Anadolu - Ayfer Vardar, Ozbi

‏‏‏‏‏‏‏‏Burası için en güzel lafı Sadık hoca söylemişti kardeşim

Ne demişti?

Hayal kırıklığının başkenti demişti

Ben bi' sevdaydım yüreğim maden

Zifiri karanlığım, lakin bana yanabilmek bahşedilmiştir be muhterem

Falancasının oğluyum, Zonguldaklıyım zaten önemi yok

Artık bana derler kömür tadında yanamayan kara matem

Saçlarımsa bi' fındık ağacı

Eskiden kraldım sarsıldıkça döküldüm ve düştü tacım

Bıçakla aşk kazındı göğsüme köklerim Girasun’a kiracı

Bitlerimi temizleyen annem öldü kelim, yitti inancım

Alnımsa kırışmış bi' çay tarlası

Sevdiğimin adı buluttu, kızımızın adıysa yağmur damlası

Rizeliyim, patlayıp kızımı kirletti Çernobil kazası

Ben de ilk isteyene verdim, çok güzldi, azdı başlık parası

Şakaklarımdaki sinirin mührü Karadeniz

Haksızlığa karşı çatık, o yüzden alttan almayı çok becremeyiz

Lakin kurnazın oyununa geldik, nereye gitti benim emeğim?

Patronun çarkı kırık, kimseye gösteremeyiz

Yâr bi' rüya meleği

Uçurtur onu insan emeği

Kırık kanada ölmüş demeyin

Güzelliğine doymak gerekir

Yâr kararmış feleği

Yalanla dolu bağlar yüreği

Asrılar onu vurmuş demeyin

Yanında durup öpmek gerekir

Ben bi' aşktım, Angara ise sağ gözümün bebesi

Misket şarabımın mezesi, gücenme Ömer Hayyam’dır dedesi

Lakin bi' kere bulaştı gözüme siyasetin lekesi

Artık tek gördüğüm halktan saklanan yolsuz fezlekesi

E, tatlı bi' Ege şivesi duyar sağ kulağım

Baharım güneşimdir üzüm bağında uçar gelinimin duvağı

Biraz İzmirliyim biraz Denizli, kirvemdir Kazdağı

Lakin gelinimin çığlığıyla yırtıldı kulak zarım

Sağ yanağım dile geldi «Ne olursan ol gel» dedi

Gelmediler, bi' Yunus geldi «Kim olmuş ki gelsin» dedi

Aşka semah dönerken kurudu Ney’i konuşturan dilim

Konyalıyım, bi' güvercin kondu yanağıma «Beni öldür» dedi

Akdeniz sağ yanıma değen cemre

Yaşamayı severdi içimde gülümseyerek uçuşan her zerre

Şimdi, ziyaretime gelin sahil kumuyla yapılan kabre

Çünkü ufku olan o koca deniz artık bi' katre

Yâr bi' rüya meleği

Uçurtur onu insan emeği

Kırık kanada ölmüş demeyin

Güzelliğine doymak gerekir

Yâr kararmış feleği

Yalanla dolu bağlar yüreği

Asrılar onu vurmuş demeyin

Yanında durup öpmek gerekir

Ben hep bi' aşktım, sol gözüm, Pir Sultan Abdal

Dost dedim astılar, En-el Hak dedim ama yaktılar Madımak’ta

Sivaslıyım, ellerinde meşale ile gözümün akını akıtanlar

Sağ gözümün üstüne köşk kurmuş, her yemeğe çatal batırmakta

Sol kulağım bağlamanın sesine hayran

Kırkların kapısından «Cesaret» diye fısıldar Şah-ı Merdan

Düzgin Baba «Dersim» diye bağırır, gülümser Erzincan

Ama bağlamanın teli kopmuş, sürülmüş her bi' can

Sol yanağımı Dicle öptü

Kendimi Paris’te hissettim, gel bi' de içine dal dedi on gözlü köprü

Diyerbekirliyim zindanımda işkenceyle yakıldı türkü

Hevsel kadar yeşildi sakalım, kökünden devlet söktü

Ben bi' aşktım sol yanım doğu, sol yanım Mezopotamya

Mardin’de Süryaniyim, pamuk kokusuyum Toros Dağları'nda

Biraz Ermeniyim biraz Kırmançe le kıro, biraz da Zaza

Ben bi' ölümsüzüm lakin iktidar hırsıyla öldürüldüğüm yasak

Yâr bi' rüya meleği

Uçurtur onu insan emeği

Kırık kanada ölmüş demeyin

Güzelliğine doymak gerekir

Yâr kararmış feleği

Yalanla dolu bağlar yüreği

Asrılar onu vurmuş demeyin

Yanında durup öpmek gerekir

Sadik Hodja zei het beste woord voor deze plek, mijn broer.

Wat zei hij?

Hij zei dat het de hoofdstad van teleurstelling is

Ik was een minnaar, mijn hart is van mij

Ik ben pikzwart, maar ik ben gezegend dat ik kan branden, mijn liefste

Ik ben de zoon van die-en-die, ik kom uit Zonguldak, het maakt toch niet uit

Nu noemen ze me zwarte rouw die niet kan branden met de smaak van kolen

Mijn haar is een hazelnootboom

Ik was vroeger een koning, terwijl ik beefde, ik viel en mijn kroon viel

Liefde is met een mes in mijn borst gesneden, mijn wortels zijn huurders van Girasun

Mijn moeder die mijn luizen heeft schoongemaakt is dood, mijn woorden zijn weg, mijn geloof is weg

Mijn voorhoofd is een gerimpeld theeveld

De naam van mijn geliefde was wolk, de naam van onze dochter was regendruppel

Ik kom uit Rize, het ontplofte en verontreinigde mijn dochter Tsjernobyl ongeval

Dus ik gaf het aan de eerste persoon, het was erg leuk, de bruidsprijs was minder

Zwarte Zee, het zegel van de zenuw in mijn slapen

We fronsen onze wenkbrauwen bij onrecht, dus we zijn niet zo goed in oppikken

Maar we kwamen tot de truc van de sluwheid, waar ging mijn arbeid heen?

Het stuur van de baas is kapot, we kunnen het aan niemand laten zien

Een droom engel

Menselijke arbeid laat het vliegen

Zeg niet dat de gebroken vleugel dood is

Je moet tevreden zijn met je schoonheid

half zwartgeblakerd lot

Banden hart vol leugens

Zeg niet dat de eeuwen hem hebben neergeschoten.

Ik moet naast je staan ​​en kussen

Ik was liefde, Angara is de appel van mijn rechteroog

Het voorgerecht van mijn marmeren wijn, wees niet beledigd, Omer Khayyam is zijn grootvader

Maar op een keer kreeg de smet van de politiek op mijn ogen

Nu zie ik alleen het corrupte bestand dat voor het publiek verborgen is

E, mijn rechteroor hoort een lief Egeïsch accent

Mijn lente is mijn zon, hij vliegt in de wijngaard, de sluier van mijn bruid

Ik kom een ​​beetje uit İzmir, een beetje uit Denizli, Kazdağı is mijn kirve

Maar mijn trommelvlies was gescheurd door de schreeuw van mijn bruid

Mijn rechterwang sprak: "Kom wat je ook bent," zei hij.

Ze kwamen niet, een Yunus kwam en zei: "Wie zou moeten komen?"

Mijn tong die Ney deed praten droogde op terwijl de semah in liefde veranderde.

Ik kom uit Konya, een duif landde op mijn wang en zei "dood me"

Middellandse Zee vlak naast me, cemre

Hij hield van leven, elk deeltje dat in mij vliegt met een glimlach

Kom nu naar mijn graf gemaakt met strandzand

Omdat die grote zee die een horizon heeft nu dubbel is

Een droom engel

Menselijke arbeid laat het vliegen

Zeg niet dat de gebroken vleugel dood is

Je moet tevreden zijn met je schoonheid

half zwartgeblakerd lot

Banden hart vol leugens

Zeg niet dat de eeuwen hem hebben neergeschoten.

Ik moet naast je staan ​​en kussen

Ik was altijd een liefde, mijn linkeroog, Pir Sultan Abdal

Ik zei vriend, ze hebben me opgehangen, ik zei En-el Hak, maar ze verbrandden het in Madımak

Ik kom uit Sivas, zij die tranen in mijn ogen hebben met een fakkel in hun handen

Hij bouwde een herenhuis over mijn rechteroog en stak een vork in elk gerecht

Mijn linkeroor staat versteld van het geluid van de baglama

Shah-i Mardan fluistert "Moed" vanaf de deur van de jaren veertig

Düzgin Baba roept "Dersim", glimlacht Erzincan

Maar de draad van de das is gebroken, elke ziel die is geploegd

Tigris kuste mijn linkerwang

Ik voelde me in Parijs, zei kom en duik erin, zei de brug met tien ogen

Ik kom uit Diyarbekir, het lied is door marteling in mijn kerker verbrand

Mijn baard was zo groen als Hevsel, de staat heeft hem ontworteld

Ik was een liefde, mijn linkerkant is oost, mijn linkerkant is Mesopotamië

Ik ben Syrisch in Mardin, ik ruik katoen in het Taurusgebergte

Ik ben een beetje Armeens, een beetje Kırmanche, een beetje Zaza

Ik ben een onsterfelijke, maar het is verboden om gedood te worden door de hebzucht van macht

Een droom engel

Menselijke arbeid laat het vliegen

Zeg niet dat de gebroken vleugel dood is

Je moet tevreden zijn met je schoonheid

half zwartgeblakerd lot

Banden hart vol leugens

Zeg niet dat de eeuwen hem hebben neergeschoten.

Ik moet naast je staan ​​en kussen