4 June 1989 - Mary Chapin Carpenter

I told them we heard singing first before we reached the Square

«Arise the wretched of the earth» filled the air

So many fists clenched to the sky we couldn’t count them all

But then the sea of weeping washed over the Hall

I told them no one saw me, there was no one who would know

I was an army soldier dressed in students clothes

Between the smoking bonfires we held our rifles high

As the ashes of the banners soared into the sky

Ah, I was seventeen that spring

Ah, we were just obeying orders

Ah, I still see everything

Through the factory’s yellow windows

In the dirty stinking river

In the messages that find you then vanish in the ether

They vanish in the ether:

I told them not to fear me but history tells the tale

The artists and the poets fill up every jail

Before I held a rifle I held an artist’s brush

Before Tiananmen I even dreamed of love

Ah, I was seventeen that spring

Ah, we were just obeying orders

Ah, I still see everything

Through the factory’s yellow windows

In the dirty stinking river

In the messages that found me, then vanished in the ether

In the messages that found me:

I told them they’d see me walking in the rain

In Budapest, in Prague, in Soweto’s lanes

Between the burning oil drums and the graffiti on the wall

I told them, yes I told them, I told them all

Ah, I was seventeen that spring

Ah, we were just obeying orders

Ah, and I still see everything

Through the factory’s yellow windows

In the dirty stinking river

In the messages that find us, then vanish in the ether

Oh the messages will find us, then vanish in the ether

Ik zei dat we eerst hoorden zingen voordat we het Plein bereikten

"Sta op de ellendigen der aarde" vulde de lucht

Zoveel vuisten gebald naar de hemel dat we ze niet allemaal konden tellen

Maar toen spoelde de zee van huilen over de hal

Ik vertelde ze dat niemand me zag, dat er niemand was die het zou weten

Ik was een legersoldaat gekleed in studentenkleren

Tussen de rokende vreugdevuren hielden we onze geweren hoog

Terwijl de as van de spandoeken de lucht in vloog

Ah, ik was dat voorjaar zeventien

Ah, we gehoorzaamden alleen maar orders

Ah, ik zie nog steeds alles

Door de gele ramen van de fabriek

In de vuile stinkende rivier

In de berichten die je vinden, verdwijnen vervolgens in de ether

Ze verdwijnen in de ether:

Ik zei dat ze niet bang voor me moesten zijn, maar de geschiedenis vertelt het verhaal

De kunstenaars en dichters vullen elke gevangenis

Voordat ik een geweer vasthield, hield ik een kunstenaarspenseel vast

Vóór Tiananmen droomde ik zelfs van liefde

Ah, ik was dat voorjaar zeventien

Ah, we gehoorzaamden alleen maar orders

Ah, ik zie nog steeds alles

Door de gele ramen van de fabriek

In de vuile stinkende rivier

In de berichten die me vonden en vervolgens in de ether verdwenen

In de berichten die me hebben gevonden:

Ik heb ze gezegd dat ze me in de regen zouden zien lopen

In Boedapest, in Praag, in de steegjes van Soweto

Tussen de brandende olievaten en de graffiti op de muur

Ik heb ze gezegd, ja ik heb ze gezegd, ik heb ze allemaal verteld

Ah, ik was dat voorjaar zeventien

Ah, we gehoorzaamden alleen maar orders

Ah, en ik zie nog steeds alles

Door de gele ramen van de fabriek

In de vuile stinkende rivier

In de berichten die ons vinden en vervolgens verdwijnen in de ether

Oh, de berichten zullen ons vinden en dan verdwijnen in de ether