31/09 - Mecna

Quando penso a come era

Cerco di non ridere

Mi ricordo quella sera

Sembrava impossibile

Tu non conosci il paradiso, no

Ma senti gli altri che ci vivono

Non ci sei stata ed il pericolo è di non andarci mai

Quest’ansia è un antidolorifico

Ma dal sapore sembra insipido

Il cielo all’inferno è sempre limpido

Ma non guardarlo mai

Non capisco come mai

Siamo soli e ci perdiamo quasi sempre

Pensa a quando mi vedrai

Dirti addio proprio il 31 di settembre

Fragile come il vento che ci tiene

E facile, come quello che ci viene

Se vorrai conto i giorni e gli attimi

Come non vedere l’ora di scappare via di qua

Nascondo i miei pensieri nei posti più impensabili

Come fossero condom tra sedili reclinabili

Di quando ti appartavi con la macchina nel buio del parcheggio

Fuori dal campo da baseball

Che dove abiti non capiti più da queste parti

Perché è vero che alla gente gli serve quando gli manchi

E non è che poi rischiamo di incontrarci al mare

Ricordi tra gli scogli, la sabbia, un pezzo di pane

Siamo fatti come l’uno per l’altra, però il tuo uno è un altro

Ha un po' di barba come me, credo sia pure alto

Però non canta come me perché io, dai, non canto

Scrivo parole sulla musica di un altro

E quanto gasa dire: «Ho fatto un disco»

Quanto l’aspetti?

Quanto ti capisco

Cerchi un tabacchi, io sto cercando Cristo

Per ogni uomo che hai incontrato

Ce n'è un altro che non hai mai visto

Per ogni volta che ho giurato avrai un indizio e scompaio

Come si fa con la magia sul palco

La gente applaude ma per tutt’altro

A distanza e d’impatto

E suspance e tu intanto

Io che conosco il paradiso so

Che ogni timore spesso è ciclico

Non si raggiunge un obbiettivo no

Senza sfregiarsi mai

Se resti calmo come dicono

Sprechi soltanto il tempo a dirtelo

Il cielo all’inferno è sempre limpido

Ma non guardarlo mai

Non capisco come mai

Siamo soli e ci perdiamo quasi sempre

Pensa a quando mi vedrai

Dirti addio proprio il 31 di settembre

Fragile come il vento che ci tiene

E facile, come quello che ci viene

Se vorrai conto i giorni e gli attimi

Come non vedere l’ora di scappare via di qua

Als ik denk aan hoe het was

Ik probeer niet te lachen

Ik herinner me die avond

Het leek onmogelijk

Je kent de hemel niet, nee

Maar luister naar de anderen die daar wonen

Je bent er niet geweest en het gevaar is er nooit heen te gaan

Deze angst is een pijnstiller

Maar van de smaak lijkt het flauw

De hemel in de hel is altijd duidelijk

Maar kijk er nooit naar

Ik begrijp niet waarom

We zijn alleen en we verdwalen bijna altijd

Bedenk wanneer je me zult zien

Zeg maar dag tegen je op 31 september

Breekbaar als de wind die ons vasthoudt

Het is net zo eenvoudig als wat ons overkomt

Als je de dagen en momenten wilt tellen

Hoe je er niet naar uitkijkt om hier weg te rennen?

Ik verberg mijn gedachten op de meest ondenkbare plaatsen

Alsof het condooms zijn tussen verstelbare stoelen

Toen je de auto achterliet in het donker van de parkeerplaats

Van het honkbalveld

Dat waar je woont, gebeurt niet meer in deze streken

Omdat het waar is dat mensen je nodig hebben als ze je missen

En het is niet alsof we het risico lopen elkaar te ontmoeten bij de zee

Herinneringen tussen de rotsen, het zand, een stuk brood

We zijn gemaakt als de een voor de ander, maar de jouwe is een andere

Hij heeft een beetje een baard zoals ik, ik denk dat hij ook lang is

Maar hij zingt niet zoals ik, want kom op, ik zing niet

Ik schrijf woorden over de muziek van iemand anders

En hoeveel gas om te zeggen: "Ik heb een record gemaakt"

Hoe lang wacht je erop?

Hoeveel begrijp ik jou?

Op zoek naar een tabakswinkel, ik ben op zoek naar Christus

Voor elke man die je hebt ontmoet

Er is er nog een die je nog nooit hebt gezien

Voor elke keer dat ik heb gezworen krijg je een aanwijzing en zal ik verdwijnen

Zoals dat gebeurt met magie op het podium

Mensen applaudisseren maar voor iets heel anders

Op afstand en met impact

En spanning en jij ondertussen

Ik die de hemel weet, weet het

Dat alle angst vaak cyclisch is

Je bereikt geen doel nee

Zonder ooit littekens te krijgen

Als je kalm blijft zoals ze zeggen

Je verspilt gewoon tijd aan jezelf vertellen

De hemel in de hel is altijd duidelijk

Maar kijk er nooit naar

Ik begrijp niet waarom

We zijn alleen en we verdwalen bijna altijd

Bedenk wanneer je me zult zien

Zeg maar dag tegen je op 31 september

Breekbaar als de wind die ons vasthoudt

Het is net zo eenvoudig als wat ons overkomt

Als je de dagen en momenten wilt tellen

Hoe je er niet naar uitkijkt om hier weg te rennen?