Куклы - Обе-Рек, Tyufyakin Konstantin

В безобразную мёртвую куклу

Превратиться, устав от борьбы.

Иней ляжет на чёрные угли,

А на стол – карты чьей-то судьбы.

Победителей нет в этой схватке,

Всё пройдёт под беспечной луной,

И останутся чьи-то загадки,

И эпоху ведут за собой

Люди из плоти и крови,

Из мечты и кипящих страстей,

Семенами их в землю уронят,

Но дождёмся ли всхода вестей?

Невозможны остановки,

Кто-то целится в ребёнка,

Кто-то чистым сердцем сокрушён.

Мы историю писали,

Воевали, умирали,

Повторялся тот же мрачный сон,

Повторялся тот же мрачный сон.

Как упрямо кольца убеждение,

Аргументы из века уж в век,

Предсказуемо наше движенье,

Задыхается в нём человек.

Задыхается в душном пространстве,

В комнатушке вселенной немой,

Бредит снами иных странных странствий

И мечтами о доле иной.

Обрастает весны якорями,

Призрак смысла устало зовёт,

Отправляет Ему телеграммы,

Предаёт, любодействует, лжёт.

Невозможны остановки,

Кто-то целится в ребёнка,

Кто-то чистым сердцем сокрушён.

Мы историю писали,

Воевали, умирали,

Повторялся тот же мрачный сон,

Повторялся тот же мрачный сон.

И стучимся в открытые двери,

И штурмуем Святое окно,

Отступаем, и пламенно верим,

Верим в то, что теперь не дано.

Как печальны и ветхи одежды

Нам обещанных кожаных риз.

Наготу укрываем надеждой

И любовью, и верою в Жизнь…

Невозможны остановки,

Кто-то целится в ребёнка,

Кто-то чистым сердцем сокрушён.

Мы историю писали,

Воевали, умирали,

Повторялся тот же мрачный сон,

Повторялся тот же мрачный сон.

In een lelijke dode pop

Transformeer, moe van het vechten.

Rijp zal op zwarte kolen vallen,

En op tafel - de kaarten van iemands lot.

Er zijn geen winnaars in dit gevecht

Alles zal voorbijgaan onder de zorgeloze maan,

En sommige raadsels zullen blijven

En leid het tijdperk

Vlees en bloed mensen

Van dromen en ziedende passies,

Ze zullen hun zaden in de grond laten vallen,

Maar zullen we wachten tot het nieuws naar buiten komt?

Onmogelijk om te stoppen

Iemand mikt op een kind

Iemand met een zuiver hart is gebroken.

We schreven geschiedenis

Gevochten, stierf

Dezelfde donkere droom werd herhaald

Dezelfde donkere droom keerde terug.

Hoe hardnekkig klinkt overtuiging,

Argumenten van eeuw tot eeuw,

Onze beweging is voorspelbaar

Een mens stikt erin.

Verstikkend in een benauwde ruimte

In de kleine kamer van het heelal stom,

Uitzinnige dromen van andere vreemde omzwervingen

En dromen van een ander aandeel.

De lente is overwoekerd met ankers,

De geest van betekenis roept vermoeid,

Stuur hem telegrammen

Verraadt, pleegt ontucht, liegt.

Onmogelijk om te stoppen

Iemand mikt op een kind

Iemand met een zuiver hart is gebroken.

We schreven geschiedenis

Gevochten, stierf

Dezelfde donkere droom werd herhaald

Dezelfde donkere droom keerde terug.

En klop op open deuren

En bestorm het Heilige Venster

We trekken ons terug en geloven vurig

Wij geloven in wat niet meer gegeven wordt.

Wat droevige en armoedige kleding

Er waren ons leren gewaden beloofd.

Naaktheid bedekken met hoop

En liefde, en geloof in het leven...

Onmogelijk om te stoppen

Iemand mikt op een kind

Iemand met een zuiver hart is gebroken.

We schreven geschiedenis

Gevochten, stierf

Dezelfde donkere droom werd herhaald

Dezelfde donkere droom keerde terug.