Здесь - Обе-Рек, Tyufyakin Konstantin

Мы разбросали себя по терновым кустам,

Зная, что там выставляли колючую проволоку.

Каждый в ответе за то, кем он вылупился сам:

Стая не знает вины и скрывает пособников.

Каждый себе соблазнительный и милый «свин»,

Верит в лучшее, и доверяет скафандру.

Когда с пустотой остаётся один на один,

Двери находит в проёмах молитвы и мантры.

И здесь достоверна лишь одна боль,

И, зная этот пароль, открываем беспощадность жизни.

Я весь соткан из ночных проводов,

Осенних хлёстких ветров,

Воспалённых и тревожных мыслей.

Кто-то рисует опасный и дерзкий маршрут,

Кто-то плетётся в составе унылой колонны.

Кого-то прельщает пушистый семейный уют,

Кто-то, харкая кровью, вставляет патроны.

Вещи родного, того, кто ушёл навсегда,

Хранят пронзительно и сиротливо молчание.

Люди, эпохи, религии и поезда

Глядят глазами оптимистично-печальными.

И здесь достоверна лишь одна боль,

И, зная этот пароль, открываем беспощадность жизни.

Я весь соткан из ночных проводов,

Осенних хлёстких ветров,

Воспалённых и тревожных мыслей.

И здесь достоверна лишь одна боль,

И, зная этот пароль, открываем беспощадность жизни.

Я весь соткан из ночных проводов,

Осенних хлёстких ветров,

Воспалённых и тревожных мыслей.

We verspreidden ons tussen de doornstruiken,

Wetende dat daar prikkeldraad was opgehangen.

Iedereen is verantwoordelijk voor wat hij zelf heeft uitgebroed:

De kudde kent geen schuld en verbergt medeplichtigen.

Elk is een verleidelijk en schattig "varken",

Hij gelooft in het beste en vertrouwt het pak.

Wanneer leegte alleen wordt gelaten,

Doors vindt gebeden en mantra's in de openingen.

En hier is maar één pijn zeker,

En als we dit wachtwoord kennen, ontdekken we de meedogenloosheid van het leven.

Ik ben helemaal geweven van nachtdraden,

Herfst bijtende winden,

Ontstoken en angstige gedachten.

Iemand tekent een gevaarlijke en gedurfde route

Iemand sjokt mee in een droevige colonne.

Iemand wordt aangetrokken door pluizig gezinscomfort,

Iemand die bloed spuwt, steekt patronen in.

Dingen van de inboorling, degene die voor altijd wegging,

Ze bewaren een doordringende en verlaten stilte.

Mensen, tijdperken, religies en treinen

Ze kijken met optimistisch-droevige ogen.

En hier is maar één pijn zeker,

En als we dit wachtwoord kennen, ontdekken we de meedogenloosheid van het leven.

Ik ben helemaal geweven van nachtdraden,

Herfst bijtende winden,

Ontstoken en angstige gedachten.

En hier is maar één pijn zeker,

En als we dit wachtwoord kennen, ontdekken we de meedogenloosheid van het leven.

Ik ben helemaal geweven van nachtdraden,

Herfst bijtende winden,

Ontstoken en angstige gedachten.