Ils nous aiment comme le feu - La Rumeur

Encore des sueurs froides pour la major

Et pour les flics de la confiture pour les porcs

Peut-on truander le fisc comme une maison de disque

Et pas que pour l’amour du risque?

Je suis sceptique

C’est vrai qu'à ce niveau-là, on tient beaucoup de ces quidams

Admirateurs de tam-tam puis employeurs sans états d'âmes

Ça nous fera toujours des points communs, allez une franche poignée de mains

Et on oublie comme on a tous failli d’où l’on vient

Et on survit dans la niche du chien

Tout seul, apprends à fermer ta putain de gueule

Même si le soir c’est bruyant, dans certains endroits de la capitale

Même enfoncé dans ma capuche le regard fuyant

On n’est jamais à l’abri d’une balle de la police

Comme du côté de Dammarie-les-Lys

Les frères ne rêvent que de rester entiers

N’allez pas vous imaginer autre chose

Connaissent la misère du travail au chantier

Pendant huit heures de suite avec une heure de pause

Alors écoute quand je te cause, à l’instinct du quotidien

Même si ces mots qui me viennent n'ébranleront jamais la volonté des anciens

Qui pour manger et boire ont connu les cours du soir

Risqué le purgatoire de la clandestinité, de ce côté de la Méditerranée

Ma musique porte cette empreinte, qu’on le veuille ou non

Quand toute ma génération s’esquinte sur le béton

C’est toute la différence — elle est belle la France

Et qui me parle de ceux qui n’ont pas eu cette chance

Entre les mains sales suffisamment tôt et déjà des rides sur la peau

Ou alors les poches vides mais les reins solides pour tous les sales boulots

Ils nous aiment comme le feu, dites-vous le, on ne se fait plus d’illusions

Ils nous aiment comme le feu, hé ouais dites-vous le

Je suis ce feu qui s’déclare dans un champ de coton…

Ils nous aiment comme le feu, on se défend comme on peut

Comme on croit, comme ça vient, comme on refuse une collier pour chien

Rien, je n’ai rien de plus à offrir

Rien de mieux à écrire qu’un peu de prose trempée d’alcool à brûler

Qu’un peu de crache raclée dans le fond du gosier

On fauche bien les blés pour le grain

Nos grandes gueules le seront pour l’exemple

Et deux sales procédures pénales nous aboient dessus ensemble

Elles ont le goût de la merde fraîche

Elles y ressemblent et sont bien drôles pour qu’on en tremble

Que veux-tu?

Malgré leur laisse au cul

On empêche pas les clébards à l’affût de pisser au pied des statues

Fiche-nous si tu veux, juge-nous c’est mieux mais garde tes paniers de crabe

Tes miettes de table ou tes strapontins de sable

Il y a une charge instable au bout du câble

Quand le présent se parfume d’une oraison future, quand il se résume à

conjuguer plusieurs milliers de blessures parmi les bennes à ordures

On ne marchande pas, on frappe fort plusieurs fois

Jusqu'à se tenir complètement droit.

Et ça n'étonnera que les sourds

Les aveugles ou les muets, vieux, ils nous aiment comme le feu

Ils nous aiment comme le feu, dites-vous le, on ne se fait plus d’illusions

Ils nous aiment comme le feu, hé ouais dites-vous le

Je suis ce feu qui s’déclare dans un champ de coton…

Meer koud zweet voor de majoor

En voor de politie jam voor de varkens

Kunnen we de fiscus bedriegen als een platenmaatschappij?

En niet alleen omwille van het risico?

ik ben sceptisch

Het is waar dat we op dit niveau veel van deze mensen aannemen

Tam-tam bewonderaars dan werkgevers zonder scrupules

We zullen altijd dingen gemeen hebben, kom op een echte handdruk

En we vergeten hoe we allemaal hebben gefaald waar we vandaan kwamen

En we overleven in het hondenhok

Helemaal alleen, leer je bek te houden

Hoewel het 's avonds luidruchtig is, op sommige plaatsen in de hoofdstad

Zelfs begraven in mijn kap met een verwrongen blik

Je bent nooit veilig voor een politiekogel

Zoals aan de kant van Dammarie-les-Lys

De broers dromen er alleen van om heel te blijven

Stel je niets anders voor

Ken de ellende van het werk op de bouwplaats

Acht uur achter elkaar met een uur pauze

Dus luister als ik tegen je praat, alledaags instinct

Hoewel deze woorden die tot mij komen nooit de wil van de ouderen aan het wankelen zullen brengen

Wie te eten en te drinken heeft avondlessen gekend

Riskeerde het vagevuur van onderduiken, deze kant van de Middellandse Zee

Mijn muziek draagt ​​deze indruk, of we het nu leuk vinden of niet

Wanneer mijn hele generatie aan het verspillen is op het beton

Dat is het verschil — Frankrijk is prachtig

En wie vertelt me ​​over degenen die niet zoveel geluk hadden?

Snel genoeg in vuile handen en al rimpels op de huid

Of met lege zakken maar sterke ruggen voor al het vuile werk

Ze houden van ons als vuur, zeg je, we hebben geen illusies meer

Ze houden van ons als vuur, hey yeah je zegt het

Ik ben dat vuur dat uitbreekt in een katoenveld...

Ze houden van ons als vuur, we verdedigen onszelf als we kunnen

Zoals we geloven, zoals het komt, zoals we een halsband weigeren

Niets, ik heb niets meer te bieden

Niets beters om te schrijven dan wat proza ​​gedrenkt in ontsmettingsalcohol

Alleen een beetje geschraapt spuug achter in de keel

We maaien het koren goed voor het graan

Onze grote monden zullen bijvoorbeeld zijn

En twee smerige strafzaken blaffen ons samen toe

Ze smaken naar verse stront

Ze zien er zo uit en zijn zo grappig om je te laten beven

Wat wil je?

Ondanks hun riem aan de kont

We houden de honden op de uitkijk niet tegen om aan de voet van de standbeelden te pissen

Neuk ons ​​als je wilt, oordeel ons, het is beter, maar bewaar je krabmanden

Je tafelkruimels of je klapstoelen van zand

Er is een onstabiele belasting aan het uiteinde van de kabel

Wanneer het heden wordt geparfumeerd met toekomstig gebed, wanneer het erop neerkomt:

combineer enkele duizenden gewonden onder afvalcontainers

We onderhandelen niet, we slaan vaak hard

Tot je helemaal rechtop staat.

En het zal alleen de doven verrassen

De blinde of de stomme, man, ze houden van ons als vuur

Ze houden van ons als vuur, zeg je, we hebben geen illusies meer

Ze houden van ons als vuur, hey yeah je zegt het

Ik ben dat vuur dat uitbreekt in een katoenveld...