Un singe sur le dos - La Rumeur

Il est 8 heures, Paris s’lève

Les lampadaires demandent une trève

La flemme, j’en crève

Le chant des oiseaux d’mauvais augure aux lèvres

Brèves de lendemain d’cuite, voilà pour le script

Quand je court-circuite

Si je tise pour oublier, je fume pour me souvenir

Et finis par me dire

Que la greffe ne prend pas

Que tout brûle déjà

Que personne ne me regrettera

Persona non grata

J’ai allumé des foyers avec c’que j’ai pu

Immolé les racines de mes cheveux crépus

Engagé un dialogue déjà rompu

Et voilà c’qu’on m’a répondu

C’est une chance d'être né en France

Pour qui s’assimile sans haine ni violence

Autour d’une tasse de café dans un monde parfait

Joli conte de fées

Voilà pour les devoirs

Aucun risque de décevoir

Puisque la Préhistoire

La guerre du feu

Est un horizon indépassable dans nos crânes si creux

Candidat à l’exil, révolution d’coquelicot

Le quai d’Orsay débarque, les bras chargés d’drapeaux

De Benghazi à Bamako

Main basse sur l’Afrique

Retour de l’hégémonie historique

«Nous devrions dire qu’ils se sont transformés en assassins techniques "

Un Glock sur le tempo

Chasseur de primes comme les éperviers

Ou sorcier du Togo

Jure d’avoir le fin mot sur la tombe de mes regrettés

Voilà pour mes droits

En Hexagone

J’ai deux jambes, deux bras pour lever leur jaune

Là où personne ne m’attend

Sans grade, sans garde, sans gants, sans protec', sans proto

Sans anabolisant

12 heures plus tard, Paris s’rallume

J’ai un singe sur le dos qui m’traîne à l’apéro

Ma nuit, ma faiblesse, ma maîtresse

Des sentiments les plus beaux, mes éclairs de lucidité disparaissent

Puis se noient dans l’ivresse

Car quand je cherche le sommeil je tise

Puis je somatise

Het is 8 uur, Parijs stijgt

Straatverlichting roept op tot een wapenstilstand

Lui, ik ga dood

Het lied van onheilspellende vogels op de lippen

Stukjes van de nasleep van het koken, dat is het voor het script

Wanneer ik kortsluiting maak

Als ik rook om te vergeten, rook ik om te onthouden

En vertel het me uiteindelijk

Dat de transplantatie niet duurt

Dat alles al brandt

Dat niemand spijt van me zal krijgen

persona non grata

Ik stak open haarden aan met wat ik kon

Heb de wortels van mijn kroeshaar opgeofferd

Begonnen met een reeds verbroken dialoog

En dit is wat mij werd verteld

Het is een kans om in Frankrijk geboren te worden

Voor wie assimileert zonder haat of geweld

Bij een kopje koffie in een perfecte wereld

mooi sprookje

Dat is het voor huiswerk

Geen risico op teleurstelling

sinds de prehistorie

de vuuroorlog

Is een onbegaanbare horizon in onze holle schedels

Kandidaat voor ballingschap, papaverrevolutie

De quai d'Orsay arriveert, wapens geladen met vlaggen

Van Benghazi naar Bamako

Zonder twijfel op Afrika

Terugkeer van historische hegemonie

"We zouden moeten zeggen dat ze technische huurmoordenaars werden"

Een Glock op het tempo

Premiejager zoals de haviken

Of tovenaar van Togo

Zweer om het eindwoord te hebben op het graf van mijn overledenen

Hier zijn mijn rechten

in zeshoek

Ik heb twee benen, twee armen om hun dooier op te tillen

waar niemand op me wacht

Zonder rang, zonder bewaker, zonder handschoenen, zonder bescherming, zonder prototype

Zonder anabole

12 uur later licht Parijs weer op

Ik heb een aap op mijn rug die me naar het aperitief sleept

Mijn nacht, mijn zwakte, mijn minnares

Van de mooiste gevoelens verdwijnen mijn flitsen van helderheid

Dan verdrinken in dronkenschap

Want als ik slaap zoek, drink ik

Dan somatiseer ik