Mon Rôle - Lynda

On m’accuse d'être celle qui doute

De pas dire c’que j’ai sur le cœur

Mais quand je parle, personne n'écoute

Les hommes sont des déserteurs

On m’dit qu’il faut donner la vie

Mais j’ai pas encore fait la mienne

Vieillir trop vite, j’ai pas envie

J’veux du temps, j’veux qu’on m’comprenne

C’est vrai, j’me censure

Y a trop d’peine qui traîne dans mes yeux

De moi, j’suis pas sûre et pour ça je m’en veux

La vie me rature, alors j'écris des lettres à Dieu

J’me dis que demain, ça ira mieux

J’pleure comme une foule sentimentale

La tristesse du monde sur les épaules

Mais je me relève car je suis une femme

Et depuis la nuit des temps, c’est mon rôle

Tu voudrais que je sois fière et forte

Quand je suis forte, t’es jaloux

Et même si je défonce les porte

Tu laisses un mur entre nous

On m’dit qu’on ne vit qu’une fois

Et puis on veut me dire quoi faire

Même si j’entends des milliers d’voix

Je me sens seule dans l’univers

C’est vrai que j’me rassure à l’amour qui brille dans vos yeux

Gagner, j’suis pas sûre

Si la vie n’est qu’un jeu, souvent je rature

Ça serait moins dur d'écrire à deux

J’me dis qu’demain, ça ira mieux

J’pleure comme une foule sentimentale

La tristesse du monde sur les épaules

Mais je me relève car je suis une femme

Et depuis la nuit des temps, c’est mon rôle

J’pleure comme une foule sentimentale

La tristesse du monde sur les épaules

Mais je me relève car je suis une femme

Et depuis la nuit des temps, c’est mon rôle

Ze beschuldigen mij ervan degene te zijn die twijfelt

Om niet te zeggen wat er op mijn hart is

Maar als ik spreek, luistert niemand

Mannen zijn deserteurs

Ze vertellen me dat het nodig is om leven te geven

Maar ik heb de mijne nog niet gedaan

Te snel ouder worden, dat wil ik niet

Ik wil tijd, ik wil dat mensen me begrijpen

Het is waar, ik censureer mezelf

Er is teveel pijn in mijn ogen

Van mij weet ik het niet zeker en daarvoor geef ik mezelf de schuld

Het leven streept me door, dus ik schrijf brieven aan God

Ik zeg tegen mezelf dat morgen beter zal zijn

Ik huil als een sentimentele menigte

Het verdriet van de wereld op je schouders

Maar ik sta op want ik ben een vrouw

En sinds het begin der tijden is het mijn rol geweest

Je wilt dat ik trots en sterk ben

Als ik sterk ben, ben jij jaloers

En zelfs als ik de deuren breek

Je laat een muur tussen ons achter

Ze vertellen me dat je maar één keer leeft

En dan willen ze me vertellen wat ik moet doen

Zelfs als ik duizenden stemmen hoor

Ik voel me alleen in het universum

Het is waar dat ik mezelf geruststel met de liefde die in je ogen schijnt

Winnen, ik weet het niet zeker

Als het leven maar een spel is, streep ik vaak door

Het zou minder moeilijk zijn om samen te schrijven

Ik zeg tegen mezelf dat het morgen beter zal zijn

Ik huil als een sentimentele menigte

Het verdriet van de wereld op je schouders

Maar ik sta op want ik ben een vrouw

En sinds het begin der tijden is het mijn rol geweest

Ik huil als een sentimentele menigte

Het verdriet van de wereld op je schouders

Maar ik sta op want ik ben een vrouw

En sinds het begin der tijden is het mijn rol geweest