Воспитание - Идефикс, Ганза

Ганза:

А я воспитан так — не питать иллюзий

что жизнь — гостиница, в которой «all inclusive»

тогда зачем приходится — подниматься рано

жаловаться — артрит… чужие чемоданы

биться как рыба об лёд, разбиваясь на части

бросить всё и уехать куда-то в поисках счастья

всё может быть без меня — без моего участия

ну как же опостыла эта ненавязчивость

пока инструменталы ласкают стены квартиры

строки будут сливаться в блокнотах в пунктиры

никто не вечен под солнцем — как невечна лира

подумай о лете и прими меня с мономиром

когда грозы принесут себя в жертву дождям

дождись и мы пойдём бродить по путям

вместе — от Яузы до Красной Пресни,

но худшее, приходит с возрастом — это бездействие

я зарекался не раз — не обижать ближнего,

но как-выходило так, что был вынужден

теперь корю себя за эти подвиги

и либо правде в глаза смотреть, либо под ноги

Припев:

Это как бросать в воду камни

летнее солнце впускать в дом через ставни

главное — из разобщённого внимания

выделять важное — воспитание

Глаз:

Помню стоял как-то на краю обрыва

море, чайки — красивая картина

и я б её украсил телом на камнях,

но слишком близко резвилась ребятня,

а я воспитан так — прятаться от мира

будто кутаясь в ткани из кашемира,

а не в своих проблемах или своего кумира

думая, что укрепляешь стены мономира

молчание в наследство, скромность в дар

двадцать четвёртый год я оттираюсь скипидаром

питаясь попытками быть открытым

или хотя бы иногда посылать открытки

когда сказать вслух бывает трудно,

а важно каждое слово, каждая минута

верю, не за горами эти времена

лабиринты рухнут и я найду себя

Припев:

Это как бросать в воду камни

летнее солнце впускать в дом через ставни

главное — из разобщённого внимания

выделять важное — воспитание

Hans:

En ik ben zo opgevoed - om geen illusies te hebben

dat het leven een hotel is waarin "all inclusive"

waarom moet je dan vroeg op?

klagen - artritis ... andermans koffers

slaan als een vis op het ijs, in stukken brekend

laat alles vallen en ga ergens op zoek naar geluk

alles kan zonder mij - zonder mijn deelname

Nou, hoe ziek van deze onopvallendheid

terwijl instrumentals de muren van het appartement strelen

lijnen worden samengevoegd tot stippellijnen in notitieboeken

niemand is eeuwig onder de zon - zoals de lier niet eeuwig is

denk aan de zomer en accepteer me met monoworld

wanneer onweersbuien zich opofferen aan de regen

wacht en we gaan dwalen langs de paden

samen - van Yauza tot Krasnaya Presnya,

maar het ergste dat met de jaren komt, is niets doen

Ik heb meer dan eens gezworen - om je buurman niet te beledigen,

maar op de een of andere manier bleek hij gedwongen te zijn

nu verwijt ik mezelf deze exploits

en kijk de waarheid in de ogen, of onder je voeten

Refrein:

Het is alsof je stenen in het water gooit.

laat de zomerzon binnen door de luiken

het belangrijkste is van verdeelde aandacht

markeer het belangrijke - onderwijs

Oog:

Ik herinner me dat ik ooit op de rand van een klif stond

zee, meeuwen - prachtige foto

en ik zou haar versieren met een lichaam op stenen,

maar de kinderen dartelden te dichtbij,

en ik ben zo opgevoed - om me voor de wereld te verbergen

alsof ze in kasjmierstof zijn gewikkeld,

en niet in je problemen of je idool

denken dat je de muren van monoworld versterkt

stilte is een erfenis, bescheidenheid is een geschenk

het vierentwintigste jaar wrijf ik mezelf in met terpentijn

zich voeden met proberen open te zijn

of in ieder geval af en toe een ansichtkaart sturen

als het moeilijk is om hardop te zeggen

maar elk woord, elke minuut is belangrijk

Ik geloof dat deze tijden niet ver meer zijn

labyrinten zullen instorten en ik zal mezelf vinden

Refrein:

Het is alsof je stenen in het water gooit.

laat de zomerzon binnen door de luiken

het belangrijkste is van verdeelde aandacht

markeer het belangrijke - onderwijs