Ottobre Rosso - Mecna, Ghemon

Rap italiano di chiacchiere e tattiche

Fatte per non dispiacere alle cattedre

Prima due gatti, ora tutti qui a battere

Lascia i cadaveri in parte

Ed io che poi ho un brutto carattere

Noto di brutto con quale carattere

Scrivi una storia e la spacci per arte

Bro' mischia le carte, ma cerca di fartele

Mai fatto il rap per lavoro o per comprarci l’oro nei denti

Che poi non sorrido, ci pensi

Se avessi sorriso ed avuto consensi da loro, facci contenti

Facce contente, quasi più niente resta per sempre

Tanto sei bravo o fai schifo lo cacci ugualmente

E qualcuno lo prende

Parli di quanto è più buia Milano da qui

Tu che hai sognato un posto lontano

Io che invece sognavo di farmi una vita tranquilla e una villa così

Scherzo, ti pare che voglia una villa

Io voglio un bambino e un amore disperso

Una cosa che tengo, una cosa che ho perso

Siamo partiti dallo stesso posto

Chi era argento vivo, chi con l’oro addosso

E c’era un sole che sembrava agosto

Ma poi a un tratto è stato ottobre rosso

Ma hai l’illusione che sarà così per sempre

Ma hai l’illusione che sarà così per sempre

Per sempre

Rap italiano incoerente e confuso

Folle, infantile e colluso

Ti farei nomi e cognomi di amici che hai illuso

Le porte che hai chiuso, sbattile

Come se fosse il rumore qui ad urlare vattene

Come fossimo amici per forza

Che per forza dovranno combattere

Rap italiano non ti ho abbandonato

Anche se un po' ci ho pensato

Tu che giuravi da sempre su Dio

Che qui niente ti avrebbe cambiato

Non scordo com’eri, per qualcuno sei tutto

Per me sei la cosa che mi ha fatto fare chilometri a piedi

Con le strofe segnate sui vetri

E la voglia di dire il mio nome più forte di prima

Smorfie ma in segno di sfida

Strette di mano ci unisce chi odiamo

Vediamo chi perde autostima

Le crew non esistono più

Come i forum, i loop ed i tag sulla locomotiva

Di noi con la faccia contrita

E chi ha dato tutto persino la vita

Ed io che ti credevo ancor prima dei soldi e del non sense

Però ho ancora dei sogni che il tempo non porterà con sé

Non affido i bagagli ad un concierge

Pensaci, che in fondo non servi così come pensi

Non è speciale la vita che ostenti

Immortale è chiunque ha già scritto due pezzi

Nel limbo tra fama e la vita privata

Tu hai scelto la prima mi sembra

Io fuori sperando che qualcuno m’apra

O che almeno mi senta

Spesso ti pare che voglio sfondare

Ma voglio capirci qualcosa qui in mezzo

Una cosa è se cambio, una cosa è se cresco

Siamo partiti dallo stesso posto

Chi era argento vivo, chi con l’oro addosso

E c’era un sole che sembrava agosto

Ma poi a un tratto è stato ottobre rosso

Ma hai l’illusione che sarà così per sempre

Ma hai l’illusione che sarà così per sempre

Per sempre

Italiaanse rap van gebabbel en tactiek

Gemaakt om de leerstoelen niet te mishagen

Eerste twee katten, nu iedereen hier om te verslaan

Laat de lijken gedeeltelijk achter

En ik die dan een slecht humeur heb

Slecht bekend met welk karakter?

Je schrijft een verhaal en verkoopt het als kunst

Bro schudt de kaarten, maar probeert ze bij jou te krijgen

Nooit verkracht voor werk of om goud tussen onze tanden te kopen

Wat dan niet lachen, denk er eens over na

Als je glimlachte en goedkeuring van hen kreeg, maak ons ​​dan alsjeblieft blij

Blije gezichten, bijna niets blijft voor altijd

Of je bent goed of je bent slecht, je jaagt hem toch weg

En iemand neemt het

Praat over hoe donkerder Milaan is vanaf hier

Jij die droomde van een verre plaats

Ik die in plaats daarvan droomde van een rustig leven en zo'n villa

Ik maak een grapje, je denkt dat ik een villa wil

Ik wil een kind en een verloren liefde

Eén ding bewaar ik, één ding ben ik verloren

We zijn op dezelfde plek begonnen

Wie was kwikzilver, wie met goud aan?

En er was een zon die leek op augustus

Maar toen was het ineens rood oktober

Maar je hebt de illusie dat het voor altijd zo zal zijn

Maar je hebt de illusie dat het voor altijd zo zal zijn

Voor altijd

Onsamenhangende en verwarrende Italiaanse rap

Gek, kinderachtig en samenspannen

Ik zou je de namen en achternamen maken van vrienden die je hebt bedrogen

De deuren die je hebt gesloten, sla ze dicht

Alsof het geluid hier weg schreeuwt

Alsof we vrienden van de noodzaak zijn

Wie zal er noodzakelijkerwijs moeten vechten?

Italiaanse rap Ik heb je niet in de steek gelaten

Al heb ik er even over nagedacht

Jij die altijd tot God zwoer

Dat niets je hier zou veranderen

Ik vergeet niet hoe je was, voor iemand ben je alles

Voor mij ben jij het ding dat me kilometers deed lopen

Met de verzen gemarkeerd op het glas

En het verlangen om mijn naam sterker te zeggen dan voorheen

Grimassen maar in verzet

Handdrukken verenigen ons die we haten

Laten we eens kijken wie zijn zelfvertrouwen verliest

De bemanningen bestaan ​​niet meer

Like de forums, loops en tags op de locomotief

Van ons met een berouwvol gezicht

En die alles gaf, zelfs zijn leven

En ik die je geloofde zelfs voor geld en onzin

Maar ik heb nog steeds dromen dat de tijd er niet voor nodig is

Ik laat mijn koffers niet achter bij een conciërge

Denk er eens over na, dat je eigenlijk niet zo nuttig bent als je denkt

Het leven waarmee je pronkt is niet speciaal

Immortal is iedereen die al twee nummers heeft geschreven

In het ongewisse tussen roem en privéleven

Je hebt de eerste gekozen lijkt mij

Ik hoop dat iemand me zal openen

Of hoor me tenminste

Het komt vaak voor dat ik wil doorbreken

Maar ik wil hier iets tussenin begrijpen

Het is één ding als ik verander, het is één ding als ik groot word

We zijn op dezelfde plek begonnen

Wie was kwikzilver, wie met goud aan?

En er was een zon die leek op augustus

Maar toen was het ineens rood oktober

Maar je hebt de illusie dat het voor altijd zo zal zijn

Maar je hebt de illusie dat het voor altijd zo zal zijn

Voor altijd