The Age Of Miracles - Mary Chapin Carpenter

The past comes upon you like smoke on the air

You can smell it and find yourself gone

To a place that you lived without worry or care

Isn’t that where we all once came from

Green leaves and tall trees and stars overhead

And the sound of the world through the screen

But now you sleep with the covers pulled over your head

And you never remember to dream

You think you’re just standing still

One day you’ll get up that hill

In the age of miracles

Is one on the way

Greenland is melting, the west is on fire

But don’t ever stop praying for rain

It’s a curious place between hope and desire

Different gods, but the prayer is the same

And thousand-year storms seem to form on a breeze

Drowning all living things in their paths

And when a small southern town finds a rope in a tree

We’re all once again trapped in the past

We can fly through space with the greatest of ease

We can land in the dust of the moon

We can transform our lives with the tap of the keys

Still we can’t shake this feeling of doom

But I woke to find monks pouring into the streets

Marching thousands strong into the rain

Now if courage comes dressed in red robes and bare feet

I will never be fearful again

There’s one on the way

Het verleden komt over je heen als rook in de lucht

Je ruikt het en merkt dat je weg bent

Naar een plek waar je zonder zorgen of zorg hebt gewoond

Is dat niet waar we allemaal ooit vandaan kwamen?

Groene bladeren en hoge bomen en sterren boven je hoofd

En het geluid van de wereld door het scherm

Maar nu slaap je met de dekens over je hoofd getrokken

En je vergeet nooit te dromen

Je denkt dat je gewoon stilstaat

Op een dag ga je die heuvel op

In het tijdperk van wonderen

Is er een onderweg?

Groenland smelt, het westen staat in brand

Maar stop nooit met bidden voor regen

Het is een nieuwsgierige plek tussen hoop en verlangen

Verschillende goden, maar het gebed is hetzelfde

En duizendjarige stormen lijken zich op een wind te vormen

Alle levende wezens op hun pad verdrinken

En wanneer een kleine zuidelijke stad een touw in een boom vindt

We zitten allemaal weer vast in het verleden

We kunnen met het grootste gemak door de ruimte vliegen

We kunnen landen in het stof van de maan

We kunnen ons leven transformeren met een tik op de toetsen

Toch kunnen we dit gevoel van onheil niet van ons afschudden

Maar toen ik wakker werd, zag ik monniken de straat op stromen

Duizenden sterk marcheren de regen in

Als er nu moed komt, gekleed in rode gewaden en blote voeten

Ik zal nooit meer bang zijn

Er is er een onderweg