejà-vù

E nulla porta ipocrisia più della poesia

Che appena dici di farla già non la stai facendo più

Io non vedo che la pista è facile

La guardo, c'è una gara intensa ed una fretta che imperversa

E nella corsa che i pensieri fanno verso il traguardo

Non c'è niente da fare, resti sempre in testa

In testa.

non c'è niente da fare

Ora che la vita ci ha tradito dimmi come posso fare a dare il meglio di me

Sono rimasto solo in casa a domandarmi perché

Siamo arrivati sopra al cielo e il paradiso dov'è?

Il suo sorriso non c'è, il paradiso dov'è?

E dimmi come posso fare a dare il meglio di me

Sono rimasto solo in casa a domandarmi perché

Sono tornato nell’inferno per sapere com'è

La vita senza di te, lo vuoi sapere com'è?

Com'è?

Com'è?

Il nonno ci raccontava spesso la storia di suo fratello

Non era arrabbiato con lui, non più perlomeno, visti gli anni passati

Suo fratello lo ha abbandonato nel momento in cui

Lui e sua madre ne avevano più bisogno

Non mi ha mai detto perché

Ma io sapevo che non era mai a casa perché girava il mondo per lavoro

Quello che mi ha detto, però

È che ciò che affrontiamo ci mette davanti ad una scelta

E sono le nostre scelte, giuste o sbagliate che siano, a fare di noi ciò che

siamo

Abbiamo tutti la possibilità di fare la scelta giusta

E lui ha scelto la parte migliore di sè

Mijn ziekte is terug, mijn schoonheid

De wind blies ons weg

Wij die wegliepen langs de straten in de voorsteden

Noem het een lied, of een verhaal, noem het poëzie

Ik verlies mijn adem bij 100 bpm van tachycardie

Paniekaanvallen, melancholie

Ik trek de luiken naar beneden en zet het belsignaal op een minimum

Ik dans op een naald, agorafobie crisis

Om echt naar binnen te kijken, zou een autopsie nodig zijn

Mama, verander de plot

Bedek me weer onder wollige zinnen

De kou kwam het huis binnen als agenten in burger

Mijn handen waren uitgestrekt voor je rok

Om zeven uur 's ochtends haal ik de wijn van twintig uur en beschuldig ik steekpartijen

Puttanate, treuzelen, serenase, serenade

Ik voelde me niet meer op mijn gemak en de zomer brak aan

Nu het leven ons heeft verraden, vertel me hoe het met je gaat

Nu het leven ons heeft verraden, vertel me hoe het met je gaat

Nu het leven ons heeft verraden, vertel me hoe ik mijn best kan doen

Ik bleef alleen in huis en vroeg me af waarom

We zijn boven de hemel uitgekomen en waar is de hemel?

Zijn glimlach is er niet, waar is de hemel?

En vertel me hoe ik mijn best kan doen

Ik bleef alleen in huis en vroeg me af waarom

Ik ging terug naar de hel om erachter te komen hoe het is

Het leven zonder jou, wil je weten hoe het is?

Soms denk ik, ik moet alleen het slechtste van mezelf geven

Maar hier, erger dan dat, er is verdomme niets meer over

We zijn elkaar al gaan neuken voor zichzelf

In werkelijkheid was ik al grof in de mond, ja, maar nu ik het helemaal los heb gelaten

Ik zou graag minder cerebrale inspanning in de tekst willen geven

Wees de eerste om te zeggen dat degene die het essay maakt op zijn pik zit

Meer ruimte geven aan enkele slechte woorden in deze verzen

We hebben dan de illusie dat we het ongemak beter kunnen uiten

Sprekend als een leegte, is deze taal nu een adder

Maar ik ontmoet je in de buurt, ik zweer in mijn keel dat ik een brok zou hebben

Vertel jezelf met een foto, huil als je hem deelt

Omdat ik het niet eens ben met het maken van foto's

En niets brengt meer nostalgie dan plaatsen

Van een herinnering die tot je spreekt, ziet elk frame eruit als een déjà-vù

En niets brengt meer hypocrisie dan poëzie

Zodra je zegt dat je het al doet, doe je het niet meer

Ik zie niet dat de baan makkelijk is

Ik kijk ernaar, er is een intense concurrentie en een rush die woedt

En in de race die gedachten maken richting de finish

Er is niets te doen, je blijft altijd in gedachten

Verder.

er is niets te doen

Nu het leven ons heeft verraden, vertel me hoe ik mijn best kan doen

Ik bleef alleen in huis en vroeg me af waarom

We zijn boven de hemel uitgekomen en waar is de hemel?

Zijn glimlach is er niet, waar is de hemel?

En vertel me hoe ik mijn best kan doen

Ik bleef alleen in huis en vroeg me af waarom

Ik ging terug naar de hel om erachter te komen hoe het is

Het leven zonder jou, wil je weten hoe het is?

Zoals?

Zoals?

Grootvader vertelde ons vaak het verhaal van zijn broer

Hij was niet boos op hem, althans niet meer, gezien de afgelopen jaren

Zijn broer verliet hem op het moment

Hij en zijn moeder hadden het het hardst nodig

Hij heeft me nooit verteld waarom

Maar ik wist dat hij nooit thuis was, want hij reisde de wereld rond voor zijn werk

Wat hij me echter vertelde

Het is dat wat we tegenkomen ons een keuze biedt

En het zijn onze keuzes, goed of fout, die ons maken tot wat

zijn

We hebben allemaal het vermogen om de juiste keuze te maken

En hij koos het beste deel van zichzelf