Parasetamol - Ozbi

Yürüyorum, yıllarım hep yol

Diyorum, «Yine bunun sonu yok»

Masamız kokuyo' anason

Yazıyorum bu sefer manifesto

Arıyo' zaten hep bi' karakol

Bense oynuyorum her gün deliloy-loy

Deliloyum, dertlerim bi' ton

Yazıyorum bu sefer manifesto

Kalbini tut dünyanın, korkma

Ruhunu tanı

Kibrini yen, kendine sarıl

Ecel âşığıdır canın

Mesela bi' şiiri geçirerek aklından kır

Ölümün bindiği dalı

Kaderini yapraklarına yaz hayatın

Kapat annenin açtığı falı

Günü Nevroz say, cemreye bak

Ona varlığının nedenini anlat

Nedenin yoksa bi' neden bul

Bilirim, zordur geçmişi yakmak

Ama artık bi' neden bulmak

Toprağı sarsıp gerçeğe sığmak

Korkuların küllerine basıp

Yeniden doğmak ne demek?

Kurallarını koymak

Geceden kalanlarını koymak masaya

Yalanlarını bulmak zor değil

İçindekine sormak sadece

Adımlarına bakmak

Nereye götürdüğünü yazmak kafaya

Yürektekini almak

Sonra da gerçeğe sığdırmak

Bunu çamurda yürüyen ruhuma sorduğun yerdeyim

Yalanla boyanan gözler alır ama bilmez gerçeği vermeyi

Bu kafam rüzgâra doğru gider, unutur geri gelmeyi

Beni sevmeyin

Ama hayat ister elbet sizden yüzleşmeyi

La-la-layn, ine çıka gidiyo' bu yol

Bana, «Deli gibi konuşuyo'» diyen de kendine buluyo' bi' son

Masamda muhabbeti dolu anason hep

Gözündeki yağmura sor beni

Yüzündeki acılara sor

Gerçeği kavrayan âşığın hüznüne

Serserilik bir parasetamol gibi

Yok, yok, yok

Sanki bu sözlerin anlamı yok, hıh

Beklediğin boş laflar acep bu adamda mı yok, ha?

Susup da büyüttüğün her şey yoksa kafanda mı çok?

Belki de yüzünde duran şu maskenin anlamı yok, layn

Yürüyorum, yıllarım hep yol

Diyorum, «Yine bunun sonu yok»

Masamız kokuyo' anason

Yazıyorum bu sefer manifesto

Arıyo' zaten hep bi' karakol

Bense oynuyorum her gün deliloy-loy

Deliloyum, dertlerim bi' ton

Yazıyorum bu sefer manifesto

Düşün, düşün, azmini yüklen, koş, koş

Bazen tatlı, bazen ekşi, bu gönlüm mayhoş

Bazen çok kızıyorum, evet

Olabiliyorum aga nahoş

Bazen iyi yazıyorum, evet

Öylece bakıyo' la boş boş

Alter egom ele geçirir ruhumu

Konuşurum onu bunu

Bekleme yapma, lan, at konumunu

Gelip suratına yapayım yorumumu

Hadi gel

Ele alalım senin durumunu

Maalesef göz boyamak göt yalamak gibidir

Ama bu da çözmez senin sorununu

Bu kafa tabii başka

Biraz ileri ve ağır bu başlar

Anlamadığın için üzülme, cano

De ki, «N'aptın be Oz başkan?»

Aslanın ağzında elim

Çıkıyo' bu ekmek taştan

Layn, ama vazgeçmem

Gerçeği damıtırım hep gözündeki o yaştan

Ik loop, mijn jaren zijn altijd de weg

Ik zeg: "Hier komt geen einde meer aan"

Onze tafel ruikt naar anijs

Ik schrijf deze keer een manifest

Ariyo' altijd een politiebureau toch

En ik speel elke dag, Delioy-loy

Ik ben Delilo, mijn problemen zijn een ton

Ik schrijf deze keer een manifest

Houd je hart van de wereld vast, wees niet bang

ken je ziel

Versla je arrogantie, knuffel jezelf

De dood is de minnaar van je ziel

Breek bijvoorbeeld je geest door een gedicht door te geven

tak van de dood

Schrijf je lot op de bladeren van je leven

Sluit de waarzeggerij van je moeder af

Tel de dag als een neurose, kijk naar de begraafplaats

Vertel hem de reden van je bestaan

Als je geen reden hebt, zoek dan een reden

Ik weet dat het moeilijk is om het verleden te verbranden

Maar zoek nu een reden

schud de aarde en pas in de realiteit

Stappen op de as van angst

Wat betekent het om herboren te worden?

stel de regels in

Restjes van de avond op tafel zetten

Het is niet moeilijk om je leugens te vinden

vraag het maar binnen

kijken naar je stappen

Schrijf op waar het je naartoe brengt

neem je hart

Maak het dan waar

Ik ben waar je mijn ziel vraagt, lopend in de modder

Ogen beschilderd met leugens nemen maar weten niet hoe ze de waarheid moeten geven

Mijn hoofd gaat naar de wind, vergeet terug te komen

hou niet van mij

Maar het leven wil je zeker onder ogen zien

La-la-layn, ik ga deze weg in

Iedereen die tegen me zegt "hij praat als een gek" komt een eind aan zichzelf.

Anijs vol liefde staat altijd op mijn tafel.

Vraag me naar de regen in je ogen

Vraag de pijn op je gezicht

Tot het verdriet van de minnaar die de waarheid begrijpt

Landloperij is als een paracetamol

Nee nee nee

Het is alsof deze woorden nergens op slaan, huh

Deze man heeft niet de loze woorden waar je op hebt gewacht, hè?

Zit alles wat je stil hield en te veel opriep in je hoofd?

Misschien betekent dat masker op je gezicht niets, layn

Ik loop, mijn jaren zijn altijd de weg

Ik zeg: "Hier komt geen einde meer aan"

Onze tafel ruikt naar anijs

Ik schrijf deze keer een manifest

Ariyo' altijd een politiebureau toch

En ik speel elke dag, Delioy-loy

Ik ben Delilo, mijn problemen zijn een ton

Ik schrijf deze keer een manifest

Denk, denk, volhard, ren, ren

Soms zoet, soms zuur, dit hart van mij is zuur

Soms word ik zo boos, ja

Ik kan zijn, maar het is onaangenaam

Soms schrijf ik goed, ja

Gewoon wezenloos staren

Mijn alter ego neemt mijn ziel over

ik praat erover

Wacht niet, man, gooi je positie

Laat me komen en commentaar geven op je gezicht

kom op

Laten we uw situatie nemen

Helaas is schittering als kont likken

Maar ook dat lost je probleem niet op.

Deze kop is natuurlijk anders

Een beetje voorwaarts en zwaar begint dit

Wees niet verdrietig dat je het niet begrijpt, cano

Zeg: "Wat bent u aan het doen, president van Oz?"

Mijn hand in de bek van de leeuw

'Dit brood komt uit steen'

Layn, maar ik geef niet op

Ik distilleer altijd de waarheid uit die traan in je oog