Hayat - Ozbi

‏‏‏‏‏‏‏‏Hayat beni bıraktı, ben yürüdüm

Yol giderim, yokuş görünür

Yine kendimi zorladım, ruhumu harladım

Korkmam ki, ruh mu ölü?

Hadi vur dibine, hadi çal yenile

Gel, girelim yalanın inine

Haksızlık onun düşer cebine

Görmezden gelenin vay haline

Güneşle gelen yağmuru bekle

Hüzünlerini sil at gitsin, huzur yeşermekte

Ruh ermekte, bedenlemekte

Aklımız seçimlerimize her gün mretmekte

Avuntular gönlümün içind canlanır

Yaşlandığımı bilsem de, kaybetmem heyecanları

Zaten ömür de bir gün uğurlanır

Temennim onurlarıyla tanımak insanları

Hayat, içinden geleni söyle bana

Çünkü benim içimden gelir, hükmederim satırlara

Aklımı cezbedip doğru yolu göster ki

Kendimi anlatırken yanılmay;m insanlara

Üstünlük tasla, ama gerçeği pasla

Sen yeter ki iste, yerinde sayma

Yalanca hastalanıp benimle kalsa

Mumuna üflerim, etrafımı sarsa

Hayat içinden geleni söyle bana

Hayat kanımdan içeni övme bana

Yine sev dedi, sevmedim, hayat

Yenilen dedi, duymadım, evet

En dibe inip boşluğa daldım

Ama çıkıyorum bak kalmadım orda

Yine gül dedi gülmedim, hayat

Hadi koş dedi koşmadım, hayat

İstediğini söyle, daha kendime varamadım

Olduğum yere çöktüm

Körkütük sarhoş oldum

Düştüm yere lakin, yol tutup hep dik durdum

Ama bana dünden bahsetme

Ruhumu öteye, beriye hapsetme

Geçmişin gölgesini resmedip açtığım beyaz sayfaları kirletme

Bırak tepsiyi kalsın yerinde

Onlar beni büyüttü, izleri ta derinde

Yenilgilerimi harmanlarım bugünle

İnandığımı söylerim, istersen dinle

Hayat nerde cevap anahtarın?

Aradığımı bulucam, bağlansa da yollarım

Sıvadım kolları, tutmasa da ayaklarım

Onurlu kalmak için her gün hakka adımı sayıklarım

Evet yalnızlığa varan kayıktayım

Derin bi ıssızlık var, herhalde kayıptayım

Kollarım yoruldu, rüzgar beni unuttu

Bir kadın aşkını efkarımın hapsine katıptayım

Ey hayat, nasıl bir denizdeyim?

Kızıla boyanmış gene ufkun çizgisi

Kürekleri hırpalayan ellerimin izindeyim

Umutsuzluğa çeker aşkın kör ezgisi

Beni ağlarken görme artık

Çünkü hatıralarımı bi' gölde bıraktım

Evet sevdim, hem de harbiden lakin

Koskocaman deniz çekildi, geldi kuraklık

Kendi alevimde kül oldum

Yenilendiğimi hissediyorum, çünkü gün doğdu

Yeşerdi toprak, evet güneş doğdu

Çizgiler belirdi, acıya alıştım

Hayat içinden geleni söyle bana

Hayat kanımdan içeni övme bana

Yine sev dedi sevmedim, hayat

Yenilen dedi, duymadım, evet

En dibe inip boşluğa daldım

Ama çıkıyorum bak kalmadım orda

Yine gül dedi, gülmedim, hayat

Hadi koş dedi, koşmadım, hayat

İstediğini söyle, daha kendime varamadım

Olduğum yere çöktüm

Körkütük sarhoş oldum

Düştüm yere lakin yol tutup hep dik durdum

Het leven verliet me, ik liep

Ik ga de weg, de helling verschijnt

Opnieuw dwong ik mezelf, ik verwarmde mijn ziel

Ik ben niet bang, is de ziel dood?

Kom op, raak de bodem, kom op, speel en vernieuw

Kom, laten we het hol van leugens binnengaan

Onrecht valt in zijn zak

Wee degene die negeert

Wacht op de regen die met de zon komt

Wis je verdriet, vrede bloeit

De ziel smelt, incarneert

Onze geest bepaalt onze keuzes elke dag

De troost komt tot leven in mijn hart

Ook al weet ik dat ik oud word, ik verlies de opwinding niet

In feite wordt er op een dag in het leven afscheid genomen

Ik hoop mensen met hun waardigheid te leren kennen

Leven, vertel me waar je aan denkt

Omdat het van mij komt, heers ik over de regels

Verleid mijn geest en toon me de juiste weg

Ik ben niet verkeerd als ik mensen over mezelf vertel.

Doe alsof, maar geef de waarheid door

Zo lang als je wilt, tel niet mee

Als hij gewoon ziek werd en bij mij blijft

Ik blaas op je kaars, als het me omringt

Vertel me wat er in je leven is

Prijs mij niet die mijn levensbloed drinkt

Hij zei weer liefde, ik hield niet van, het leven

Hij zei verslagen, ik hoorde het niet, yeah

Ik ging naar de bodem en stortte me in de leegte

Maar ik ga uit, kijk, daar ben ik niet gebleven

Hij zei weer lachen, ik heb niet gelachen, leven

Hij zei rennen, ik rende niet, leven

Zeg wat je wilt, ik heb het nog niet

Ik crashte waar ik was

Ik werd blind dronken

Ik viel op de grond, maar ik nam de weg en stond altijd rechtop

Maar vertel me niet over gisteren

Sluit mijn ziel niet verder en verder op

Vervuil de witte pagina's die ik heb geopend niet door de schaduw van het verleden te schilderen

Laat het dienblad op zijn plaats blijven

Ze hebben me opgevoed, hun sporen zijn diep

Ik meng mijn nederlagen met vandaag

Ik zeg dat ik geloof, luister als je wilt

Waar is jouw antwoordsleutel in het leven?

Ik zal vinden wat ik zoek, zelfs als het aansluit, mijn wegen

Ik rolde mijn armen op, ook al hielden mijn voeten het niet vast

Ik noem mijn naam elke dag goed om eervol te blijven

Ja, ik zit in de boot naar eenzaamheid

Er is een diepe verlatenheid, ik denk dat ik verdwaald ben

Mijn armen zijn moe, de wind is me vergeten

Ik stop de liefde van een vrouw in de gevangenis van mijn toorn

O leven, in wat voor soort zee ben ik?

De lijn van de horizon kleurde weer rood

Ik ben op het spoor van mijn handen die de schoppen slaan

Blinde melodie van liefde die tot wanhoop leidt

Zie me niet meer huilen

Omdat ik mijn herinneringen in een meer heb achtergelaten

Ja, ik vond het geweldig, echt, maar

De grote zee trok zich terug, de droogte kwam

Ik ben as in mijn eigen vlam

Ik voel me vernieuwd omdat de dag is gekomen

De aarde is groen geworden, ja de zon is opgekomen

Lijnen verschenen, ik raakte gewend aan de pijn

Vertel me wat er in je leven is

Prijs mij niet die mijn levensbloed drinkt

Hij zei weer liefde, ik hield niet van, het leven

Hij zei verslagen, ik hoorde het niet, yeah

Ik ging naar de bodem en stortte me in de leegte

Maar ik ga uit, kijk, daar ben ik niet gebleven

Hij zei weer lachen, ik lachte niet, leven

Hij zei kom op rennen, ik rende niet, het leven

Zeg wat je wilt, ik heb het nog niet

Ik crashte waar ik was

Ik werd blind dronken

Ik viel op de grond, maar ik hield mijn weg en stond altijd rechtop.