Intro - Rancore

Da quando questo mondo un giorno ha assassinato Venere

Da quando quelle tenebre nere come il Tevere

Han coperto ogni speranza, ogni cosa in cui credere

La gioia è in vetro come è in vetro la mia iride

Le cose che erano sfocate adesso son più nitide

Io sfondo, i vetri che mi appannano 'sto mondo

Dopo giungere al tramonto e non è detto che sia il limite

Ho un nodo scorsoio che mi stringe alla gola

Ogni organo respiratorio per me non funziona

E non respiro, sono sotto tiro, io non muoio

Metto nota anche se stona nella sinfonia che voglio

Se prima eri un gigante, adesso sei minuscolo

Per me è tutto l’opposto alla luce del crepuscolo

Siete gregge al pascolo, cloni di scienziati

Vi credete liberi ma siete tutti imprigionati

E poi tappati sottovuoto in bottiglia

Prigionieri dove l’exit è lontano più di mille miglia

La mia non è roba vecchia, roba già ascoltata

È fresca come al mattino gocce di rugiada

E chi ci piglia 'sto CD ormai può dirlo

Vivo per l’hip-hop quindi in mezzo a tutti strillo

Pure se sto al verde come il miglio non importa

Sono una stella in cielo infatti in mezzo a tutti brillo

Rancore di ciò che crea, droga senza effetto

Il soldato più selvaggio che fa un viaggio e non ha un tetto

Sono un cielo: a volte scuro, a volte chiaro, poi dipende

Da come me la sento, da come poi mi prende

Cambio aspetto, aspetto e spero che Rancore vince

Sono un essere preistorico che non si estingue

Parlo fino a che sto mondo non taglia le lingue

Lirike Taglienti Crew, Rancore MC, 2005

Sinds deze wereld op een dag Venus heeft vermoord

Sinds die zwarte duisternis zoals de Tiber

Ze bedekten alle hoop, alles om in te geloven

Vreugde zit in glas zoals mijn iris in glas zit

Dingen die onscherp waren, zijn nu scherper

Ik achtergrond, de ramen die me 'deze wereld' benevelen

Na het bereiken van zonsondergang en het is niet per se de limiet

Ik heb een slipknoop die mijn keel strakker maakt

Niet elk ademhalingsorgaan werkt bij mij

En ik adem niet, ik lig onder vuur, ik ga niet dood

Ik noteer, zelfs als het niet op zijn plaats is in de symfonie die ik wil

Als je eerder een reus was, ben je nu klein

Voor mij is het precies het tegenovergestelde in het schemerlicht

Jullie grazen kuddes, klonen van wetenschappers

Je denkt dat je vrij bent, maar je zit allemaal gevangen

En dan vacuüm verpakt in de fles

Gevangenen waar de uitgang meer dan duizend mijl verwijderd is

De mijne is geen oud spul, dingen al gehoord

Het is zo fris als dauwdruppels in de ochtend

En wie deze cd pakt, weet het nu

Ik leef voor hiphop, dus temidden van iedereen schreeuw ik

Zelfs als ik blut ben, maakt het niet uit

Ik ben een ster aan de hemel, in feite temidden van alles wat ik straal

Wrok over wat het creëert, drugs zonder effect

De wildste soldaat die op reis gaat en geen dak heeft

Ik ben een lucht: soms donker, soms helder, dan hangt het ervan af

Van hoe ik me voel, van hoe het me dan kost

Ik verander uiterlijk, uiterlijk en ik hoop dat Rancore wint

Ik ben een prehistorisch wezen dat niet uitsterft

Ik spreek totdat deze wereld de tongen snijdt

Lirike Taglienti Crew, Grudge MC, 2005