Метафизика уходит - КооперативништяК

Черный призрак нибелунга, белый призрак волколака,

Алый призрак Пифагора.

Мало ли теней у мрака…

Спят дома, во сне качаясь, спит замшелый бог растений,

Бородатый сон гуляет по рубиновой вселенной.

Спят бомжи во мгле приюта, снится им бутылка виски,

Устаканились в перинах одинокие нацистки.

В полудреме видит цифры алхимический Дмитрий

В замкнутой системе мозга кружат чая мегалитры.

Грезят пеплом пилигримы, пережевывая хаос

Скрипнул желтыми когтями из могилы лютый Штраус

Чей-то богомерзкий призрак потускнел в тиши подземки,

Папа Римский тьмой зашторил фиолетовые зенки.

Спит, что может спать.

Мерцают мглы старинные предметы.

Изменяется пространство, в беспросветный сон одето.

Мрачный разум океана выгнул призрачную спину.

Дрыхнет ценностей система.

Засыпай и ты, дубина.

Ничего не изменилось, в мире пахнет огурцами

Черт играет на рояле, мозг под винными парами.

Пол скрипит, амебы пляшут, кто-то пьет мое пространство.

Расширяются границы обывательского хамства.

Я ли это отражаюсь в мутном зеркале землицы?

Может это смотрит Кришна из козлиного копытца?

Или просто кто-то шутит, раздувает пламя в печке?

Щелкает на сковородке красной девицы сердечко.

Видишь, там, за поворотом измененного сознанья

Кушает свинец Сатурна метафизик из Казани

По лицу текут сомненья, по душе снуют пираньи.

Страшен миг самотворенья богомерзкого желанья.

Тятя, наш любимый невод мертвеца на берег тянет!

Детка, прячься в недрах шкафа, хватит мертвечину лапать!

Это Пушкин, или Гоголь.

Черт их разберет, постылых

Испоганили культуру, растревожили могилы,

Пожурчали самогоном, поскрипели пирогами,

И забросили сандали в пустоту за облаками.

Хорошо тебе, читатель, в нереальщине томиться?

Рухнул с дуба, точно желудь — ни подняться, ни напиться.

Мир устал.

Тревожна старость.

Сны какие-то плохие.

То приснится остров Пасхи, то безумная Россия,

То ментовская кокарда неожиданно приснится…

Чьи-то лица, будто рыла, чьи-то рыла, словно лица…

Метафизика уходит, без нее иссохнет воля.

Эго мирно растворится в кислоте желудка тролля…

Черный призрак Архимеда, белый призрак Джона Ди,

Алый призрак Азатота.

Мало ли теней у тьмы…

De zwarte geest van de Nibelung, de witte geest van de weerwolf,

De scharlaken geest van Pythagoras.

Zijn er veel schaduwen in de duisternis...

Ze slapen thuis, wiegend in een droom, de bemoste plantengod slaapt,

Een bebaarde droom loopt door het robijnrode universum.

De daklozen slapen in het donker van de opvang, ze dromen van een fles whisky,

Eenzame nazi-vrouwen nestelden zich in verenbedden.

Alchemy Dmitry ziet half slapende figuren

In het gesloten systeem van de hersenen circuleren megaliters thee.

Pelgrims dromen van as, kauwende chaos

Fierce Strauss kraakte met gele klauwen uit het graf

Iemands goddeloze geest vervaagde in de stilte van de metro,

De paus van Rome bedekte de paarse zenki met duisternis.

Slapen die kunnen slapen.

Flikkerende waas oude voorwerpen.

De ruimte verandert, gekleed in een hopeloze droom.

De sombere geest van de oceaan kromde zijn spookachtige rug.

Het waardensysteem sterft uit.

Ga slapen, klootzak.

Er is niets veranderd, de wereld ruikt naar komkommers

De duivel speelt piano, de hersenen zitten onder wijndampen.

De vloer kraakt, amoeben dansen, iemand drinkt mijn ruimte.

De grenzen van kleinburgerlijke grofheid verleggen zich.

Word ik weerspiegeld in de modderige spiegel van de aarde?

Misschien is dit Krishna die toekijkt vanaf de hoef van een geit?

Of is het gewoon iemand die een grapje maakt en de vlam in de kachel aanwakkert?

Een hart klikt op de braadpan van het rode meisje.

Zie je, daar, achter de wending van het veranderde bewustzijn

Een metafysicus uit Kazan eet de leiding van Saturnus

Twijfels stromen over het gezicht, piranha's rennen rond in de ziel.

Vreselijk is het moment van zelfcreatie van goddeloos verlangen.

Tyatya, het net van onze geliefde dode man trekt aan land!

Schat, verstop je in de ingewanden van de kast, stop met het aas aan te raken!

Dit is Poesjkin of Gogol.

Verdomme, hatelijk

De cultuur verontreinigd, de graven verstoord

Ze mompelden maneschijn, kraakten taarten,

En ze gooiden hun sandalen in de leegte achter de wolken.

Is het goed voor u, lezer, om weg te kwijnen in de onwerkelijkheid?

Het viel van de eik als een eikel - niet om op te staan ​​of te drinken.

De wereld is moe.

Angstige ouderdom.

Dromen zijn slecht.

Nu droom ik van Paaseiland, dan gek Rusland,

Dan zal de politiekokarde plotseling dromen ...

Iemands gezicht, zoals een snuit, iemands snuit, zoals een gezicht ...

Metafysica gaat weg; zonder haar zal de wil opdrogen.

Het ego zal vreedzaam oplossen in het maagzuur van de trol...

Zwarte geest van Archimedes, witte geest van John Dee

Scarlet geest van Azathoth.

Zijn er veel schaduwen in de duisternis...