Ey İstanbul - Ozbi

‏‏‏‏‏‏‏‏İstanbul temiz

Nemli sokak kaldırımlarının arasına sıkışmış papatyalarla taç yapan çocuklar

kadar

Ölümsüz aşkı bulan ve sonra Azrail ile tanışan saf bir aşık kadar

İstanbul kirli

Cehaletin enselediği suçluların güçsüz olduklarını kabullenip boyun eğdikleri

kader kadar

Bütün duyguların sanallaşıp, gerçekleri sokaklarında sakladıkları için İstanbul

mutsuz

Yaradan’ın yanıldığı kadar

Vicdan ve hürriyet

Neden geldiğini bilmediğin bir terminalde külleriyle oynadığın bir kül tablası

Bir yolculukta, ne ayı ne de yıldızları göremeyen bir insanın suratını asması

Vicdan ve hürriyet

Bir askerin kaşarlı bayat ekmeğini tutan palaskası

Yoldaşız diyenlerin dipçiği ile yırtılan karın kası

Tecavüzün simit susamlarından şaire glen ilhamı, yerle yksan eden kahredici

travması

O yüzden İstanbul, devr-i şahanesin

Şaheserin, özgürlüğün toprak altında beklemesi

Bu yüzden İstanbul, ehl-i vecizesin

Şaheserin, yazarın acıyla elinin titremesi

Ey gidi İstanbul

Olan biteni küçümsersin

Lakin büyüklüğün bir celladın marifet namesi

Bir zamanlar seni küçümseyenin küçüklüğüne üzülürdün

Ne vakit oldun böyle kibrin adresi

İstanbul!

Merhametin yok, yok!

Binlerce yıl küs kalmış hayallerin var

Ey İstanbul!

Cesaretin yok, yok, yok!

Gerçeği saklayan korkuların var

Unutulan sokaklar kayıp kahramanların martavalları ile süslenir

İsimsiz düşlerin pusu kurduğu yalan diyarıdır bu şehir

Kimsesiz bırakır lakin yine de gönül heveslenir

İnsanın kanıyla, gururuyla beslenir

Umutların rüzgarındadır tebessümün hikayesi

İlk önce kirlenmektir surattaki ifadesi

«Sadece en güçlü olmaya çalış» der kaderin iradesi

Kalırsan kaidesiz, bağlanır basiretin

Bir gökdelende görürsün parayla gelen asaleti

Bir banknot parçası tüm duygularına hükmederken anca sarhoş olup diklenirsin

O da olur rezaletin

Bir hayal kur, işte o an içindesindir esaretin

Gerçekle arandaki duvarı yıkmak ister dertlerin

Yıkabilir misin, bilemem lakin

Eyvallah!

Ben gidiyorum, bu şehre hoş geldin…

İstanbul!

Merhametin yok, yok!

Binlerce yıl küs kalmış hayallerin var

Ey İstanbul!

Cesaretin yok, yok, yok!

Gerçeği saklayan korkuların var

İçinde kuralların

İçinde yasakların

İçinde umutlara kibirlenen bir ruhun var

Istanbul is schoon

Kinderen gekroond met madeliefjes verscholen tussen vochtige straattrottoirs

veel

Evenzeer als een pure minnaar die onsterfelijke liefde vindt en vervolgens Azrael ontmoet.

Istanbul is vies

Gevangen door onwetendheid accepteren criminelen hun machteloosheid en onderwerpen zich.

als lot

Istanbul, omdat al je emoties virtueel zijn geworden en de waarheid in de straten verbergen.

ongelukkig

totdat de Schepper een fout maakte

Geweten en vrijheid

Een asbak waarmee je speelde in een terminal waarvan je niet weet waarom je hier kwam

De pruillip van iemand die op reis noch de maan noch de sterren kan zien

Geweten en vrijheid

Een helm van een soldaat met oud brood met cheddar

Buikspier verscheurd door de kont van degenen die zeggen dat we kameraden zijn

De inspiratie van verkrachting van bagel-sesamzaden tot de dichter, de verwoestende

trauma

Daarom ben je geweldig in Istanbul

Het meesterwerk, vrijheid die ondergronds wacht

Dat is waarom Istanbul, jullie zijn de mensen

Het meesterwerk, het trillen van de hand van de auteur van pijn

Oh ga Istanbul

Je onderschat wat er aan de hand is

Maar jouw grootheid is de naam van de vindingrijkheid van een beul

Vroeger had je medelijden met de kleine die je verachtte

Wanneer werd u het adres van zo'n arrogantie?

Istanbul!

Heb geen medelijden, nee!

Je hebt dromen die al duizenden jaren beledigd zijn

Hé Istanboel!

Je hebt de moed niet, nee, nee!

Je hebt angsten die de waarheid verbergen

Vergeten straten zijn versierd met de raves van verloren helden

Deze stad is een land van leugens waar naamloze dromen op de loer liggen

Laat het zonder iemand achter, maar toch is het hart enthousiast

Het voedt zich met menselijk bloed en trots

Het verhaal van je glimlach is in de wind van hoop

De uitdrukking op het gezicht is om eerst vies te worden

"Probeer gewoon de sterkste te zijn", zegt de wil van het lot

Als je zonder voetstuk blijft, zal je voorzichtigheid gebonden zijn

In een wolkenkrabber zie je de adel die bij geld hoort.

Je wordt pas dronken en staat op als een stuk snavel al je zintuigen domineert.

Het zal jouw schande zijn

Heb een droom, op dat moment ben je in gevangenschap

Je problemen willen de muur tussen jou en de waarheid doorbreken

Kun je het wassen, ik weet het niet maar

Bedankt!

Ik vertrek, welkom in deze stad...

Istanbul!

Heb geen medelijden, nee!

Je hebt dromen die al duizenden jaren beledigd zijn

Hé Istanboel!

Je hebt de moed niet, nee, nee!

Je hebt angsten die de waarheid verbergen

in jouw regels

In uw verboden

Je hebt een ziel in je die trots is op hoop