Unohduksen lapsi - Moonsorrow

Katkennut terä kädessäni

Verivana rinnallani

Vain tyhjä huotra maahan tallattuna

Seuraa kun lähden taas

On vihollinen kaadettu

Voittamaton voitettu

Veistettyä lihaani pelko jäytää

Tuo viima hyytävä

Nimeäni kuljettaa

Punainen veri piirtää

Merkin maahan routaiseen

Vuoren rinnettä

Huurre kapuaa

Kuin hetkeään odottaen

Laelle kotka vain jää

Taas vaihtaa tuuli suuntaa

Se vainajia syleilee ja kivet murentaa

On metsä autio

Ja pilvet paenneet

Katson henki höyryten

Kun kaikki hiljalleen jäätyy

Vain viima hyytävä

Nimeäni kuljettaa

Lopulta tiedän sen

Mitä tulin täyttämään

Vuoren rinnettä

Taivas kuristaa

Pelotta tarkkailee hän

Jonka siivet vielä kantavat

Yksin tuulta vastassa

Seisoo orpo taistojen

Siintää metsä keihäiden

Rannassa taivaan punaisen

Se raivo lailla ukkosen

Silpoo rivit nöyrtyvien

Sudet talosta kuoleman

Suovat henkäyksen viimeisen

Yksin tuulta vastassa

On lapsi tuon teurastuksen

Ei vanhus sano sanaakaan

Vain haaskalinnut taivaalla tarinansa tuntevat

Multaan hautaan kappaleet

Raudan väsymättömän

Matkan lopussa ei jäljelle jää mitään

Vielä viima hyytävä

Lauluani kuljettaa

Merkki routaisessa maassa

Aikaan katoaa

Vuoren rinnettä

Huurre kapuaa

Kuin hetkeään odottaen

Laelle kotka vain jää

Siivet revitty mutta kynnet valmiina

Loppunsa kohtaamaan

Sodan maailmaa

Pimeys kuristaa

Pelotta tarkkailee hän

Jonka silmät vielä näkevät

A broken sword in my hand

A trail of blood on my chest

Just an empty scabbard trampled to the ground

Will follow as I leave again

The enemy has been slain

The invincible defeated

A fear is gnawing my rough-hewn flesh

The icy piercing wind

My name is carried upon

Blood o' so red, it draws

A mark on the frozen ground

And rime is climbing

The mountainside

As if awaiting it’s time to come

A solitary eagle stays still

Yet the wind is changing again

Embracing the dead and eroding what is stone

The woods are silent

And the clouds are gone

Through the steam of my breath

All I see is turning ice

Just the icy piercing wind

My name is carried upon

And then it becomes clear

What part here is mine

And sky is strangling

The mountainside

With no fear in his eyes

The one with wings is watching

Alone against the wind

The battlefield orphan now stands

The forest of spears is growing

On the red skyshore

That rage like thunderstorm

Tears the humbling lines

Wolves from the house of death

Now grant the final breath

Alone against the wind

The child of slaughter now stands

No, the old man speaks no words

And only the vultures may tell his tale

Into the soil buried

The shards of untiring iron

At the journey’s end nothing is to remain

Still the icy piercing wind

My name is carried upon

The mark on the frozen ground

Will vanish into time

And rime is climbing

The mountainside

As if awaiting it’s time to come

A solitary eagle stays still

Wings they are torn but claws are ready

To face what might be the end

And dark is strangling

The world of war

With no fear in his eyes

The one with sight is watching

Gebroken mes in mijn hand

Bloederig naast me

Alleen een lege schede op de grond getrapt

Volg als ik weer wegga

De vijand is verslagen

onoverwinnelijk gewonnen

De angst voor mijn gesneden vlees bevriest

Breng de kou

Mijn naam draagt

Rode bloedafnames

Een bord op de grond ijzig

Berghelling

De vorst haast zich

Alsof je even wacht

Er is alleen nog een adelaar aan het plafond

Nogmaals, de wind verandert van richting

Het omhelst de doden en verplettert de stenen

Er is een boswoestijn

En de wolken vluchtten

Ik kijk naar de geest in stoom

Als alles langzaam bevriest

Gewoon een chill

Mijn naam draagt

Ik weet het eindelijk

Wat ik kwam vervullen

Berghelling

De lucht verstikt

Hij kijkt onbevreesd toe

Wiens vleugels nog dragen

Alleen tegen de wind in

Staan in weesgevechten

Er zijn speren in het bos

Aan de oever van de hemel rood

Het raast als de donder

Vernietigt de lijnen van de nederige

Wolven uit het huis van de dood

Bescherm je adem voor de laatste keer

Alleen tegen de wind in

Er is een kind van die slachting

De oude man zegt geen woord

Alleen de roofvogels in de lucht kennen hun verhaal

De liedjes in het schimmelgraf

Onvermoeibaar strijken

Er is niets meer aan het einde van de reis

Nog steeds ijskoud

Mijn liedjes dragen

Een bord in een ijzig land

De tijd gaat voorbij

Berghelling

De vorst haast zich

Alsof je even wacht

Er is alleen nog een adelaar aan het plafond

Vleugels gescheurd maar nagels klaar

om het te beëindigen

De wereld van oorlog

Duisternis wurgt

Hij kijkt onbevreesd toe

Wiens ogen nog zien

Een gebroken zwaard in mijn hand

Een spoor van bloed is mijn borst

Gewoon een lege schede op de grond getrapt

Zal volgen als ik weer vertrek

De vijand is verslagen

De onoverwinnelijke verslagen

Angst knaagt aan mijn ruw uitgehouwen vlees

De ijzige doordringende wind

Mijn naam wordt gedragen

Bloed o 'zo rood, het trekt

Een teken op de bevroren grond

En de rijp klimt

de berghelling

Alsof wachten tijd is om te komen

Een eenzame adelaar blijft stil

Toch draait de wind weer

De doden omarmen en uithollen wat steen is

De bossen zijn stil

En de wolken zijn weg

Door de stoom van mijn adem

Het enige wat ik zie is het draaien van ijs

Alleen de ijzige doordringende wind

Mijn naam wordt gedragen

En dan wordt het duidelijk

Welk deel hier is van mij

En de lucht wurgt

de berghelling

Zonder angst in zijn ogen

Degene met vleugels kijkt toe

Alleen tegen de wind in

De Battlefield Orphan staat nu

Het bos van Spears groeit

Op de rode luchtkust

Die woede als onweer

Tranen de nederige lijnen

Wolven uit het huis van de dood

Gun nu de laatste adem

Alleen tegen de wind in

Het kind van de slachting staat nu

Nou, de oude man spreekt geen woorden

En alleen de gieren mogen zijn verhaal vertellen

In de grond begraven

De scherven van onvermoeibaar ijzer

Aan het einde van de reis blijft er niets over

Nog steeds de ijzige doordringende wind

Mijn naam wordt gedragen

Het merkteken op de bevroren grond

Zal verdwijnen in de tijd

En de rijp klimt

de berghelling

Alsof wachten tijd is om te komen

Een eenzame adelaar blijft stil

Vleugels zijn gescheurd maar klauwen zijn klaar

Om onder ogen te zien wat het einde zou kunnen zijn

En donker wurgt

De wereld van oorlog

Zonder angst in zijn ogen

Degene met zicht kijkt toe