Traveler's Prayer - Mary Chapin Carpenter

Here I am walking, far from familiar streets

Looking for someone who might resemble me

Whispering something, sounds like a traveler’s prayer

Saying luck play your hand, I am a stranger here

Time be a friend, show me which way to steer

Love show your face, with the grace of a traveler’s prayer

Maybe it’s tucked in a journal you’ve carried for years

Engraved on a compass or long disappeared

The one in my head’s always ready when I need a spare

Reciting the words as I’m yearning for home

When daylight has left me by the side of the road

Nobody’s hurting and nobody’s cold anywhere

In a traveler’s prayer

I’m scanning the skies for signs that we’re not alone

Signals and messages bound for the twilight zone

Maybe they’re wondering who keeps on waiting down there

We’re just the pale blue dot, a speck in an ink-black sky

Do we see with our hearts instead of our jaded eyes

Imagine the world on a string and sing a traveler’s prayer

What if I heard my name called by a voice that I know

From a memory summoned from so long ago?

I keep feeling the lately departed are everywhere

Now the days race like swifts in the violet hour

Veering and steering higher and and farther

Oh, to be finally delivered on a warm gust of air

It’s a traveler’s prayer

Reciting the words as we’re yearning for home

When darkness has found us at the end of the road

Nobody’s hurting and nobody’s cold anywhere

In a traveler’s prayer

Hier loop ik, ver van bekende straten

Op zoek naar iemand die op mij lijkt

Iets fluisteren, klinkt als een reizigersgebed

Zeggen dat geluk je hand speelt, ik ben hier een vreemdeling

Tijd om een ​​vriend te zijn, laat me zien welke kant ik op moet

Liefde laat je gezicht zien, met de gratie van een reizigersgebed

Misschien zit het verstopt in een dagboek dat je al jaren bij je hebt

Gegraveerd op een kompas of al lang verdwenen

Degene in mijn hoofd staat altijd klaar als ik een reserve nodig heb

Ik reciteer de woorden terwijl ik naar huis verlang

Als het daglicht me aan de kant van de weg heeft achtergelaten

Niemand heeft pijn en niemand heeft het ergens koud

In het gebed van een reiziger

Ik scan de lucht op tekenen dat we niet alleen zijn

Seinen en berichten op weg naar de schemerzone

Misschien vragen ze zich af wie daar beneden blijft wachten?

We zijn slechts de lichtblauwe stip, een stipje in een inktzwarte lucht

Zien we met ons hart in plaats van met onze afgematte ogen?

Stel je de wereld voor aan een touwtje en zing een reizigersgebed

Wat als ik mijn naam hoor roepen door een stem die ik ken?

Uit een herinnering die zo lang geleden is opgeroepen?

Ik blijf het gevoel hebben dat de laatst overledenen overal zijn

Nu racen de dagen als gierzwaluwen in het violette uur

Hoger en verder varen en sturen

Oh, om eindelijk te worden afgeleverd op een warme windvlaag

Het is een reizigersgebed

De woorden reciteren terwijl we naar huis verlangen

Wanneer de duisternis ons heeft gevonden aan het einde van de weg

Niemand heeft pijn en niemand heeft het ergens koud

In het gebed van een reiziger