Дальше.. - КооперативништяК

У пьяницы Рабле туман в душе

Он думает о боге, а Панург о ноже.

Змеится в камышах богиня Судьба

Одного ждет больница, а другого тюрьма.

А что же дальше… А дальше -- зима

Для тех, кто пишет стихи и тех, кто сходит с ума

И тех, кто жаждет, подобно мумии -- в склеп.

Из этой жизни, к сожалению, выхода нет.

Нас любят лишь наши дети, и они нас простят,

Как мы простили принца датского, всучив ему яд,

Но он восстал из мертвых и до сих пор среди нас

Похотлив его разум и остер его глаз,

А что же дальше… А дальше -- туман,

Мы поплывем, словно рыбы, к волшебству дальних стран,

Рассвет меняя на ночь, и снова ночь на рассвет.

Из этой жизни, к сожалению, выхода нет.

И пьяницу Рабле терзает страх

Он тратит деньги на женщин, он по горло в долгах.

Летят над морем термиты, и суккубы не спят.

Могила смотрит сквозь нас, невыносим ее взгляд.

…А что же дальше?

А дальше -- зима

Для тех, кто пишет стихи и тех, кто сходит с ума

И тех, кто жаждет, подобно мумии -- в склеп.

Из этой жизни, к сожалению, выхода нет.

Drunkard Rabelais heeft mist in zijn ziel

Hij denkt aan God en Panurge aan een mes.

De godin Fate slangen in het riet

De ene wacht op een ziekenhuis en de andere is een gevangenis.

En wat nu ... En dan - winter

Voor degenen die poëzie schrijven en degenen die gek worden

En degenen die dorst hebben, als een mummie - naar de crypte.

Helaas is er geen uitweg uit dit leven.

Alleen onze kinderen houden van ons, en ze zullen ons vergeven,

Hoe we de prins van Denemarken vergaf door hem vergif te geven,

Maar hij stond op uit de dood en is nog steeds onder ons

Wellustige zijn geest en scherpte zijn oog,

En wat is het volgende ... En dan - mist,

We zullen zwemmen als vissen naar de magie van verre landen,

Dageraad verandert in nacht en weer nacht in dageraad.

Helaas is er geen uitweg uit dit leven.

En de dronkaard Rabelais wordt gekweld door angst

Hij geeft geld uit aan vrouwen, hij zit tot aan zijn nek in de schulden.

Termieten vliegen over de zee en succubi slapen niet.

Het graf kijkt door ons heen, zijn blik is ondraaglijk.

...En wat nu?

En dan winter

Voor degenen die poëzie schrijven en degenen die gek worden

En degenen die dorst hebben, als een mummie - naar de crypte.

Helaas is er geen uitweg uit dit leven.