Huuto - Moonsorrow

Beyond sight eyes are blinded by the ice

A wind filled with fury slashes through hands

Mountains surrounding their prey, devoid of hope

On what can we live here?

Where can we find the path forward?

The air gets colder, though the days grow longer

The forest provides no shelter from the weather

Survivors of the wilderness rarely show themselves

The ones left behind never reaching the tranquil of a grave

Mountains surrounding their prey, devoid of hope

On what can we live here?

Where can we find the path forward?

Life does not face death

Only suffering and pain

Our ability to roam taken from us The strength of our steps exhausted

Feeble and lacklustre

Lost in doom

The weight of the sky, singing like a choir

Our ears tormented by its tones

Depriving us our freedom, giving birth to our fears

Making us forget pity

It echoes from the walls

Soars through the air

The lost hope of the final ones

Mountains surrounding their prey, next they will strike

On what does anyone live here?

Where can we find the path forward?

To the wolves the weak ones fall victim

But the strong ones get the will of the wolves

Eyes blinded we follow the sounds

Only human nature lives from evil

Instinct takes hold when the mind turns black

No path is seen under our feet

Donning a wolf felt, aided by despair

Soon the first one grabs a weapon

Bringing an end to this blasphemy and insanity

When also the last one becomes guilty of murder

One these paths cold as ice

Where in darkness we crawl to Thither the beasts wander

We have played our role

It echoes from the walls

The lost hope soars through the air

Hear the screams of the damned

The light reveals blood stains in the snow

Our deeds reflect our destination

Life does not face death

The suffering can be ended

I fear our nature

But no longer can I silence the screams

So the rain casts its final shadows

Plains turned into graveyards

Under the same sky, survivors of the wilderness

Memory of war swept away by the wind

It echoes from the walls

The lost hope soars through the air

Already in sleep I hear the screams of the damned

Voorbij het zicht worden de ogen verblind door het ijs

Een wind vol woede snijdt door de handen

Bergen rondom hun prooi, verstoken van hoop

Waarvan kunnen we hier leven?

Waar kunnen we de weg voorwaarts vinden?

De lucht wordt kouder, hoewel de dagen langer worden

Het bos biedt geen beschutting tegen het weer

Overlevenden van de wildernis laten zich zelden zien

De achterblijvers bereiken nooit de rust van een graf

Bergen rondom hun prooi, verstoken van hoop

Waarvan kunnen we hier leven?

Waar kunnen we de weg voorwaarts vinden?

Het leven wordt niet geconfronteerd met de dood

Alleen lijden en pijn

Ons vermogen om te zwerven is van ons afgenomen De kracht van onze stappen uitgeput

Zwak en flauw

Verloren in onheil

Het gewicht van de lucht, zingend als een koor

Onze oren gekweld door zijn tonen

Ons onze vrijheid beroven, onze angsten doen ontstaan

Ons medelijden doen vergeten

Het weergalmt van de muren

Vliegt door de lucht

De verloren hoop van de laatsten

Bergen rondom hun prooi, daarna zullen ze toeslaan

Waar woont iemand hier?

Waar kunnen we de weg voorwaarts vinden?

Van de wolven worden de zwakken het slachtoffer

Maar de sterken krijgen de wil van de wolven

Met verblinde ogen volgen we de geluiden

Alleen de menselijke natuur leeft van het kwaad

Instinct grijpt in wanneer de geest zwart wordt

Er is geen pad onder onze voeten te zien

Een wolvenvilt aantrekken, geholpen door wanhoop

Al snel grijpt de eerste een wapen

Een einde maken aan deze godslastering en waanzin

Wanneer ook de laatste zich schuldig maakt aan moord

Een van deze paden koud als ijs

Waar in het duister kruipen we daarheen waar de beesten ronddwalen

We hebben onze rol gespeeld

Het weergalmt van de muren

De verloren hoop zweeft door de lucht

Hoor het geschreeuw van de verdoemden

Het licht onthult bloedvlekken in de sneeuw

Onze daden weerspiegelen onze bestemming

Het leven wordt niet geconfronteerd met de dood

Het lijden kan worden beëindigd

Ik vrees onze natuur

Maar ik kan het geschreeuw niet langer dempen

Dus de regen werpt zijn laatste schaduwen

Vlaktes veranderd in kerkhoven

Onder dezelfde hemel, overlevenden van de wildernis

Herinnering aan oorlog weggevaagd door de wind

Het weergalmt van de muren

De verloren hoop zweeft door de lucht

Al in slaap hoor ik het geschreeuw van de verdoemden