The Dreaming Road - Mary Chapin Carpenter

The stars are out tonight, the breeze is warm and light

As I’m walking right back to you

Along the dreaming road, the only way to go

When I’m travelling by our code that north is true

Once upon a time these same bright stars did shine

Down the centre line leading here

Nearly thirty years ago, now the map is stained and old

But on the dreaming road the coast is clear

I loved you more than life and I guess that’s why I died

When you would not love me back I couldn’t survive

And so the girl I was turned into someone else

Keeping to myself and from the light

I wasn’t odd or strange, just quietly rearranged

Sometimes the biggest change stays out of sight

So without plot or clue I ran away from you

I was twenty-two and drunk in Amsterdam

Got robbed in Paris, France, got home on one last chance

And without a backward glance I began again

And the days just kept on rolling and I just kept on going

Without a thought of ever slowing down

I made this long road mine but it was not the dreaming kind

Too many lost souls trying to get found

But beneath this ancient sky, one night we did collide

And the hole I thought was scaled opened wide

I tried so hard again not to fall back in

But you had me then by the throat

And a strange futility came washing over me

Almost peacefully I felt the rope

A million miles goes by in the blink of an eye

And so I cannot try to slow time down

And years are made of sand slipping through my hands

Even faster than the speed of sound

The stars are out tonight, the breeze is soft and light

As I’m walking right back to you

With nothing left to hide, the tears have all been cried

And the girl who died is walking too

Down the dreaming road, where the light is always gold

The air is never cold and always fine

And north is always true and you are always you

And I’m that girl you knew once upon a time

De sterren zijn te zien vanavond, de wind is warm en licht

Terwijl ik terug naar jou loop

Langs de weg van dromen, de enige manier om te gaan

Als ik met onze code reis, is het noorden waar

Er waren eens diezelfde heldere sterren

Langs de middenlijn die hierheen leidt

Bijna dertig jaar geleden, nu is de kaart bevlekt en oud

Maar op de droomweg is de kust vrij

Ik hield meer van je dan van het leven en ik denk dat ik daarom stierf

Als je niet van me zou houden, zou ik het niet overleven

En dus werd het meisje dat ik in iemand anders veranderde

Voor mezelf en voor het licht blijven

Ik was niet vreemd of vreemd, gewoon rustig herschikt

Soms blijft de grootste verandering uit het zicht

Dus zonder complot of idee ben ik van je weggelopen

Ik was tweeëntwintig en dronken in Amsterdam

Werd beroofd in Parijs, Frankrijk, kwam nog een laatste kans thuis

En zonder achterom te kijken begon ik opnieuw

En de dagen bleven maar rollen en ik bleef maar doorgaan

Zonder er aan te denken ooit te vertragen

Ik heb deze lange weg tot de mijne gemaakt, maar het was niet het soort dromen

Te veel verloren zielen die proberen gevonden te worden

Maar onder deze oude hemel kwamen we op een nacht met elkaar in botsing

En het gat waarvan ik dacht dat het geschaald was, ging wijd open

Ik heb zo hard geprobeerd om er niet meer in te vallen

Maar je had me toen bij de keel

En een vreemde nutteloosheid kwam over me heen

Bijna vredig voelde ik het touw

Een miljoen mijl gaat in een oogwenk voorbij

En dus kan ik niet proberen de tijd te vertragen

En jaren zijn gemaakt van zand dat door mijn handen glipt

Zelfs sneller dan de snelheid van het geluid

De sterren zijn te zien vanavond, de bries is zacht en licht

Terwijl ik terug naar jou loop

Met niets meer te verbergen, zijn de tranen allemaal gehuild

En het meisje dat stierf, loopt ook

Langs de dromende weg, waar het licht altijd goud is

De lucht is nooit koud en altijd fijn

En het noorden is altijd waar en jij bent altijd jij

En ik ben dat meisje dat je ooit kende