The Blue Distance - Mary Chapin Carpenter

Across the railroad tracks, down the gravel road

headlights throw a beam on the way back home

lie down, lie down, listen wide awake

to the trains that roll, to the sound time makes

It passes through the air like a summer storm

catching on my sleeve like a roses thorn

sometimes it whispers, sometimes it roars

flies like the wind, waits by the door

And I know you know and that’s all I need

When the light of day looks like night to me

When you’re far away and I’m all alone

I can’t explain, I know you know

It fills up my chest, it fills up my eyes

like an old glass jar filled with fireflies

sometimes I’m still, sometimes I sigh

sometimes I’m lost and I don’t know why

But I know you know and that’s all I need

When the light of day looks like night to me

When you’re far away and I’m all alone

I can’t explain, I know you know

In the morning light, before the heat sets in

call the dogs to run where the shade has been

across the railroad tracks lay your silver down

find it smooth and flat, stars for your crown

In the blue distance where our lives unfurl

at the edges of the sky, the beauty of the world

I know you know and that’s all I need

When the light of day looks like night to me

When we’re far away and we’re all alone

I can’t explain, I know you know

Over de spoorbaan, over de onverharde weg

koplampen werpen een straal op de weg terug naar huis

ga liggen, ga liggen, luister klaarwakker

naar de treinen die rijden, naar het geluid dat de tijd maakt

Het gaat door de lucht als een zomerstorm

als een rozendoorn aan mijn mouw vastgrijpen

soms fluistert het, soms brult het

vliegt als de wind, wacht bij de deur

En ik weet dat je het weet en dat is alles wat ik nodig heb

Als het licht van de dag voor mij nacht lijkt

Als je ver weg bent en ik helemaal alleen ben

Ik kan het niet uitleggen, ik weet dat je het weet

Het vult mijn borst, het vult mijn ogen

als een oude glazen pot gevuld met vuurvliegjes

soms ben ik stil, soms zucht ik

soms ben ik de weg kwijt en weet ik niet waarom

Maar ik weet dat je het weet en dat is alles wat ik nodig heb

Als het licht van de dag voor mij nacht lijkt

Als je ver weg bent en ik helemaal alleen ben

Ik kan het niet uitleggen, ik weet dat je het weet

In het ochtendlicht, voordat de hitte begint

roep de honden om te rennen waar de schaduw is geweest

over de spoorrails leg je zilver neer

vind het glad en plat, sterren voor je kroon

In de blauwe verte waar ons leven zich ontvouwt

aan de randen van de lucht, de schoonheid van de wereld

Ik weet dat je het weet en dat is alles wat ik nodig heb

Als het licht van de dag voor mij nacht lijkt

Als we ver weg zijn en we helemaal alleen zijn

Ik kan het niet uitleggen, ik weet dat je het weet