The Calling - Mary Chapin Carpenter

Deep in your blood or a voice in your head

On a dark lonesome highway

It finds you instead

So certain it knows you, you can’t turn away

Something or someone has found you today

Genius or Jesus, maybe he’s seen us But who would believe us I can’t really say

Whatever the calling, the stumbling or falling

You follow it knowing

There’s no other way, there’s no other way

There are zealots and preachers

And readers of dreams

The righteous yell loudest

And the saved rise to sing

The lonely and lost are just waiting to hear

Any moment their purpose

Will be perfectly clear

And then life would mean more

Than their name on their door

And that far distant shore that’s so near

They’d hear the calling

And stumbling and falling

They’d follow it knowing

There’s nothing to fear

Nothing to fear

I don’t remember a voice

On a dark, lonesome road

When I started this journey so long ago

I was only just trying to outrun the noise

There was never a question of having a choice

Jesus or genie, maybe they’ve seen me But who would believe me I can’t really say

Whatever the calling, the stumbling and falling

I followed it knowing there’s no other way

Jesus or genie, maybe he’s seen me But who would believe me I can’t really say

Whatever the calling, stumbling and falling

I got through it knowing there’s no other way

There’s no other way

Diep in je bloed of een stem in je hoofd

Op een donkere eenzame snelweg

Het vindt jou in plaats daarvan

Dus het is zeker dat het je kent, je kunt je niet afwenden

Iets of iemand heeft je vandaag gevonden

Genie of Jezus, misschien heeft hij ons gezien. Maar wie zou ons geloven, dat kan ik niet echt zeggen

Wat de roeping, het struikelen of vallen ook is

Je volgt het wetende

Er is geen andere manier, er is geen andere manier

Er zijn fanatici en predikers

En lezers van dromen

De rechtvaardige schreeuw het hardst

En de opgeslagen opkomst om te zingen

De eenzamen en verlorenen wachten gewoon om te horen

Elk moment hun doel

Zal volkomen duidelijk zijn

En dan zou het leven meer betekenen

Dan hun naam op hun deur

En die verre kust die zo dichtbij is

Ze zouden de roeping horen

En struikelen en vallen

Ze zouden het volgen wetende

Er is niets om bang voor te zijn

Niets te vrezen

Ik herinner me geen stem

Op een donkere, eenzame weg

Toen ik zo lang geleden aan deze reis begon

Ik probeerde alleen maar het lawaai te ontlopen

Er was nooit sprake van een keuze hebben

Jezus of geest, misschien hebben ze me gezien, maar wie zou me geloven, dat kan ik niet echt zeggen

Wat de roeping, het struikelen en vallen ook is

Ik heb het gevolgd, wetende dat er geen andere manier is

Jezus of geest, misschien heeft hij me gezien, maar wie zou me geloven, dat kan ik niet echt zeggen

Wat de roeping ook is, struikelen en vallen

Ik ben er doorheen gekomen in de wetenschap dat er geen andere manier is

Er is geen andere manier