The Middle Ages - Mary Chapin Carpenter

Looking back is not the same as looking forward

You can’t see what it is you’re heading toward

All that’s visible is what’s left behind

The dreams distilled and the dreams discarded

What made you leap or left you empty hearted

In the moment and in the fullness of time

Now you see what it is that you would have changed

If only you’d known

Where you’d be and to be here is very strange

Waking up alone

In the middle ages

All along you paid close attention

To the answers when a voice asked the question

How’d you get here, where do you belong

17 makes us brave and so full of nerve

35 makes us pause but we’re undeterred

Never say die and so we push on

And some come to a place of reckoning

Try to fix what they find

I arrived with the questions still beckoning

In the back of my mind

To the middle ages

Now you bitch about your job

What’s wrong with folks today

The price of gas and milk

And the guy who begs for change

He’s camped out at the light

You hide behind your shades

And will the green to flash

To speed your getaway

You’re racing to keep up

Or just to be on time

That’s what you tell yourself

When the emptiness inside

Threatens to break out

Clouding up your eyes

You just have to pull over

We used to dread lives rendered ordinary

We always said we’d own a grander story

But the only kind worth telling somehow

Is the one about a jolt that makes you listen

That jagged lightning bolt of recognition

That love and kindness are all that matter now

And way back in the back of your mind you heard

Something getting through

Like some beautiful passage without words

Welcoming you

To the middle ages

Terugkijken is niet hetzelfde als vooruitkijken

Je kunt niet zien waar je naartoe gaat

Het enige dat zichtbaar is, is wat er achterblijft

De dromen gedestilleerd en de dromen weggegooid

Waarom sprong je op of was je leeg van hart?

In het moment en in de volheid van de tijd

Nu zie je wat het is dat je zou hebben veranderd

Had je het maar geweten

Waar je zou zijn en hier te zijn is heel vreemd

Alleen wakker worden

In de middeleeuwen

Al die tijd heb je goed opgelet

Naar de antwoorden wanneer een stem de vraag stelde

Hoe ben je hier gekomen, waar hoor je thuis?

17 maakt ons moedig en zo vol zenuwen

35 doet ons pauzeren, maar we laten ons niet afschrikken

Zeg nooit dood en dus gaan we door

En sommigen komen naar een plaats van afrekening

Probeer te repareren wat ze vinden

Ik kwam aan met de vragen die nog steeds lonken

In mijn achterhoofd

Naar de middeleeuwen

Nu zeur je over je baan

Wat is er mis met mensen vandaag?

De prijs van gas en melk

En de man die smeekt om verandering

Hij kampeert bij het licht

Je verstopt je achter je tinten

En zal het groen knipperen?

Om je uitje te versnellen

Je racet om bij te blijven

Of gewoon om op tijd te zijn

Dat zeg je tegen jezelf

Wanneer de leegte van binnen

Dreigt uit te breken

Je ogen troebel maken

Je hoeft alleen maar te stoppen

Vroeger waren we bang voor levens die gewoon waren geworden

We hebben altijd gezegd dat we een groter verhaal zouden hebben

Maar de enige soort die het waard is om op de een of andere manier te vertellen

Gaat het over een schok waardoor je luistert

Die gekartelde bliksemschicht van herkenning

Dat liefde en vriendelijkheid het enige is dat er nu toe doet

En ver terug in je achterhoofd hoorde je

Iets dat doorkomt

Als een mooie passage zonder woorden

Welkom

Naar de middeleeuwen