Kuolleiden maa - Moonsorrow

Katson pohjaan joen sulaneen

Vesi taittaa valon himmenneen

Katson itseeni, katson sairauteen

Itseni kaikesta vapautan

Niin kylmä maa jolla makaan

Tunnen sen liikkeen jokaisen

Yhteen hetkeen mahtuu elämä

Ajatukset virtaavat veden matkassa

Niin lämmin utuinen ilma

Kaukana aurinko silmältä piilossa

Maailman suljen nyrkkiini veriseen

Itseni kaikesta vapautan

Hetken kai luulin olleeni muualla

Turvassa jumalten kostolta

Missä kohdin kuljimme harhaan?

Ei kukaan täällä voi sitä kertoa

Varjona kuljen kuolleiden maassa

Näen kaikki ympäriltä kuolleina

Joskus kai synnyin uuteen maailmaan

En tiennyt sen päättyvän näin

Kynnyksellä uuden uljaan ajan

Yhä mietin miten tänne päädyin

Kuinka loppumme sai alkunsa

Kuka siitä oli vastuussa

En nähnyt suurta petoa

En kuullut lopun pasuunoita

Kukaan ei tuhonnut aurinkoa

Vain ihminen kylvi tulta

Aikamme päättyi suruun ja ruttoon

Veli Veljeltään elämän niitti

Missä kohdin kuljimme harhaan?

Jäi kaikille jaettavaksi kuolleiden maa

Olen siellä mistä kaikki alkaa uudelleen

Missä valo ei värejä näytä

Kaikkialle levittäytyy tasainen niitty

Vain taivas ylläni vaalenee

Käy rauhaisena vierelläni tuuli

Itse silmäni suljen ja itken

Tänne jään, kaipuuta vailla

Rikotun henkeni veden virtaan annan

Olen siellä mistä kaikki alkaa uudelleen

Tyhjänä näyttäytyy ikuisuus ja aukenee

Kuolleille kuolleiden maa

Ik kijk naar de bodem van de rivier gesmolten

Het water weerkaatst het licht

Ik kijk naar mezelf, ik kijk naar mijn ziekte

Ik bevrijd mezelf van alles

Wat een koud land om op te liggen

Ik voel die beweging in iedereen

Er is ruimte voor het leven in één moment

Gedachten stromen in het water

Zo warme wazige lucht

Ver weg van de zon, aan het zicht onttrokken

Ik sluit mijn vuist voor de bloedige wereld

Ik bevrijd mezelf van alles

Ik denk dat ik even dacht dat ik ergens anders was

Veilig voor de wraak van de goden

Waar zijn we verdwaald?

Niemand hier kan dat zeggen

Als een schaduw loop ik in het land van de doden

Ik zie iedereen om me heen dood

Soms denk ik dat ik in een nieuwe wereld ben geboren

Ik wist niet dat het zo zou eindigen

Met de komst van een nieuwe dappere tijd

Ik vroeg me nog steeds af hoe ik hier terecht ben gekomen

Hoe ons einde begon

Wie was er verantwoordelijk voor?

Ik heb geen groot beest gezien

Ik hoorde het einde van de trompetten niet

Niemand heeft de zon vernietigd

Alleen de mens zaaide vuur

Onze tijd eindigde in verdriet en pest

Broer Van zijn broer een klinknagel van het leven

Waar zijn we verdwaald?

Het land van de doden moest nog aan iedereen worden verdeeld

Ik ben waar het allemaal opnieuw begint

Waar het licht geen kleuren laat zien

Een vlakke weide verspreidt zich overal

Alleen de lucht boven mij wordt lichter

Ga rustig naast me in de wind

Ik sluit mijn ogen en huil

Ik blijf hier, verlangend

Ik geef mijn gebroken geest in een stroom water

Ik ben waar het allemaal opnieuw begint

De eeuwigheid lijkt leeg en gaat open

Land van de Doden