Luttes intestines - La Rumeur

Allo!

Ouais, comment tu vas mon frère?

Comment c’est ta vie en c’moment?

Ouais, moi ça va, hein, t’as vu… la musique, tout…

Ah ouais, c’est galère, un peu l’bordel

Non mais moi aussi j’te jure… y a des hauts, y a des bas… ouais parfois

c’est… écoute ça j’t’explique…

Parfois bordéliques, souvent borderline

Interdites comme un cutter sur American Airlines

Mes quelques pensées ont la couleur du pavé

Dépravées, elles sentent le renfermé d’une G.A.V

OK, d’accord, elles dérangent comme mon cigare

Se brûlent les ailes comme Icare

Et crament comme un autocar de banlieue

J'écris c’texte crispé à la décision d’un non-lieu

Et rêve de mourir vieux

Quel est le sursis que l’on m’accorde

A part celui du pendu qui se balance au bout d’la corde

Bienvenue dans mon crâne, il y fait aussi sombre que dans l’canon d’une arme

C’est bien moins excitant que toutes ces vendeuses de charme

Quelques murs décrépis, quelques décombres

Et quelques filles qui évoluent dans la pénombre

Et dans ces conditions on n’y voyage qu’en fraude

On n’y voit forcément noir comme ces travailleurs de l’aube

Hein!

Y a trop de flammes dans nos crânes

Hein!

Y a trop de chrome dans nos paumes aussi

Y a trop de larmes dans nos drames

Hein!

Y a trop de plomb dans nos psaumes aussi

C’est pas toujours drôle c’que j’te récite

Y a trop de luttes intestines qui se dessinent

Y a trop de flammes dans nos crânes

Trop de chrome dans nos paumes, trop de larmes dans nos drames

Abandonnés sur le trottoir parce qu’en opposition

On n’y voit que des carcasses en décomposition

Qu’il te faudra enjamber

Entre ces regards à la froideur d’un mois d’janvier

Et des situations que personne ne peut envier

Et dans l'épaisseur d’un sang coagulé

J’ai mes neurones qui n’pensent qu'à s’entretuer

Ne se soignent qu'à l’alcool, et s’embrouillent sous alcool

Juste avant qu’on n’leur passe la camisole

Dans ma tête que de vitrines brisées

Qui ne reflètent que cette triste réalité

A laquelle tous semblent s’habituer

Aussi repoussant qu’une vieille prostituée

Aux allures d’eau usée que même les égoûts n’veulent plus évacuer

Y a trop d’buée sur le pare-brise pour y voir clair

J’ai les cellules qui font crisser les pneus et laissent de la gomme par terre

Quitte à péter l’carter pour fuir ces gyrophares

Qui grouillent dans mon crâne comme des cafards

Hallo!

Ja, hoe gaat het met je broer?

Hoe is je leven nu?

Ja, ik ben in orde, huh, je zag... de muziek, alles...

Oh ja, het is een gedoe, een beetje een puinhoop

Nee, maar ik ook, ik zweer het... er zijn ups, er zijn downs... ja soms

het is... luister hiernaar, ik leg het je uit...

Soms rommelig, vaak borderline

Verbannen als kotter bij American Airlines

Mijn weinige gedachten zijn de kleur van de stoep

Verdorven ruiken ze naar een muffe G.A.V.

OK, oké, ze storen zich als mijn sigaar

Brand hun vleugels als Icarus

En kraken als een pendelbus

Ik schrijf deze tekst gespannen bij de beslissing van een ontslag

En dromen van oud sterven

Wat voor uitstel krijg ik?

Afgezien van die van de opgehangen man die aan het eind van het touw zwaait

Welkom in mijn schedel, het is zo donker als de loop van een geweer

Het is veel minder spannend dan al die charmante verkoopsters

Sommige vervallen muren, wat puin

En een paar meisjes die in het donker lopen

En onder deze omstandigheden reist men er alleen in bedrog

We zien niet per se zwart zoals deze dageraadwerkers

eh!

Er zijn te veel vlammen in onze schedels

eh!

Er zit ook teveel chroom in onze handpalmen

Er zijn te veel tranen in onze drama's

eh!

Er zit ook teveel lood in onze psalmen

Het is niet altijd grappig wat ik je voorlees

Er dreigt te veel machtsstrijd

Er zijn te veel vlammen in onze schedels

Te veel chroom in onze handpalmen, te veel tranen in onze drama's

Verlaten op het trottoir omdat in oppositie

We zien alleen ontbindende karkassen

Dat je over moet stappen

Tussen deze blikken door naar de kou van een maand januari

En situaties waar niemand jaloers op kan zijn

En in het dik van gestold bloed

Ik heb mijn neuronen die er alleen aan denken om elkaar te doden

Genees alleen met alcohol en raak in de war over alcohol

Net voordat we ze in het keurslijf stoppen

In mijn hoofd alleen kapotte ramen

Die alleen deze trieste realiteit weerspiegelen

Waar iedereen aan lijkt te wennen

Zo weerzinwekkend als een oude prostituee

Ziet eruit als afvalwater dat zelfs de riolen niet meer willen evacueren

Er zit te veel mist op de voorruit om goed te kunnen zien

Ik heb de cellen die banden piepen en kauwgom op de vloer achterlaten

Zelfs als dat betekent dat je het carter moet opblazen om te vluchten voor deze flitsende lichten

Die in mijn schedel zwermen als kakkerlakken