Terre Promise - La Rumeur

La solitude pour seule compagne

Et les nuages gris pour potos

La hargne, non, la haine plutôt

Pour cette chienne de vie qui l’a mis dans le caniveau

Avec pour stigmates des scions prononcés sur la peau

Des couleurs usées, les larmes reviennent

Les souvenirs s’enchaînent

Et il revoit son départ en bateau, les «au revoir «Les pleurs de la famille

Les projets d’travail et les promesses de revenir

Vouloir construire son avenir en pays inconnu

Un leurre au bout d’la canne, visible que lorsque c’est foutu

Au fond des yeux et du cœur, l’amour pour les siens

Obligé de partir pour qu’il y ait un lendemain

Les mains chargées, il quitte sa terre

Des sentiments partagés, sur les flots il espère

Le sucre et le miel du Paradis se trouvent-ils là-bas?

Il ne sait pas, il verra bien

En tous cas, le recul n’est plus possible

La capitale lui tend déjà les bras pour un coup d’surin

Les yeux éblouis par les images de la ville

Il voit déjà sa vie comme une étoile qui brille

Le déclin n’est pas de mise pour lui

On ne peut que réussir dans ce putain d’pays

Des mensonges digérés comme des vérités

Le temps, maintenant, lui a prouvé que tout n’est pas gagné

Le bonheur du départ, le malheur de l’arrivée

Des espoirs plein la tête, des coups d’bâton à récolter

Il s’est vu réussir mais y a rien

A part des callosités au creux des mains

«le mensonge n’est pas ailleurs mais ici «» leurs promesses tombent à l’eau "

Un coup d’tampon sur l'épaule, bon pour le travail

Prends ton casque et ton bleu et retrouve la file d’attente

Tu sais lire?

Non, c’est pas grave

Pas besoin d’savoir pour marcher sur les charpentes

L’accueil glacial le ramène sur le sol

L'étoile s’est transformée en astre mort, bienvenue en métropole

Personne ne rigole

Des visages tirés se scrutent de haut en bas sans parler

L’avenir dégringole et marque les désillusions

Où s’trouve le bonheur promis, loin d’ce béton

Le ruisseau charrie ses rêves, ses espoirs

La France n’est pas le beau pays qu’il croyait, il l’a appris trop tard

Lui tout ce qu’il voyait

C'était qu’une invitation quelle qu’elle soit est bonne à croire

La raison, il la connaît, est toute autre

La main-d'œuvre est bon marché, elle est payée au lance-pierres

Tu fautes?

T’es viré, débrouille-toi

Afin de verser de l’argent au bled pour tes frères

Maintenant il donnerait tout pour revenir en arrière

Une minute suffirait pour changer d’chemin

Peut-être serait-il devenu un père exemplaire

Avec une famille, des enfants pour diamants dans un écrin

Une famille, des enfants pour diamants dans un écrin

Des gouttes de pluie le tirent de sa torpeur

Priorité pour l’heure, trouver un endroit pour dormir

La rage, il n’en a plus, trop vieux pour ça

Laminé par le temps, il se laisse pourrir sur le tas

Voilà c’qu’il récolte d’une vie d’labeur

Arrivé ici non pour vivre, mais servir les beaux-parleurs

Plus d'énergie pour être dégoûté

Leurs mensonges ont tué son espoir à tout jamais

Eenzaamheid voor enige metgezel

En de grijze wolken voor piepgeluiden

Agressie, nee, eerder haat

Voor dat leven vrouwelijke hond die het in de goot heeft gestopt

Met uitgesproken telgen voor stigmata op de huid

Kleuren versleten, tranen komen terug

De herinneringen zijn gekoppeld

En hij ziet zijn vertrek op de boot, het "tot ziens" De kreten van de familie

Werkplannen en beloften om terug te keren

Je toekomst willen bouwen in een onbekend land

Een lokvogel aan het einde van de hengel, alleen zichtbaar als het klaar is

Diep in de ogen en in het hart, liefde voor jezelf

Gedwongen om te vertrekken want er is een morgen

Handen vol, hij verlaat zijn land

Gevoelens gedeeld, op de golven hoopt hij

Zijn de suiker en honing van de hemel daar?

Hij weet het niet, hij zal zien

Backtracken is in ieder geval niet meer mogelijk

De hoofdstad zoekt hem al een kans

Ogen verblind door de bezienswaardigheden van de stad

Hij ziet zijn leven al als een stralende ster

Weigeren is geen plaats voor hem

We kunnen alleen slagen in dit verdomde land

Leugens verteerd als waarheden

De tijd heeft hem nu bewezen dat niet alles gewonnen is

Het geluk van vertrek, het ongeluk van aankomst

Hoofden vol hoop, klappen te oogsten

Hij zag zichzelf slagen, maar er is niets

Afgezien van eelt in de handpalmen

"de leugen is niet ergens anders maar hier" "hun beloften komen niet uit"

Een wattenstaafje op de schouder, goed voor het werk

Pak je helm en je blauwe en zoek de wachtrij

Weet je hoe je moet lezen?

Nee het is niet erg

U hoeft niet te weten om op de frames te lopen

IJzige ontvangst brengt hem terug naar de grond

De ster is veranderd in een dode ster, welkom in de metropool

Niemand maakt een grapje

Getekende gezichten scannen elkaar op en neer zonder te spreken

De toekomst stort in en markeert de desillusies

Waar is het beloofde geluk, ver van dit concrete?

De stroom draagt ​​zijn dromen, zijn hoop

Frankrijk is niet het mooie land dat hij dacht, hij leerde het te laat

Hem alles wat hij zag

Het was dat elke uitnodiging goed is om te geloven

De reden, weet hij, is heel anders

Arbeid is goedkoop, het wordt betaald met katapulten

Maak je fouten?

Je bent ontslagen, kom langs

Om geld in het dorp te pompen voor je broers

Nu zou hij alles geven om terug te gaan

Eén minuut zou genoeg zijn om van pad te veranderen

Misschien zou hij een voorbeeldige vader zijn geworden

Met een gezin, kinderen voor diamanten in een doos

Een gezin, kinderen voor diamanten in een doos

Regendruppels wekken hem uit zijn verdoving

Voorrang voor nu, zoek een slaapplaats

De woede die hij niet meer heeft, daar te oud voor

Versleten door de tijd, hij rot op het werk

Dit is wat hij oogst van een leven lang werken

Niet hier aangekomen om te leven, maar om de fijne sprekers te bedienen

Geen energie meer om te walgen

Hun leugens hebben zijn hoop voor altijd gedood