Zaman Aktı - Ozbi

‏‏‏‏‏‏‏‏Hıh, evet zaman aktı

Bana gördüğüm her şeyi birer birer sayıklattı

Devirdim çarkı, geçmişe baktım

Gözlerim, bu sert suratın yanaklarını bi' çok kez ıslattı

Ömrümün bahar kokan şu yılları

Anımsandıkça külüstür olur, dün diye çınlarım

Ser bütün sırları

Kalp parça parça olsa bile, inanın ki hatıralarım ben size kırılmadım

Evet, yanılgılarım dertlerin paçavrasıydı

Aşk ise bu adamın morgda duran kadavrasıydı

Hayatın bana attığı en büyük palavrasıydı sevmek

Çünkü sonuç hareketsiz bi' kalp kasıydı

İnsan aynasıydı bu dönek dünyanın

Birden bulandı her şey bakınca hülyalı

Hey dünyalı

Biten yangınlardan kalmayım, korkma sür yüzüne küllerim yağlı

Pahalı ölmek, toprağa gömülmek

Bedenden çözülmek, mezara serilmk

İnsan ümitsizdir

Tekrar ister dirilmek

Çünkü sonun gldi diye bağırır hep yenilmek

Affedilmek bi' ihtiyaç mıdır?

Yoksa pişmanlıkların affedilmeye muhtaç mıdır?

Ben kendimle doyurdum ruhumdan sızan bu açlığı

Zaten görülmemiştir bırakıp kaçtığım

Bazen, geçen saatler canımı sıkar anıya dalıp

Sonra, yalan vaatler ruhu yakar kalbi sarıp

Sanki, yanıp kül olmuş gibiyim

Sanki, yeniden doğmuş gibiyim

Sanki, ona geri dönmüş gibiyim

Sanki, ölmüş dirilmiş gibiyim

Yok zamanda, dar zamanda, yol görünmez kalpazandan

Can boyunda, kan damarda, yol göründü ayaklanınca

Yok zamanda, dar zamanda, yol görünmez kalpazandan

Can boyunda, kan damarda, yol göründü ayaklanınca

Yine düşlediğim hayatın defterinde yazılıyım

Ben dertlerimle mutluluklarımın bi' pazılıyım

Hırsım körüklenince bi' katil gibi azılıyım

Bilirim ki kalemin mürekkebinde kazılıyım

Çıkartın bedenimden ruhumu

Sıvazlayın ve sarsın kaybetmiycektir umudunu

Acının tacı ondadır

Tadıysa yar kokan bi' goncadır

Koklayınca kafamın güzel olduğu

Geçmişe bakınca aklıma geliyor yeniden doğduğum

Hiç umursamayan sevgilimin

Nasılsın diye sorduğu

Aşkı anlamaya çalışırken kazıklardan yorulduğum

Meğerse ilgilendirmiyormuş insanları hayatta bulunduğum

Çoğunluğun dediği olurmuş

Her halde kader kurbanıyım geçmişimin içine hapsolmuşum

Orada kaybolmuş, bahtıma kaydolmuşum

Önce kahrolmuş, sonra mahvolmuşum

Evet haklısınız hepsi oldu

Önce düştüm sonra denizde boğuldum

Peki ya sonra

Solungaçlarımı fark ettim hayata yüzdüm kafama dank etti

Etrafıma baktım mercan resifleri

Meğerse okyanustaymışım esnedi yüzgeçlerim

Aslında kader sadece yolunu seç demişti

Hem de hiç korkma

Ben bunu görmemiştim

(Ben bunu görmemiştim)

Sanki, yanıp kül olmuş gibiyim

Sanki, yeniden doğmuş gibiyim

Sanki, ona geri dönmüş gibiyim

Sanki, ölmüş dirilmiş gibiyim

Sanki, yanıp kül olmuş gibiyim

Sanki, yeniden doğmuş gibiyim

Sanki, ona geri dönmüş gibiyim

Sanki, ölmüş dirilmiş gibiyim

Yok zamanda, dar zamanda, yol görünmez kalpazandan

Can boyunda, kan damarda, yol göründü ayaklanınca

Yok zamanda, dar zamanda, yol görünmez kalpazandan

Can boyunda, kan damarda, yol göründü ayaklanınca

‏‏‏‏‏HuHuh, ja de tijd is verstreken

Deed me kwijlen over alles wat ik heb gezien

Ik draaide aan het stuur, ik keek in het verleden

Mijn ogen bevochtigden de wangen van dit strenge gezicht vele malen

Deze lentegeurende jaren van mijn leven

Het wordt oud zoals het wordt herinnerd, ik bel als gisteren

Alle geheimen dienen

Zelfs als het hart in stukken is, geloof me, ik zal onthouden dat ik je geen pijn heb gedaan

Ja, mijn fouten waren vodden van problemen

Liefde was het kadaver van deze man in het mortuarium

Liefhebben was de grootste leugen die het leven me toewierp

Omdat het resultaat een immobiele hartspier was.

De mens was de spiegel van deze wispelturige wereld

Plots was het wazig, dromerig

Hé aardbewoner

Ik blijf niet van de vuren, wees niet bang, wrijf het op je gezicht, mijn as is vettig

Duur om te sterven, om in de grond te worden begraven

desintegreren, in het graf liggen

man is hopeloos

wil worden opgewekt

Omdat het schreeuwt dat het einde is gekomen, altijd om verslagen te worden

Is vergeving een noodzaak?

Of heeft je spijt vergeving nodig?

Ik voedde mezelf deze honger die uit mijn ziel lekte

Het is nog niet eerder gezien, dat ik wegging en wegliep

Soms storen de uren die voorbij gaan, ik verdwaal in de herinnering

Dan verbranden valse beloften de ziel en omhullen het hart

Het is alsof ik ben afgebrand

Het is alsof ik herboren ben

Het is alsof ik terug ben bij haar

Het is alsof ik dood ben

In een mum van tijd, in krappe tijd, is de weg onzichtbaar voor de vervalser

Zo groot als een ziel, bloed zit in de ader, de weg verscheen toen je opstond

In een mum van tijd, in krappe tijd, is de weg onzichtbaar voor de vervalser

Zo groot als een ziel, bloed zit in de ader, de weg verscheen toen je opstond

Ik ben weer in het notitieboekje van mijn droomleven geschreven

Ik ben een paar van mijn problemen en mijn geluk

Als mijn ambitie wordt aangewakkerd, ben ik fel als een moordenaar

Ik weet dat ik in de inkt van de pen ben gegraveerd

Haal mijn ziel uit mijn lichaam

Wrijf het en schud het, het zal de hoop niet verliezen

Hij heeft de kroon van pijn

De smaak is als een knop die naar liefde ruikt

Ik ben high als ik het ruik

Als ik naar het verleden kijk, denk ik aan opnieuw geboren worden

Mijn liefste die er nooit om gaf

Hij vraagt ​​hoe gaat het met je?

Ik ben moe van de inzet die liefde probeert te begrijpen

Het blijkt dat ik nog leef, mensen die er niets om geven

Wat de meesten zouden zeggen

Ik ben sowieso een slachtoffer van het lot, gevangen in mijn verleden

Daar verloren, aangemeld voor mijn geluk

Eerst ben ik er kapot van, dan ben ik er kapot van

Ja je hebt gelijk, het is allemaal gebeurd.

Eerst viel ik en toen verdronk ik in de zee

Dan wat

Ik merkte mijn kieuwen op, ik zwom tot leven, het drong tot me door

Ik keek rond in koraalriffen

Blijkt dat ik in de oceaan was, mijn vinnen geeuwden

In feite zei het lot: kies gewoon je pad.

En wees niet bang

ik had dit niet gezien

(dit had ik niet gezien)

Het is alsof ik ben afgebrand

Het is alsof ik herboren ben

Het is alsof ik terug ben bij haar

Het is alsof ik dood ben

Het is alsof ik ben afgebrand

Het is alsof ik herboren ben

Het is alsof ik terug ben bij haar

Het is alsof ik dood ben

In een mum van tijd, in krappe tijd, is de weg onzichtbaar voor de vervalser

Zo groot als een ziel, bloed zit in de ader, de weg verscheen toen je opstond

In een mum van tijd, in krappe tijd, is de weg onzichtbaar voor de vervalser

Zo groot als een ziel, bloed zit in de ader, de weg verscheen toen je opstond