That Battle Is Over - Jenny Hval

What is it to take care of yourself?

What are we taking care of?

A million bedrooms with hands softly lulling our divine cocks and cunts

Without telling anyone, a million ships come alone out on the calmest seas

So are we loving ourselves now?

Are we mothering ourselves?

Statistics and newspapers tell me I am unhappy and dying

That I need man and child to fulfill me, that I’m more likely to get breast

cancer

And it’s biology, it’s my own fault, it’s divine punishment of the unruly

It’s fearful out here on the calmest seas

We who grew up singing Merry Christmas!

War is over

Our mothers softly humming: we’re at the end of history

But I keep growing older, eight years since 25 now

And all that ages now is the body, I wonder why

I think to myself one of these days

Everything I write begins with the question, what’s wrong with me?

You say I’m free now, that battle is over

And feminism is over and socialism’s over

Yeah, I say I can consume what I want now

This is what happens on the edge of history: the Great Eye turns to us

We are the only thing that’s aging, but we don’t know it yet

We cling onto Heaven, Heaven, Heaven

Sleep tight forever

Wat is het om voor jezelf te zorgen?

Waar zorgen we voor?

Een miljoen slaapkamers met handen die onze goddelijke pikken en kutjes zachtjes in slaap wiegen

Zonder het aan iemand te vertellen, komen een miljoen schepen alleen op de kalmste zeeën

Dus houden we nu van onszelf?

Zijn we onszelf aan het bemoederen?

Statistieken en kranten vertellen me dat ik ongelukkig ben en stervende ben

Dat ik man en kind nodig heb om mij te vervullen, dat ik meer kans heb om borsten te krijgen

kanker

En het is biologie, het is mijn eigen schuld, het is een goddelijke straf voor de onhandelbare

Het is hier angstaanjagend op de kalmste zeeën

Wij die zijn opgegroeid met het zingen van Merry Christmas!

De oorlog is voorbij

Onze moeders neuriën zachtjes: we zijn aan het einde van de geschiedenis

Maar ik word steeds ouder, nu acht jaar sinds 25

En al die leeftijden zijn nu het lichaam, ik vraag me af waarom

Ik denk bij mezelf een dezer dagen

Alles wat ik schrijf begint met de vraag: wat is er mis met mij?

Je zegt dat ik nu vrij ben, die strijd is voorbij

En het feminisme is voorbij en het socialisme is voorbij

Ja, ik zeg dat ik nu kan consumeren wat ik wil

Dit is wat er gebeurt aan de rand van de geschiedenis: het Grote Oog wendt zich tot ons

Wij zijn het enige dat veroudert, maar we weten het nog niet

We klampen ons vast aan de hemel, de hemel, de hemel

Slaap zacht voor altijd