Écoute le sang parler - La Rumeur

Écoute le sang parler, écoute le sang parler, écoute le sang parler

Écoute le sang parler, écoute le sang parler, écoute le sang…

On nous a confisqué nos vies, paroles d’un père de famille instruit

Loin, très loin de ces comptes rendus accablants

Un regard noir suffit, jeté du coin de l'œil

Crevé d’orgueil et de mépris pour éveiller ces instants enfouis

Avec le prima du verbe sur leurs écrits, intoxiqués de références

Falsifiés jusqu'à la moelle des os, aussi inepte que sans honte

Me dit mon père, à relater des affres sans colmater ces balafres

Et cicatrices de guerre laissées par des années de torture

Entre les rouages d’une machine à broyer nos traditions et cultures

Parle-moi de ces milliers d’hommes sacrifiés au pays

Parle-moi de ceux qui, à l’heure où j'écris

Creusent de leurs mains des fosses communes, une par une

Pour accueillir leur destin

Parle-moi de ces réclamations ouvrières noyées dans le sang

Puis de ces consensus de bons sentiments humanitaires de ces blancs

Donneurs de tapes dans le dos, amateurs d’exotisme

L’exemple d’une vertu chrétienne suppôt du colonialisme

Dans ces longs silences d’après témoignages dignes d’une éloge funèbre

Mon père, avec cette lucidité d’un grand révolutionnaire

Me fait comprendre que la peur n’est qu’une mauvaise conseillère

Et le doute l’entreprise du bourreau

Pendant que l’Afrique compte ses morts, ses mythes et ses corbeaux

Écoute le sang parler, écoute le sang parler, écoute le sang parler

Écoute le sang parler, écoute le sang parler, écoute le sang…

On partait à l'école nu-pieds chercher le savoir

Chemise et short immaculés, impeccablement repassés

Jusque tard le soir, après des kilomètres de champs entourés de mystère

Des chemins jonchés de pierres, en pleine nuit noire, se souvient mon père

Aujourd’hui, ce ne sont que des restes, des dettes

Des chapes de pneus consumées sur la terre battue

Quelques douilles éparpillées sur le sol

Des vieux barils perdus et autres stigmates d’affrontements récents

Entre ces jeunes émeutiers qui rêvent de liberté

Et ces patrouilles discrètes qui perpétuent l’horreur de 34 années sanglantes

d’une dictature de fer, dans ces rues devenues mornes comme des cimetières

Où sont ces hommes dont les récits nous interrogent sur ce que nous sommes?

Avec cette nostalgie des poètes de la négritude

Ces chants qui ont bercés notre enfance, ces griots narrateurs des blessures de

nos ancêtres portent-ils toujours nos inquiétudes?

Loin des clichés indécents qui n’ont rien d’autre à dire

Que cette misère noire ne nous enlève pas le sourire !

Enfant du pays, le drame de toute une époque

Que tu traverses ne t’a pas épargné, n’est-ce pas?

Le poison de la désinformation a eu raison des vérités de l’histoire

Qui t’accompagneront, au grand péril de ton exil, paraît-il

Vers une France si généreuse et porteuse de progrès

Où s’enracine le mépris dans chaque pas que tu fais

En quelques mots, si le fatalisme et l’isolement prédomine ici

La haine trouvera son écho

Et l’Afrique compte ses morts, ses mythes et ses corbeaux

Écoute le sang parler, écoute le sang parler, écoute le sang parler

Écoute le sang parler, écoute le sang parler, écoute le sang…

Luister naar de bloedpraat, luister naar de bloedpraat, luister naar de bloedpraat

Luister naar de bloedpraat, luister naar de bloedpraat, luister naar het bloed...

Ons leven is in beslag genomen, woorden van een goed opgeleide huisvader

Ver, ver weg van deze vernietigende verslagen

Een schittering is genoeg, geworpen uit de hoek van het oog

Verbrand van trots en minachting om deze begraven momenten wakker te maken

Met de prima van het werkwoord op hun geschriften, verslaafd aan verwijzingen

Vervalst tot op het beenmerg, even onbekwaam als schaamteloos

Vertelt me ​​mijn vader, pijn te vertellen zonder deze littekens te verzegelen

En oorlogslittekens achtergelaten door jarenlange marteling

Tussen de tandwielen van een machine om onze tradities en culturen te vermalen

Vertel me over die duizenden mannen die in het land zijn opgeofferd

Vertel me van degenen die, terwijl ik schrijf

Massagraven graven met hun handen, één voor één

Om hun lot te verwelkomen

Vertel me over die arbeidsgrieven verdronken in bloed

Dan van deze consensus van goede humanitaire gevoelens van deze blanke mensen

Schouderklopjes, liefhebbers van exotisme

Het voorbeeld van een christelijke deugd die wordt verondersteld in het kolonialisme

In deze lange stiltes volgens getuigenissen die een lofrede waardig zijn

Mijn vader, met de helderheid van een grote revolutionair

Doet me beseffen dat angst gewoon een slechte raadgever is

En twijfelen aan de zaken van de beul

Terwijl Afrika zijn doden telt, zijn mythen en zijn kraaien

Luister naar de bloedpraat, luister naar de bloedpraat, luister naar de bloedpraat

Luister naar de bloedpraat, luister naar de bloedpraat, luister naar het bloed...

We gingen op blote voeten naar school om kennis te zoeken

Onberispelijk overhemd en korte broek, onberispelijk gestreken

Tot laat in de nacht, na kilometerslange velden gehuld in mysterie

Wegen bezaaid met stenen, midden in een donkere nacht, herinnert zich mijn vader

Vandaag zijn het alleen maar restjes, schulden

Bandenloopvlakken verbruikt op het vuil

Een paar hulzen verspreid over de vloer

Oude verloren vaten en andere littekens van recente botsingen

Tussen deze jonge relschoppers die dromen van vrijheid

En deze discrete patrouilles die de verschrikkingen van 34 bloedige jaren in stand houden

van een ijzeren dictatuur, worden in deze straten somber als begraafplaatsen

Waar zijn deze mannen wiens verhalen ons vragen wat we zijn?

Met deze heimwee naar de dichters van de negritude

Deze liedjes die onze jeugd op zijn kop hebben gezet, deze griot vertellers van de wonden van

dragen onze voorouders nog steeds onze zorgen?

Verre van onfatsoenlijke clichés die niets anders te zeggen hebben

Moge deze ellende ons niet aan het lachen maken!

Kind van het land, het drama van een heel tijdperk

Wat je doormaakt, heeft je niet gespaard, toch?

Het gif van desinformatie heeft de waarheden van de geschiedenis overwonnen

Wie zal je vergezellen, met het grote gevaar van je ballingschap, zo lijkt het

Naar een Frankrijk dat zo genereus is en vooruitgang brengt

Waar minachting geworteld is in elke stap die je zet

Kortom, als fatalisme en isolement hier de boventoon voeren

Haat zal zijn echo vinden

En Afrika telt zijn doden, zijn mythen en zijn kraaien

Luister naar de bloedpraat, luister naar de bloedpraat, luister naar de bloedpraat

Luister naar de bloedpraat, luister naar de bloedpraat, luister naar het bloed...