Selam - Ozbi

Hayatı anladım ben, meğerse zaman gerekliymiş

Ömür dönencesinde dönüp gerçeği görmeye

Tükenmek ve düşmek, üstünde tepinmeler

Yerde nefes almaya çalışırken tozdan körelmeler

Çırpınırsın bataklığa düşen ördek gibi

Aşka küsersin çamura bulanmış yırtık bir gömlek giyip

Zaten hatıralar çanak ve çömlek gibi

Çocukluğuna uzanırsın kilden bir örnek verip

Sanat ve hayat arasında hep gidip geldim

Bu bilinmzlik kavramlarının boşluğunda eğildim ben

Değildim ski ben

Artık inandığım gerçeklerim çömlekçinin çarkıyla şekillendi

Toz, toprak, kil alevle harman

Onur, inanç, umut gönülde ferman

Hatıralar ve zaman, kalem ve dilde kelam

Tüm geçen yıllar Ozbi’den selam (Ozbi'den selam, Ozbi’den selam)

Ik begreep het leven, het bleek dat tijd nodig was

Op de keerkring van het leven om je om te draaien en de waarheid te zien

Burn-out en vallen, stamp op je

Blindheid door stof wanneer u probeert te ademen op de grond

Je fladdert als een eend die in een moeras valt

Je bent beledigd door liefde, terwijl je een gescheurd shirt draagt ​​dat onder de modder zit

Herinneringen zijn al als aardewerk en aardewerk

Je reikt uit naar je kindertijd en geeft een voorbeeld van klei.

Ik ging altijd heen en weer tussen kunst en leven

Ik boog me over de leegte van deze concepten van duisternis

ik was niet aan het skiën

Mijn waarheden, die ik nu geloof, werden gevormd door de pottenbakkersschijf.

Vlammengel van stof, aarde, klei

Eer, geloof, hoop, edict in het hart

Herinneringen en tijd, pen en woord in tong

Groeten uit Ozbi al die jaren (hallo uit Ozbi, hallo uit Ozbi)