Флэшбэки - Маклай, Ганза

Вернуться поздно ночью, незамеченным

Уже не помню даже где начинался мой вечер

Трамвайные депо

Уставшие гудок диспетчера

Недосчитался кошелька.

Теряю дар речи.

А я как будто был болен, такою судьбою,

Более того был доволен этой (***) не спорю,

Мог бы сделать больше, ради своих родных.

Разбросанных камни, возвращаются потдых.

Во имя всех святых, до сих пор (--)

Мотался по кабакам, мотаюсь по врачам

И если уж молится, то каким богам?

На девять грамм души, совести сто грамм.

Вместо успешного быта, банкноты статусов

Я находил себя, в блокнотах и градусах

(--) приоритетов.

Вечная осень.

И не спасает пуховик от метра с моросью

Знаю что воспоминания как иглы под кожей,

Но если не они, порой никто не поможет,

Как будто руки близких хранят мое тепло

И снова все пути до дома снегом замело

Словно падают в пропасть,

Больничной палаты,

Потерянные годы, как венец результата

Усталые глаза, растрепанные нервы

Дыхание второго шанса

Уже не первое.

Я помню танки в центре Москвы,

Помню странный разговор родителей из-за стены,

Внезапно столько проблем пало на плечи семьи,

Брату тринадцать, а мне не было ещё и семи,

И мы не знали там когды выйдет айпад и айфон

Мама с Отцом делали все чтобы еда попала в дом

Манят братские вещи, коробочка для монет, камни из речки, карандаш для

перемотки косет.

«Братка, привет!»

Меня не ящик сделал настоящим,

А ощущение что жизнь удачу нагло прячет!

Нам не падали на голову хаты с небес,

Но Батя в аферы не лез и не копил на мерседес.

Этот мнимый прогресс, потом опять дефол.

Я я щегол, не мог понять все это из-за чего?

Пьяный президент не смог покинуть самолет.

Зарплаты люди ждут, долги растут, а время идет.

«Старый идиот!»

-кричал, взбесившись Отец.

Здесь тяжело как в Голливуде, ждать счастливый конец.

Пора другие разродились и валили из страны.

Мои родители делали все на благо семьи.

Я видел прелести жизни в каких-то мелочах

Радостный смех на кухне, приятный запах борща

И те проблемы, наши чувства осквернить не смогли

Ведь мы делали, все-все на благо семьи!

's Avonds laat terug, onopgemerkt

Ik weet niet eens meer waar mijn avond begon

tramremises

Vermoeide dispatcherhoorn

Portemonnee gemist.

Ik kom woorden tekort.

En ik leek ziek te zijn, met zo'n lot,

Bovendien was ik hier blij mee (***), ik pleit niet

Ik had meer kunnen doen voor mijn gezin.

Verspreide stenen komen weer tot rust.

In de naam van alle heiligen, tot nu toe (--)

Ik dwaalde door de tavernes, ik dwaalde rond de dokters

En als hij bidt, tot welke goden dan?

Voor negen gram van de ziel, honderd gram geweten.

In plaats van een succesvol leven, bankbiljetten van statussen

Ik vond mezelf in notitieboekjes en graden

(--) prioriteiten.

Eeuwige herfst.

En het donsjack redt niet van een meter met motregen

Ik weet dat herinneringen als naalden onder de huid zijn,

Maar als zij het niet zijn, zal soms niemand helpen,

Alsof de handen van dierbaren mijn warmte vasthouden

En weer waren alle wegen naar het huis bedekt met sneeuw

Alsof je in een afgrond valt

ziekenhuisafdeling,

Verloren jaren, als kroon op het resultaat

Vermoeide ogen, verwarde zenuwen

tweede kans ademen

Het is niet de eerste.

Ik herinner me tanks in het centrum van Moskou,

Ik herinner me een vreemd gesprek van ouders van achter de muur,

Plots vielen er zoveel problemen op de schouders van de familie,

Mijn broer is dertien en ik was nog geen zeven,

En we wisten niet wanneer de iPad en iPhone zouden uitkomen

Papa en mama deden er alles aan om eten in huis te krijgen

Broederlijke dingen lonken, een doos voor munten, stenen uit de rivier, een potlood voor

kronkelende koset.

"Broer, hallo!"

Het was niet de doos die me echt maakte,

En het gevoel dat het leven onbeschaamd geluk verbergt!

Hutten vielen niet uit de hemel op ons hoofd,

Maar Batya raakte niet betrokken bij oplichting en spaarde niet voor een Mercedes.

Deze denkbeeldige vooruitgang, dan weer defol.

Ik ben een dandy, waarom kon ik dit allemaal niet begrijpen?

De dronken president kon het vliegtuig niet uit.

Mensen wachten op salarissen, schulden groeien en de tijd tikt door.

"Oude idioot!"

riep de Vader woedend.

Het is hier moeilijk, zoals in Hollywood, om te wachten op een happy end.

Het is tijd voor anderen om te bevallen en het land te verlaten.

Mijn ouders deden alles voor het welzijn van het gezin.

Ik zag de geneugten van het leven in een paar kleine dingen

Vrolijk gelach in de keuken, de aangename geur van borsjt

En die problemen, onze gevoelens konden niet worden verontreinigd

We hebben tenslotte alles gedaan voor het welzijn van de familie!