A Contretemps - La Rumeur

C’est comme ça qu'ça s’passe cousin

Toi-même tu sais

Toujours à contretemps sur la mesure, mon style est parlé

Ma soif de vaincre, et d’rompre avec le rap facile

Quiconque ne peut m’convaincre, donc

Je reste funk, pour ainsi dire imponctuel

Désordonné c’est certain

Mais néanmoins sur le qui-vive alors j’me prive de rien

Plus d’une goutte de génie dans ma fiole de vitriol pur

La douce musique adoucit les meurtres mais pas les meurtriers

Qui quand bien même se heurtent à l’imposture sur un support adapté

Putain!

Et si encore c'était si logique

Ce serait même pas la peine

Y aurait trop d’morts sur la scène publique

Trop d’porcs apeurés par la vue d’ma technique

Pour qui veut m’fermer ma gueule sur des bases rythmiques

En improvisant, sans pour autant n'être que phonétiquement correct

C’qui n’est pas l’cas, allez assez parlé d’moi

La concurrence n’a qu'à fermer son cul

Dorénavant, les influences trop cramées ne sont plus

Et préoccupe-toi z’y

Si tu penses que demain c’est loin, sûrement pas l’maquis

Ou bien oublie c’que j’te dis et dégage

Plie bagage tout d’suite

Sur ordre du tonton les pauvres ambiances tapent la fuite trop vite

Quand La Rumeur s’installe

C’est qu’elle a promis d’te faire mal si tu veux jouer à la baballe

Quand j’tire au but c’est pour niquer l’bénef

Et rien qu’avec du brut les langues de putes dans l’zef

Téma comment j’contrôle sur la mesure sérieux

Prends-en d’la grain camarade avant d’devenir trop vieux

C’est la loi du micro, regarde

Sur un morceau qui barde, qui tue

Qui garde intact mon vécu dans la rime

Et si j’m’attarde dessus et m’exprime trop cru en bafouillant parfois

Pardonne-moi

Et t'étonnes pas qu’après, dans tout l’pe-ra français

Sous l’influence du poison

Reluque de près mon concept et s’en inspire sans hésitation

Est-ce mon fluide ou ma technique qui font si peur, question?

Les deux mec, intrinsèques à l'œuvre du tonton

Plus mes rumeurs s’délectent

Et puis s’accordent sur ce break mieux qu’un instrument

Dans l’désordre, hors du temps

Mais dans l’délire cependant

Zo gaat dat neef

Je weet het zelf

Altijd te weinig tijd op maat, mijn stijl is gesproken

Mijn dorst om te veroveren en te breken met makkelijke rap

Iedereen die me niet kan overtuigen, dus

Ik blijf funk, om zo te zeggen punctueel

Rommelig zeker

Maar toch op mijn hoede zodat ik mezelf niets ontneem

Meer dan een druppel genialiteit in mijn flesje pure vitriool

Zoete muziek verzoet de moorden, maar niet de moordenaars

Wie stuiten nog op bedrog op een geschikt medium

Hoer!

Wat als het zelfs zo logisch zou zijn?

Het zou het niet eens waard zijn

Er zouden te veel doden vallen op het openbare toneel

Te veel varkens bang voor het zien van mijn techniek

Voor wie wil mijn mond houden op ritmische bases

Door te improviseren, zonder alleen fonetisch correct te zijn

Dat is niet het geval, genoeg over mij gepraat

De concurrentie moet gewoon hun bek houden

Van nu af aan zijn te verschroeide invloeden niet meer

En maak je zorgen z'y

Als je denkt dat morgen nog ver weg is, zeker niet de maquis

Of vergeet wat ik je vertel en ga weg

Meteen inpakken

Op bevel van de oom typen de slechte sferen de ontsnapping te snel

Wanneer het gerucht de kop opsteekt

Het is dat ze beloofde je pijn te doen als je met de bal wilde spelen

Als ik op doel schiet, is het om de winst te neuken

En niets dan grof de tongen van teven in de zef

Tema hoe ik controle over de maatregel serieus

Neem wat graankameraad voordat je te oud wordt

Het is de wet van de microfoon, kijk

Op een stuk dat bards, dat doodt

Wie houdt mijn geleefde ervaring intact in rijm

Wat als ik er bij stilsta en mezelf te grof uitdruk, soms stamelend?

Vergeef me

En wees niet verbaasd dat achteraf, in alle Franse per-ra

Onder invloed van gif

Kijk goed naar mijn concept en laat je er zonder aarzelen door inspireren

Is het mijn vloeistof of mijn techniek die zo eng is, vraag?

De twee jongens, inherent aan het werk van de oom

Hoe meer mijn geruchten verrukken

En dan eens over deze stationwagen beter dan een instrument

In de war, geen tijd meer

Maar in delirium echter