Рябина - Игорь Слуцкий

И снова осень золотом покрыла

Листву берез и шапки тополей,

И мне судьбу она позолотила,

Но я не стану ни богаче, ни бедней.

Дождется мать свого бродягу сына,

Вернуся я, и что же ей скажу?

Меня судьба по всей земле носила,

Прости меня, я искренне прошу.

Припев:

А ты гори, гори, моя рябина,

Огнем прощальным за окном гори.

А ты гори, гори, и пусть проходит мимо

Печаль моей потерянной любви.

Снег упадет, закроет все дороги.

Куда идти от дома своего?

Чего искать, сбивать напрасно ноги?

Ведь нет дороже дома своего.

Старушка мать простит, конечно, сына,

Под утро рано встанет за водой,

И пусть заплачет за окном рябина

Под белым снегом над моей судьбой.

Припев:

А ты гори, гори, моя рябина,

Огнем прощальным за окном гори.

А ты гори, гори, и пусть проходит мимо

Печаль моей потерянной любви.

En weer herfst bedekt met goud

Gebladerte van berken en hoeden van populieren,

En ze verguldde mijn lot,

Maar ik zal niet rijker of armer worden.

De moeder van haar zwerverzoon zal wachten,

Ik kom terug, en wat zal ik haar zeggen?

Het lot droeg me over de hele aarde,

Vergeef me, ik vraag het oprecht.

Refrein:

En jij brandt, brandt, mijn lijsterbes,

Brand met een afscheidsvuur buiten het raam.

En je brandt, brandt en laat het voorbij gaan

Het verdriet van mijn verloren liefde.

De sneeuw zal vallen en alle wegen sluiten.

Waar te gaan vanuit uw huis?

Waar moet je op letten, tevergeefs benen neerslaan?

Niets is immers waardevoller dan uw eigen huis.

De oude moeder zal haar zoon natuurlijk vergeven,

Sta 's morgens vroeg op voor water,

En laat de lijsterbes huilen buiten het raam

Onder de witte sneeuw over mijn lot.

Refrein:

En jij brandt, brandt, mijn lijsterbes,

Brand met een afscheidsvuur buiten het raam.

En je brandt, brandt en laat het voorbij gaan

Het verdriet van mijn verloren liefde.