Kuin ikuinen - Moonsorrow

Katseessani kirkas valo

matkaan läpi autiuden.

Kenttätaistelun taakse jäänyt

vain toistaa vaimeita kirouksiaan.

Veljeni ja viholliseni;

ei kukaan heistäsano sanaakaan.

Miekan terän tunsin rinnassani,

nyt kuulen kutsun Tuonelan.

Sade huuhtoo tuhot taistelun,

vereni virtaansa vie.

Alla tähtitaivaan pohjoisen

vaan en (enää) päällämaan…

Turhaan pelkäisin saapumista

kuolemattomien keskuuteen.

Käsi kädessäikuisuuden

hyppään reunalta tyhjyyden.

With a radiant light in my eyes

I travel through this desolation.

The field of battle left behind

repeating its subdued curses.

My brothers together with my foes;

none of them speaks a word.

The edge of a sword I felt in my chest,

now I can hear the call of Tuonela.

Wash now rain the ruins of the battle,

carry my blood along the streams.

Under the stars of the northern sky

but no more on the earth…

Needlessly would I fear my arrival

to the company of the immortal.

Hand in hand with infinity

I draw away from emptiness.

Helder licht in mijn ogen

de reis door de woestijn.

Achtergelaten in de veldslag

herhaalt gewoon zijn vage vloeken.

Mijn broeders en vijanden;

geen van hen zegt een woord.

Ik voelde het lemmet van het zwaard in mijn borst,

nu hoor ik de roep van Tuonela.

De regen spoelt de verwoesting van de strijd weg,

mijn bloed stroomt.

Onder de sterrenhemel naar het noorden

maar niet (meer) op de grond…

Tevergeefs zou ik bang zijn voor aankomst

onder de onsterfelijken.

Hand in hand voor de eeuwigheid

Ik spring van de rand van de leegte.

Met een stralend licht in mijn ogen

Ik reis door deze verlatenheid.

Het slagveld achtergelaten

zijn ingetogen vloeken herhalen.

Mijn broeders samen met mijn vijanden;

geen van hen spreekt een woord.

De rand van een zwaard voelde ik in mijn borst,

nu kan ik de roep van Tuonela horen.

Was nu regen de ruïnes van de strijd,

draag mijn bloed langs de stromen.

Onder de sterren van de noordelijke hemel

maar niet meer op aarde...

Ik zou onnodig bang zijn voor mijn komst

naar het gezelschap van de onsterfelijke.

Hand in hand met oneindigheid

Ik trek me terug uit de leegte.