Nocturne - Mary Chapin Carpenter

It was late in the summer and the house was asleep

Except for you in the attic under the eaves

The windows were open, it was lamplight and stars

Lamplight and stars from above

You could hear a car passing way down the street

A neighbor’s dog barking, and the wind in the trees

And you’re the king of your castle and of all you survey

At the end of this day that was

You thought of your children just down the stairs

Your wife sleeping deeply, the quotidian cares

Some days it’s easy, some days it’s hard

Some days it’s so hard to be loved

You look like your old man when he was your age

Stepping back from the mirror, more surprised than amazed

Same salt at the temples, same faraway eyes

A disguise you recognize now

You wish he’d been around more when you were a kid

You wish he had told you so much more than he did

And all these regrets and they’re still handed down

From father to son somehow

And what doesn’t get lost in the numbing routine

What isn’t a burden or casualty

You’re sworn to protect from indifference and rust

What indifference and rust will allow

It’s not very often but it happens sometimes

You can feel something pulling like the moon pulls the tides

Too strong to outswim and too deep to outlast

The past like a wave on the sea

We’re all trying to live up to some oath to ourselves

Try holding back time but it will not be held

No king has the power, no mortal the skill

But still you keep trying to see

What’s waiting for you at the end of your days

The wars you inherit, the truces you make

The riches you squandered, the love that you earned

And the nocturne you heard in a dream

Het was laat in de zomer en het huis sliep

Behalve jij op de zolder onder de dakrand

De ramen stonden open, het was lamplicht en sterren

Lamplicht en sterren van bovenaf

Je hoorde een auto verderop in de straat voorbij komen

De blaffende hond van een buurman en de wind in de bomen

En jij bent de koning van je kasteel en van alles wat je onderzoekt

Aan het eind van deze dag was dat

Je dacht aan je kinderen net de trap af

Je vrouw slaapt diep, de alledaagse zorgen

Sommige dagen is het gemakkelijk, sommige dagen is het moeilijk

Op sommige dagen is het zo moeilijk om geliefd te zijn

Je lijkt op je oude man toen hij zo oud was als jij

Een stap terug van de spiegel, meer verrast dan verbaasd

Hetzelfde zout bij de tempels, dezelfde verre ogen

Een vermomming die je nu herkent

Je zou willen dat hij er meer was toen je een kind was

Je zou willen dat hij je zoveel meer had verteld dan hij deed

En al deze spijt en ze worden nog steeds doorgegeven

Op de een of andere manier van vader op zoon

En wat niet verloren gaat in de verdovende routine?

Wat is geen last of slachtoffer?

Je hebt gezworen te beschermen tegen onverschilligheid en roest

Wat onverschilligheid en roest toelaten?

Het komt niet vaak voor, maar het gebeurt wel eens

Je kunt iets voelen trekken zoals de maan de getijden trekt

Te sterk om te slim af te zijn en te diep om langer mee te gaan

Het verleden als een golf op de zee

We proberen allemaal een eed aan onszelf waar te maken

Probeer de tijd vast te houden, maar deze wordt niet vastgehouden

Geen koning heeft de macht, geen sterveling de vaardigheid

Maar toch blijf je proberen te zien

Wat staat je te wachten aan het einde van je dagen

De oorlogen die je erft, de wapenstilstanden die je maakt

De rijkdom die je hebt verspild, de liefde die je hebt verdiend

En de nocturne die je hoorde in een droom