Хрусталь - КооперативништяК

Вот так мы проникаем сквозь хрусталь

Ложась на землю радиоактивной пылью,

А я смотрю на пентаграммы вдаль

В такую грустную и лунную Севилью.

Там жарят мясо бычье на кострах

И колдуны в огне, как демоны пылают.

Сервантес пьет вино.

В его глазах

Хранится тайна, словно в сейфе несгораемом…

Лишь выцарапав скальпелем глаза,

Проникнуть можно в то, что там хранится.

И затрепещет ужас в волосах,

И превращусь я в малахитовую птицу.

И понесусь в холодной серой мгле

Буравя воздух и треща, как сталь.

Претерпевая изменения во сне,

Вот так мы проникаем сквозь хрусталь…

Zo dringen we het kristal binnen

Liggend op de grond met radioactief stof,

En ik kijk naar de pentagrammen in de verte

Naar zo'n triest en maanverlicht Sevilla.

Daar roosteren ze stierenvlees op vuren

En tovenaars staan ​​in brand, zoals demonen branden.

Cervantes drinkt wijn.

In zijn ogen

Het geheim wordt bewaard, als in een vuurvaste kluis...

Gewoon de ogen uitkrabben met een scalpel,

Je kunt in wat daar is opgeslagen.

En afschuw zal in je haar trillen,

En ik zal in een malachietvogel veranderen.

En ik zal haasten in de koude grijze waas

Boren door de lucht en kraken als staal.

veranderingen ondergaan in de slaap,

Zo dringen we het kristal binnen...