Одиночество - Идефикс, Ганза

Не бывает ничего неоткуда

не бывает ничего просто так

одиночество лучше друга

поможет тебе понять этот факт

Куплет (Глаз):

Снова стою, курю один я на балконе

вернее нас двое: я и моя метанойя

искусство ради искусства, а боль ради боли

глупо плевать, а потом купаться в море

мой мономир давно уже трещит по швам

«Сегодня занят, извини», — опять вру друзьям

в плену судьбы, любви и безумия

мы вечно будем одни — те, кто любит полнолуние

день за днём — люди в поисках людей

тех, кто хотя бы на сантиметр ближе друзей

имей ввиду — надо помнить своё отчество

может именно в нём смысл одиночества

сердце черствеет — я это чувствую

как сильный ветер дерево ломает с хрустом

амальгама внутри, но не меняй меня

я хотел бы быть один, но схожу с ума

Припев:

Не бывает ничего неоткуда

не бывает ничего просто так

одиночество лучше друга

поможет тебе понять этот факт

Куплет (Ганза):

Не страшно остаться одному в итоге

хуже чувствовать себя в толпе одним из многих одиноких

гнуться ивой на ветру — трепетать, ждать подсечек

ноги на стол — устал — немного пива, пьяный вечер

вокзал бумажных душ, огонь азарта — быть беде

гордиться нечем — разве что прибережённым временем на чтение

приобретённым опытом — две пары ног шагают в ночь

полжизни в тишине, остальное — шёпотом

историй судеб сгубленных немало — Бог нам в помощь

я хочу до тридцати расстаться с рангом тонущего

не растерявшись в блеске улиц, вымощенных болью

стать немного крепче самого себя — вечно довольного

пока Первопрестольная через угольное ушко

роняла грёзы со смешком, бадяжа слёзы с порошком

я оставался в темноте, сбитый с толку

прошлое минуло, оставив на плече наколку

Припев:

Не бывает ничего неоткуда

не бывает ничего просто так

одиночество лучше друга

поможет тебе понять этот факт

Er komt niets uit het niets

er gebeurt gewoon niets

eenzaamheid is beter dan een vriend

u helpen dit feit te begrijpen

Koppel (Oog):

Ik sta weer, ik rook alleen op het balkon

of liever, we zijn met twee: ik en mijn metanoia

kunst omwille van de kunst, maar pijn omwille van de pijn

het is stom om te spugen en dan in de zee te zwemmen

mijn monowereld barst al heel lang uit zijn voegen

"Ik heb het druk vandaag, het spijt me," ik lieg weer tegen mijn vrienden

in gevangenschap van het lot, liefde en waanzin

we zullen voor altijd alleen zijn - degenen die van de volle maan houden

dag na dag - mensen op zoek naar mensen

degenen die minstens een centimeter dichterbij zijn dan vrienden

onthoud - u moet uw patroniem onthouden

misschien is dat de betekenis van eenzaamheid

mijn hart verhardt - ik voel het

hoe een sterke wind een boom breekt met een crunch

amalgaam van binnen, maar verander me niet

Ik zou graag alleen zijn, maar ik word gek

Refrein:

Er komt niets uit het niets

er gebeurt gewoon niets

eenzaamheid is beter dan een vriend

u helpen dit feit te begrijpen

Koppel (Hanza):

Het is niet eng om uiteindelijk alleen te zijn

het is erger om je een van de vele eenzaam in de menigte te voelen

buig wilg in de wind - beven, wacht op stekken

voeten op tafel - moe - wat bier, dronken avond

station van papieren zielen, het vuur van opwinding - in de problemen zitten

niets om trots op te zijn - behalve de bespaarde tijd om te lezen

opgedane ervaring - twee paar benen lopen de nacht in

een half leven in stilte, de rest in een fluistering

er zijn veel verhalen over verwoeste lotsbestemmingen - God helpe ons

Ik wil afscheid nemen van de rang van drenkeling voor dertig

niet verloren in de schittering van de straten geplaveid met pijn

word een beetje sterker dan jezelf - voor altijd tevreden

terwijl de Moeder door het oog van een kool kijkt

laat dromen wegvloeien met een lach, tranen vergiet met poeder

Ik bleef in het donker, verbijsterd

het verleden is voorbij, een tatoeage op de schouder achterlatend

Refrein:

Er komt niets uit het niets

er gebeurt gewoon niets

eenzaamheid is beter dan een vriend

u helpen dit feit te begrijpen