Muinaiset - Moonsorrow

A trail dimly familiar takes the lost ones along

Fallen trees lead the steps to the forest’s edge

The song of the ancient forces still echoes here

Reflected in their tears: a starless night which has seen the end

The rotting leaves on the ground surely remember

Perhaps they heard the harbingers of doom riding past

Far from war and hunger

Far from the world which was set ablaze

Here we must remain, we are so few

To trust the gods, perhaps for another moment we’ll survive

Beneath the stubs we’ll make our beds, with foliage as our blankets

No need to fear the flowing water

No ash pouring down from the sky here

If unfamiliar with yourself in the darkness

You will not know what you hear in the silence

From mouth to mouth the ancient wisdom’s travel

Words dating from years before our birth

We knew it all, yet lacked understanding

As we are gazed at by a thousand eyes

Towards them our heads turn

Meet the Ancient Ones!

The Ancient Power which tears down the creations of man

And is itself reborn

As heaven opens and drenches the land

Every tree is rooted in stone

Thus the walls of the fortress fall

The walls of hatred splintered like glass

Rusting machines from a time gone by

Ships remain at the bottom, forgotten

And all our traces washed in clean water

Thousands of years wiped away in a flash

Holy writings return to the ground

Meet the Ancient Ones!

Meet the new World!

Een vaag bekend spoor neemt de verdwaalden mee

Omgevallen bomen leiden de trap naar de bosrand

Het lied van de oude krachten echoot hier nog steeds

Weerspiegeld in hun tranen: een sterrenloze nacht die het einde heeft gezien

De rottende bladeren op de grond herinneren zich zeker

Misschien hoorden ze de voorboden van onheil voorbij rijden

Ver van oorlog en honger

Ver van de wereld die in brand stond

Hier moeten we blijven, we zijn met zo weinig

Om de Goden te vertrouwen, zullen we misschien nog een moment overleven

Onder de stompen maken we onze bedden, met gebladerte als onze dekens

U hoeft niet bang te zijn voor het stromende water

Hier valt geen as uit de lucht

Als je niet bekend bent met jezelf in de duisternis

Je zult niet weten wat je hoort in de stilte

Van mond tot mond reizen van de oude wijsheid

Woorden van jaren voor onze geboorte

We wisten het allemaal, maar misten begrip

Zoals we worden aangestaard door duizend ogen

Naar hen draaien onze hoofden

Ontmoet de Ouden!

De oeroude kracht die de scheppingen van de mens neerhaalt

En is zelf herboren

Terwijl de hemel zich opent en het land doordrenkt

Elke boom is geworteld in steen

Zo vallen de muren van het fort

De muren van haat versplinterden als glas

Roestende machines uit vervlogen tijden

Schepen blijven op de bodem, Vergeten

En al onze sporen gewassen in schoon water

Duizenden jaren in een flits weggevaagd

Heilige geschriften keren terug naar de grond

Ontmoet de Ouden!

Maak kennis met de nieuwe wereld!