Не разменять себя по мелочам - Игорь Слуцкий

Мир застыл, вздохнул и покатился

По аллеям дышащим весной

Я как будто заново родился,

Я как будто воскрешон тобой.

Пусть не строит по ладам гитара,

Пусть секунды ускоряют бег,

И не важно много или мало,

Если встретил счастье человек…

Не разменять себя по мелочам

Так не легко приходится порою.

Я благодарен всем моим друзьям

И женщине, которая со мною.

Пусть время мчится вдаль не удержать,

Судьба ныряет в омут с головою.

Себя легко сегодня разменять

По мелочам, но всё-таки не стоит…

Мир застыл, вздохнул и разрыдался

Мне вопросом душу теребя,

Что я в жизни потерял и с чем остался,

Как я жил на свете не любя…

Горизонт сотрёт следы столетий,

Звёзды гаснут вспыхивая вновь,

Всё пройдёт и будут наши дети

ТАКЖЕ ВЕРИТЬ В ВЕЧНУЮ ЛЮБОВЬ…

De wereld bevroor, zuchtte en rolde

Langs de steegjes ademen in de lente

Het is alsof ik opnieuw geboren ben

Ik lijk door jou opgewekt te zijn.

Laat de gitaar niet bouwen volgens de frets,

Laat de seconden het rennen versnellen

En het maakt niet veel of weinig uit,

Als een persoon geluk ontmoette ...

Ruil jezelf niet in voor kleinigheden

Dus makkelijk is het soms niet.

Ik ben al mijn vrienden dankbaar

En de vrouw die bij me is.

Laat de tijd in de verte razen, houd hem niet vast,

Het lot duikt halsoverkop in het zwembad.

Het is gemakkelijk om jezelf vandaag te veranderen

Kleine dingen, maar nog steeds niet de moeite waard...

De wereld bevroor, zuchtte en barstte in tranen uit

Ik word gekweld door een vraag,

Wat heb ik verloren in mijn leven en wat heb ik achtergelaten,

Hoe ik in de wereld leefde zonder lief te hebben...

De horizon zal de sporen van eeuwen uitwissen,

De sterren vervagen, flakkeren weer op

Alles gaat voorbij en onze kinderen zullen zijn

GELOOF OOK IN EEUWIGE LIEFDE…