Te laisse donc pas aller - La Rumeur

«Oh écoute Paul, moi, le mitan j’en ai jusque là!

Ça fait quarante ans que le truand me charrie.

Je l’ai digéré à toutes les

sauces et à toutes les modes

En costard bien taillé et en blouson noir

Ça tue, ça viole, mais ça fait rêver le bourgeois et reluire les bonnes femmes

Elles trouvent peut-être ça romantique, mais moi pas!

Alors, j’ai pris une décision.

Moi, les peaux-rouges je vais plus les envoyer

devant les jurés de la Seine

Comme ça il n’y aura plus de non-lieu ni de remise de peine

Je veux organiser la Saint Barthélémy du mitan!»

J’ai pas vraiment l’temps d’souffler

A 38 et des brouettes, j’crois bien avoir tout fait, tout dit

Depuis mon premier maxi en 96

Depuis mes premiers 16

J’ai l’ancienneté d’mes barreaux d’chaises

Dans ce sport de si faible niveau

Ma vie, mon œuvre dans le cul d’mes rivaux

J’ai su garder les mêmes potos à quelques exceptions près

Rien d’grave au fond, on est tellement refait

J’ai presque mal pour eux, c’est grotesque

Mais j’ai un cœur qui bat jusque dans l’creux d’mes textes

Tu m’trouveras plus au tieks sauf pour les enterrements

J’ai plus rien à y foutre j’te l’dis sincèrement

Et l’ironie dans l’regard des gens

Tant qu’j’ai un toit et un chafrave

Généreusement d’quoi vivre

Puisqu’en vieillissant tout s’aggrave

C’est pas très dur à suivre

Même pour celui qui marche ivre

On n’est rien ou si peu d’choses finalement

Est-ce à toi qu’je cause, pff!

J’sais même plus vraiment

«T'as voulu faire l'école vétérinaire, t’as voulu faire ton droit

Puis après t’as voulu faire les Beaux-Arts

Et finalement, tout ça s’termine comme barman sur un bateau pour faire du

trafic de drogue

Pff!

T’as pas honte?»

Bientôt 17 ans

17 putain d’années

A parler fort derrière un micro

Pff!

Chapeau

J'écris toujours comme on prend les armes

Pas pour faire mon numéro d’charme

J’resterai un vrai boucan, un vacarme

Qui fait exprès d’déclencher les systèmes d’alarme

On peut tout m’reprocher

Ma mauvaise foi parfois

Souvent

Mais jamais j’ai consenti, gardez-le bien à l’esprit

Jamais d’la vie

A trahir mes potos, mon groupe, ma famille

«J'ai plus goût à rien

Mais te laisse donc pas aller, mec, tu trouveras bien un autre moyen d’en

retrousser, d’l’oseille

C’est pas vrai c’est un service que j’te rends»

“Oh luister Paul, ik, de middelste heb ik tot nu toe!

De gangster houdt me al veertig jaar voor de gek.

Ik verteerde het elke

sauzen en in alle mode

In een goed op maat gemaakt pak en een zwarte jas

Het doodt, het verkracht, maar het laat de burgerlijke droom en de goede vrouwen schitteren

Zij vinden het misschien romantisch, maar ik niet!

Dus ik nam een ​​besluit.

Ik, de roodhuiden, ik stuur ze niet meer

voor de juryleden van de Seine

Zo zijn er geen ontslagen of kwijtscheldingen meer

Ik wil Saint Barthélémy du Mitan organiseren!”

Ik heb niet echt tijd om te ademen

Op mijn 38e en kruiwagens, ik denk dat ik alles heb gedaan, alles heb gezegd

Sinds mijn eerste EP in 96

Sinds mijn eerste 16

Ik heb de anciënniteit van mijn spijlen stoelen

In deze low-level sport

Mijn leven, mijn werk in de reet van mijn rivalen

Ik wist hoe ik dezelfde vrienden kon houden op een paar uitzonderingen na

Niets ernstigs diep van binnen, we zijn zo vernieuwd

Ik heb bijna medelijden met ze, het is grotesk

Maar ik heb een hart dat zelfs in de holte van mijn teksten klopt

Je vindt me niet meer bij tieks behalve bij begrafenissen

Ik heb niets meer om een ​​fuck om te geven, ik zeg het je oprecht

En de ironie in de ogen van mensen

Zolang ik een dak en een chafrave heb

Royaal genoeg om van te leven

Want naarmate je ouder wordt, wordt alles erger

Het is niet erg moeilijk te volgen

Zelfs voor degene die dronken loopt

We zijn uiteindelijk niets of heel weinig

Heb ik het tegen jou, pff!

Ik weet het echt niet meer

"Je wilde naar de veterinaire school, je wilde je wet doen

Daarna wilde je de Beaux-Arts doen

En uiteindelijk belandt het allemaal als barman op een te maken boot

drugshandel

Pff!

Schaam je je niet?"

Bijna 17 jaar oud

17 verdomde jaar

Luid spreken achter een microfoon

Pff!

Hoed

Ik schrijf altijd alsof we de wapens opnemen

Niet om mijn charme nummer te doen

Ik blijf een echt racket, een racket

Wie activeert opzettelijk de alarmsystemen

Ik kan overal de schuld van krijgen

Mijn kwade trouw soms

Vaak

Maar ik heb nooit toestemming gegeven, houd dat in gedachten

Nooit

Om mijn homies, mijn band, mijn familie te verraden

"Ik vind niets meer leuk"

Maar laat niet los, man, je vindt wel een andere manier

oprollen, zuring

Het is niet waar, ik doe je een plezier"